ISBN: 1-85372-389-4
Godina izdanja: 1990
Oblast: Katolicizam
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Pun naziv: „Isus u Indiji: istorijski dokazi o Isusovom životu i radu posle skidanja sa krsta” – Mirza Gulam Ahmad
Izvorno delo: „Jesus in India” – Mirza Ghulam Ahmad
Prevod: prevod sa engleskog Edmund Balgač, Jovanka Jorgačević
Izdavač: Islam International Publications (Islamabad)
Pismo: Latinica
Broj strana: 101
Povez: Broš
Visina: 21 cm
Stanje: Odlično
Napomene: pakistanski izadavač, štampano u UK
Srodni predmeti:
- https://www.kupindo.com/Hriscanstvo/81835901_Isus-je-zivio-u-Indiji-%E2%80%93-Holger-Kersten
- https://www.kupindo.com/Hriscanstvo/81826037_Nepoznati-zivot-Isusa-Hrista-NOVA-

„Isus u Indiji” (urdu: مسیح ہندوستان میں; Masīh Hindustān Meiń) je rasprava koju je 1889. godine napisao Mirza Ghulam Ahmad, osnivač pokreta Ahmadija. U njoj autor iznosi stav da je Isus preživeo raspeće, napustio Judeju i krenuo na istok kako bi nastavio svoju misiju među „Izgubljenim plemenima Izraela”, putujući kroz Persiju i Avganistan, te na kraju umro prirodnom i časnom smrću u Kašmiru u dubokoj starosti. Knjiga takođe sadrži reference na nekoliko izgubljenih jevrejskih plemena. Ghulam Ahmad se u svojoj argumentaciji oslanjao na tekstualnu analizu kako jevanđelja, tako i islamskih izvora – Kurana i hadisa – ali i na medicinske i istorijske podatke, uključujući, po njegovim tvrdnjama, i drevne budističke zapise. Neki savremeni naučnici, poput Norberta Klata (1988), odbacili su Ahmadovu upotrebu ovih poslednjih izvora smatrajući ih pogrešnim tumačenjima materijala koji nemaju veze sa Isusom.

Mirza Ghulam Ahmad (13. februar 1835 – 26. maj 1908) bio je indijski verski vođa i osnivač pokreta Ahmadija u islamu. Tvrdio je da je božanski poslat kao obećani Mesija i Mahdi, ispunjenje islamskih proročanstava o poslednjim vremenima, kao i kao Mudžedid (obnovitelj veka) 14. islamskog stoleća.

Rođen je u porodici aristokratskog porekla u Kadijanu, u ruralnom Pandžabu, a istakao se kao pisac i branilac islama u javnim debatama. Kada mu je bilo nešto više od četrdeset godina, umro mu je otac, a u tom periodu je Ahmad tvrdio da je započeo direktnu komunikaciju sa Bogom.

Godine 1889. u Ludhiani je od četrdeset svojih sledbenika primio zavet lojalnosti i formirao zajednicu pristalica na osnovu, kako je govorio, božanskog nadahnuća, postavivši deset uslova inicijacije. Ovaj događaj se smatra početkom pokreta Ahmadija. Misija pokreta, prema njegovim rečima, bila je obnova apsolutnog jedinstva Boga, moralna reforma društva u skladu sa islamskim idealima i globalno širenje islama u njegovom izvornom obliku.

Za razliku od hrišćanskog i dominantnog islamskog shvatanja da je Isus (Isa) živ u nebu i da će se vratiti na kraju vremena, Ahmad je tvrdio da je Isus preživeo raspeće i umro prirodnom smrću. Putovao je širom Pandžaba propovedajući svoja verska učenja, kombinujući reformistički program sa ličnim otkrovenjima za koja je tvrdio da dolaze od Boga, čime je pridobio znatan broj sledbenika, ali i izazvao veliko protivljenje, posebno među muslimanskim ulemama.

Poznat je po tome što je učestvovao u brojnim javnim debatama i dijalozima sa hrišćanskim misionarima, muslimanskim učenjacima i hinduističkim preporoditeljima, braneći i šireći svoja tumačenja vere.

{KTJ30.009}