ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1980
Autor: Domaći
Oblast: Slikarstvo
Jezik: Srpski

uvodni tekstovi Stojan Ćelić, Radomir Konstantinović, Mihailo Vunjak

Umetnički paviljon `Cvijeta Zuzorić` 1980 110 strana : ilustrovano

očuvanost 4

1. Karakter publikacije

Ova publikacija je monografsko-kataloški prikaz slikarskog i crtačkog opusa Aleksandra Tomaševića, jednog od najdiskretnijih, ali najoriginalnijih umetnika posleratne beogradske scene.

Knjiga okuplja reprodukcije slika i crteža, uz tri programski različita uvodna teksta, koji iz više uglova tumače njegovu umetnost.

2. Aleksandar Tomašević – umetnički profil

delovao je van dominantnih tokova i grupa

odbijao pripadnost stilskim programima

razvio intimističko-egzistencijalni izraz

Njegovo slikarstvo se kreće između:

figuracije i znaka

lirskog i dramatičnog

kontrole i spontanosti

Crtež ima centralnu ulogu kao misaoni i emocionalni zapis.

3. Tematske i formalne odlike

figure u izolovanom prostoru

fragmentisana tela i lica

zatvoren, tihi ambijent

prigušena paleta, tamni tonovi

naglašena linija i kontura

Tomaševićeva dela često deluju kao vizuelni ekvivalenti unutrašnjih stanja.

4. Uvodni tekstovi – interpretacije

Stojan Ćelić

Ćelić naglašava:

crtež kao osnovu Tomaševićevog mišljenja

disciplinu i koncentraciju izraza

likovnu autonomiju, bez literarnosti

Za Ćelića, Tomašević je umetnik tihe istrajnosti i unutrašnje doslednosti.

Radomir Konstantinović

Konstantinović pristupa filozofski:

vidi Tomaševića kao umetnika egzistencijalne samoće

njegovo slikarstvo tumači kao svedočanstvo o krhkosti bića

figure nisu portreti, već stanja postojanja

Njegov tekst povezuje umetnost sa mišljenjem o izolaciji i individualnosti.

Mihailo Vunjak

Vunjak daje istorijsko-kritički okvir:

smešta Tomaševića u kontekst beogradske posleratne scene

ističe njegovu nezavisnost od i socrealizma i enformela

naglašava kontinuitet i ličnu poetiku

On vidi Tomaševića kao autentičnog, ali marginalizovanog modernistu.

5. Značaj monografije

dokumentuje opus umetnika koji je rano preminuo

omogućava višeslojno čitanje (likovno, filozofsko, istorijsko)

potvrđuje Tomaševića kao važnu, ali nenametljivu figuru srpske moderne

6. Zaključak

Aleksandar Tomašević je predstavljen kao:

umetnik unutrašnje nužnosti

autor koji odbija spektakl i ideologiju

slikar i crtač egzistencijalne tišine