ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1998
Autor: Domaći
Oblast: Slikarstvo
Jezik: Srpski

Monografija + bibliografija. Dobro očuvano.

Petar Omčikus / Čedomila Karanović ; [autor postavke Petar Omčikus ; odg. urednik Gojko Subotić ; recenzenti Radomir Reljić, Sreto Bošnjak ; autori fotografija Nikola Živković...[et al.] ; prevod na francuski Ivanka Pavlović]
Beograd : Srpska akademija nauka i umetnosti, 1998 (Beograd : Publikum)
281 str. : ilustr. ; 24 cm + Bibliografija [Petra Omčikusa]: 12 str.
Reprodukcije: str. [112]-257
Katalog slika, skulptura i reljefa sa reprezentativne izložbe P. Omčikusa održane 1998. u Galeriji SANU.: str. [258]-269

Petar Omčikus (6. oktobar 1926 – 26. april 2019) bio je srpski slikar i član Srpske akademije nauka i umetnosti, koji je živeo i radio u glavnom gradu Francuske, Parizu. Njegovo delo obuhvata veliku većinu slikarskih žanrova, a karakteriše ga duh Mediterana. Rođen je 1926. godine u Sušaku kod Rijeke, a od 1937. godine živi u Beogradu. Posle Drugog svetskog rata je započeo slikarske studije na Akademiji likovnih umetnosti, kod profesora Ivana Tabakovića. Zajedno sa suprugom, slikarkom Kosom Bokšan, napustio je studije slikarstva i odlazi u Zadar, u kome postaje jedan od osnivača Zadarske grupe, u kojoj su se nalazili i Mića Popović, Vera Božičković, Bata Mihailović, Ljubinka Jovanović. Posle šestomesečnog boravka u Zadru, vratio se u Beograd i priključio se Grupi Jedanaestorica, a svoju prvu samostalnu izložbu priredio je 1951. godine. Neposredno posle toga, Petar Omčikus 1952. godine sa Kosarom Bokšan napušta Jugoslaviju i definitivno se seli u Pariz. Od 1965. godine povremeno borave u Vela Luci na Korčuli gde organizuju brojne međunarodne susrete umetnika, filozofa i kritičara. Učestvovao je na brojnim grupnim izložbama u zemlji i inostranstvu.
Stvaralaštvo
Počeci Omčikusovog stvaralaštva vezuju se za nekoliko umetnika, svi iz klase Ivana Tabakovića, koja se na nekoliko meseci okupila u Zadru 1947. godine načinivši tada prvu jugoslovensku umetničku komunu – Zadarsku grupu. Sem Omčikusa, tu su još bili njegova buduća supruga Kosara Bokšan, Mića Popović, Vera Božičković, Bata Mihailović, Ljubinka Jovanović, Mileta Andrejević, Bora Grujić i njihov prijatelj, student književnosti Borislav Mihajlović Mihiz. Izlazak iz akademskih ateljea u prirodu otvorio je ovim umetnicima nove puteve slobodnog stvaralaštva na kojima će, na različite načine, ostati tokom ukupnog stvaralaštva. Omčikus se 1951. godine pridružuje Grupi Jedanaestorica koja ga ohrabruje da dalje traga za sopstvenim putevima stvaralaštva, tada još uvek u domenu poetske figuracije nakon socijalističkog realizma. No, pravi preokret u njegovoj umetnosti nastaje u Parizu. Susret sa apstraktnom umetnošću tog vremena definitivno Omčikusa usmerava prema slobodnom izrazu, potezu koji ne traga za realnim već za individualnim stilom. Geometrizovana asocijativna apstrakcija tog perioda već je od početka sedme decenije prerasla u svojevrsnu gestualnu kolorističku figuraciju koja je zadržala ranije elemente njegovog izraza. U kasnijim periodima Omčikus je tematizova slikarstvo prema portretima, crtežima Beograda, fantastičnom realizmu i skulpturi.

MG P45 (N)