ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Oblast: Istorija umetnosti
Jezik: Srpski
Godina izdanja: St

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!


SRPSKA CRTAČKO SLIKARSKA I UMETNIČKO ZANATSKA ŠKOLA U BEOGRADU 1895 - 1914 , pripremio Lazar Trifunović , Univerzitet umetnosti Beograd 1978 , U ovoj knjizi sakupljena je arhivska građa o Srpskoj crtačko- slikarskoj školi Kirila Kutlika, o Srpskoj slikarskoj školi Riste Vukanovića i o Umetničko-zanatskoj školi. To su tri škole koje se nastavljaju jedna u drugu i deluju u razdoblju 1895. do 1914. godine. Osnovni materijal sastoji se od molbi, programa i izveštaja, koje su vlasnici ovih škola podnosili Ministarstvu narodne privrede i Ministarstvu prosvete, i koji se danas čuva u Arhivu Srbije. Taj materijal je rasut i nije kompletan, pošto arhive ovih škola nisam uspeo da pronađem i veliko je pitanje da li su one sačuvane. Zbog toga nije bilo moguće uvek tačno rekonstruisati razvoj i život škola. To me je navelo da se, kad god je to bilo potrebno, poslužim člancima iz ondašnje štampe, u kojoj je na poseban način izraženo i mišljenje javnosti o radu ovih škola.
Radi boljeg uvida u dokumenta, građu sam podelio na četiri poglavlja:
1. Srpska crtačko-slikarska škola Kirila Kutlika (1895-1900),
2. Srpska slikarska škola Riste Vukanovića (1900-1905),
3. Neostvareni predlozi za osnivanje Umetničko- zanatske škole i
4. Umetničko-zanatska škola u Beogradu (1905-1914).


Lazar Trifunović (Beograd, 14. januar 1929 — Pariz, 23. jul 1983) bio je srpski istoričar umetnosti, likovni kritičar i profesor Univerziteta u Beogradu.

Biografija
Osnovnu školu i gimnaziju pohađao je u Beogradu, diplomirao istoriju umetnosti 1955. na Filozofskom fakultetu, na kome je 1960. doktorirao sa temom „Srpsko slikarstvo u prvoj polovini XX veka“. Na Filozofskom fakultetu u Beogradu je asistent od 1957. godine a 1976. izabran je za redovnog profesora Istorije moderne umetnosti.

U vremenu 1962 – 1968. godine bio je direktor Narodnog muzeja u Beogradu. Osnivač je i jedno vreme direktor Savremene galerije u Nišu.

Bio je likovni kritičar skoro tri decenije. Još kao student počeo je da objavljuje tekstove u „Vidicima“ i „Narodnom studentu“. objavljujući tekstove u NIN-u, Politici, Umetnosti (gde je bio glavni i odgovorni urednik) i drugim časopisima i listovima.

Bio je član i predsednik Jugoslovenske sekcije AICA (Međunarodno udruženje umetničkih kritičara).

Delatnost
Lazar Trifunović je stručno delovao u dve osnovne oblasti: kao istoričar (moderne) umetnosti i likovni kritičar, uz to i kao profesor Moderne umetnosti na beogradskom Univerzitetu i muzeolog kao direktor Narodnog muzeja i osnivač i direktor Galerije savremene umetnosti u Nišu.

Trifunović je bio osnivač katedre za Modernu umetnost na Filozofskom fakultetu u Beogradu gde je predavao istoriju modernizma do kraja života. Uveo je metodologiju proučavanja srpske moderne umetnosti na osnovama francuske istorijsko-umetničke nauke koju je izneo u kapitalnom, sintetičkom delu „Srpsko slikarstvo 1900-1950“ objavljenom 1973. a koje je nastalo iz njegove doktorske disertacije 1960. godine. Drugo, veoma važno delo Lazara Trifunovića je antologija „Srpska likovna kritika“ objavljena 1967. u kojoj je prvi put dat sistematizovan pregled istorije srpske umetničke kritike od njenih početaka do kraja šeste decenije. Ovim dvema knjigama Trifunović je postavio temelje naučnog izučavanja moderne srpske umetnosti i likovne kritike.

Kao likovni kritičar redovno je pisao za brojne dnevne i nedeljne novine, stručne časopise i druge publikacije u kojima je pratio tekući likovni život. Započeo je kao pozorišni kritičar da bi ubrzo, tokom šeste decenije postao najuticajniji umetnički kritičar u vremenu tokom koga se bavio tumačenjem novih pojava na našoj umetničkoj sceni. Kao kritičar NIN-a od 1959. do 1963. godine posebno se istakla njegova angažovanost u ovoj oblasti kada je jasno razdvajao umetničke od neumetničkih pojava. Upravo u tom periodu zabeležena je i njegova zenitna kritičarska aktivnost jer je kao kritičar i istoričar beogradskog enformela napisao neke od najvrednijih stranica srpske umetničke kritike i teorije uopšte, na primer, izložba „Beogradski enformel (mladi slikari)“ 1962. i izložba i studija „Enformel u Beogradu“ 1982.

Značajan doprinos dao je i kao muzeolog budući da je brojne inovacije uneo u delatnost Narodnog muzeja u Beogradu i Galeriji savremene umetnosti u Nišu u kojima je bio direktor. Iako najmlađi direktor ove najstarije muzejske ustanove u Srbiji Trifunović se nije ustručavao da unese novine koje su često nailazile na oštre otpore akademske i umetničke javnosti. Držeći se ideje da se i muzeologija, kao i druge društvene nauke, razvija, on je u delatnost Narodnog muzeja unosio specifičnosti koje su prethodile potonjim promenama u mnogim muzejskim institucijama kod nas. Izmenio je način rada i organizaciju ove kuće, na nov način periodizovao je istoriju srpske umetnosti, promenio je postavku primerenu tom vremenu, podsticao je kustose da se mnogo angažovanije postave prema izložbenoj delatnosti itd. Na nove osnove postavio je samu zaštitu kulturnih dobara i njihovo publikovanje itd. Uspeo je čak za svog mandata i da adaptira ovu zgradu (1964-1966) čime je omogućio življu aktivnost i veći uticaj ove ustanove u javnom životu.