ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Godina izdanja: Ho
Oblast: Muzika
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Petar Bingulac (Vukovar, 5. jul 1897 — Beograd, 5. januar 1990) bio je srpski diplomata, muzikolog, muzički pisac, pedagog, profesor i kritičar. Jedan je od najškolovanijih ljudi svoga doba.[1]

Biografija

(sleva) Josip Slavenski, Anđa Bunuševac Bingulac i Petar Bingulac
Njegov otac Nikola bio je političar u Pašićevoj Narodnoj radiklanoj stranci.[2]

U Sremskim Karlovcima završio je bogosloviju 1914. godine, a potom odlazi na studije u Pariz gde se do 1924. školuje na Pravnom fakultetu i Visokoj školi političkih nauka. Paralelno sa tim, pohađao je i čuvenu muzičku akademiju Schola Cantorum de Paris, gde mu je profesor kompozicije bio Vensan D`Endi (franc. Vincent d`Indy).[1]

Po završenim studijama, od 1925. godine, pa sve do 1941. i početka Drugog svetskog rata, Bingulac je bio na diplomatskoj službi prvo u Beogradu, a potom Milanu, Pragu i Sofiji. Tokom rata, predavao je u Muzičkoj školi „Stanković” predmet Muzički oblici, a Istoriju muzičkih stilova i Horsko pevanje predavao je na Muzičkoj akademiji. Od 1945. godine isključivo se posvetio muzici i bio vanredan, a zatim i redovan profesor Muzičke akademije sve do penzionisanja 1966. godine. Predavao je više predmeta: Kompoziciju, Analitičku harmoniju, Muzičke oblike, Poznavanje horske literature.[1] U svom rodnom gradu Vukovaru, vodio je pevačko društvo „Javor”. Bavio se i spisateljskom delatnošću, koju je započeo još 1927. i obavljao više od pola veka.

Petar Bingulac bio je i muzički kritičar, a sarađivao je u časopisima Zvuk, Glasnik Muzičkog društva Stanković, Misao, Savremeni akordi, Muzika, Godišnjak Muzeja Grada Beograda, Rad saveza folklorista Jugoslavije. Naučne studije objavljivao je u raznim zbornicima i periodičnim publikacijama, a jedan je od prvih ljudi u zemlji koji je radio kao komentator Radio Beograda i drugih radio stanica.[1] Kao komentator govorio je o najrazličitijim muzičkim problemima, a istakao se serijom emisija „Muzika XX veka”, u kojima je analizirao dela savremenih kompozitora starije i mlađe generacije. Posebno mu je bio blizak Josip Slavenski,[1] sa kojim je bio u kumstvu.[3] Kao poznavalac horske muzike bavio se i muzikom Stevana Stojanovića Mokranjca i Josifa Marinkovića.


Petar Bingulac
Petar Bingulac komponovao je za mešovite horove „Aman devojko”, „Šaljivka ”i „Psalam”. Istakao se kao originalan muzički pisac širokog obrazovanja već u svojim prvim napisima i kritikama iz beogradskog muzičkog života, potom dopisima iz Italije, ali i studijama o jugoslovenskom muzičkom folkloru i člancima o srpskoj crkvenoj muzici. Pisao je znalački, kritički uglavnom odmereno i objektivno, sa neskrivenom naklonošću prema određenoj temi. Tekstovi su mu često bili koncipirani u polemičkom tonu. Odlikovao se bujnom rečitošću i temperamentnom naracijom.[1] Bio je veliki erudita, „duhovit, ali i nepredvidljiv u svojim zaključcima”[1], a muzičkoj kritici podvrgavao je i priznate muzičke autoritete. Svojom iskrenošću i oštrinom u tekstovima oslikavao je vreme u kome je živeo, u neuobičajenom spoju izvornog balkanstva sa francuskom kulturom. Važio je za čoveka neumornog istraživačkog duha koji je često išao daleko od stereotipskog akademskog pisanja istoričara i teoretičara.

Godine 1977. odlikovan je Ordenom rada sa crvenom zastavom, za naročite zasluge i postignute uspehe u radu od značaja za napredak zemlje.

Bio je u braku sa Anđom Bunuševac Bingulac, novinarkom Politike i pravnicom koja se zalagala za ideju ženske emancipacije i važila za jedinu ženu tadašnje redakcije Politike koja je postigla potpunu ravnopravnost s muškarcima.