ISBN: Ostalo
Oblast: Istorija umetnosti
Jezik: Srpski
Autor: Strani
Godina izdanja: Tv

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Kasni srednji vek ili kasni srednjevekovni period je period evropske istorije koji obično obuhvata 14. i 15. vek (c. 1301–1500). Kasni srednji vek usledio je nakon razvijenog srednjeg veka i prethodio je ranom modernom dobu (i, u većem delu Evrope, renesansi).

Oko 1300. godine, vekovi blagostanja i rasta u Evropi privedeni su svom kraju. Niz gladi i pošasti, uključujući veliku glad 1315—1317 i crnu smrt, smanjile su populaciju na oko polovinu one pre tih nesreća.[1] Zajedno sa padom u brojnosti populacije došli su i društveni nemiri i endemsko ratovanje. Francuska i Engleska prošle su kroz ozbiljne seljačke bune, kao što su žakerija i seljački ustanak u Engleskoj, kao i preko veka naizmeničnih sukoba u sklopu Stogodišnjeg rata. Nadovezujući se na mnoge probleme tog perioda, Katolička Crkva je bila slomljena Zapadnim raskolom. Ti se događaji svi zajedno nekada nazivaju krizom kasnog srednjeg veka.[2]

Uprkos tim krizama 14. vek je takođe bio vreme velikog napretka u umetnosti i nauci. Nakon obnovljenog interesovanja za grčke i rimske tekstove koje se ukorenilo u razvijenom srednjem veku, započela je italijanska renesansa. Zadubljenost u latinske tekstove počela je pre renesanse 12. veka kroz kontakt sa Arapima tokom krstaških ratova, ali je dostupnost važnih grčkih tekstova povećana sa zauzimanjem Carigrada od strane Osmanlija, kada su mnogi vizantijski učenjaci morali da prebegnu na Zapad, pre svega u Italiju.[3]

Zajedno sa tim prilivom klasičnih ideja došao je izum štamparstva, koji je podupro širenje štampane reči i demokratiziranog učenja. Te dve stvari kasnije su dovele do protestantske reformacije. Pri kraju tog perioda nastupilo je doba otkrića. Uspon Osmanskog carstva, koji je kulminirao padom Carigrada 1453. godine, razorio je poslednje ostatke Vizantijskog carstva i omogućio trgovinu sa istokom. Evropljani su bili prisiljeni da traže nove trgovinske rute, što je dovelo do ekspedicije Kolumba do Amerika 1492. godine i Da Gaminog oplovljavanja Indije i Afrike 1498. godine. Njihova otkrića ojačala su ekonomiju i moć evropskih nacija.

Promene koje su proizišle iz tih događaja navele su mnoge naučnike da posmatraju taj period kao kraj srednjeg veka i početak novog veka i Evrope ranog modernog doba. Međutim, ta podela je donekle veštačka, budući da izučavanje antičkih izvora nikada nije bilo sasvim odsutno u evropskom društvu. Zbog toga je postojao razvojni kontinuitet između starog veka (preko klasične antike) i novog veka. Neki istoričari, naročito u Italiji, radije uopšte ne govore o kasnom srednjem veku, već ga radije vide kao prelaz sa razvijenog perioda srednjeg veka na renesansu i moderno doba.