ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1985
Autor: Domaći
Jezik: Srpski
Oblast: Vajarstvo

Izdavač: Galerija savremene likovne umetnosti, Novi Sad, oktobar 1985.

Mek povez, latinica, ilustrovano, 95 strana.

- Slobodan S. Sanader - Predgovor
- Ljiljana Ivanović - Vajar Jovan Soldatović
- Napomene
- Résimé
- Biografija
- Samostalne izložbe
- Grupne izložbe
- Tekstovi umetnika i intervjui
- Spomenici i skulptura na javnim mestima
- Kataloški podaci
- Reprodukcije
- Eseji, predgovori kataloga i prikazi samostalnih izložbi
- Studije, opšti pregledi, predgovori kataloga i prikazi grupnih izložbi
- Bio-bibliografska građa

Jovan Soldatović (Čerević, 26. novembar 1920. – Novi Sad, 7. oktobar 2005.) je bio jugoslovenski i srpski vajar i skulptor.
Rođen je 26. novembra 1920. godine u Čereviću. Diplomirao je na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu 1948. godine, a zatim je neko vreme bio saradnik Majstorske radionice Tome Rosandića.
Prvi put je izlagao 1949. godine. Imao je više samostalnih izložbi u Beogradu i Novom Sadu. Učestvovao je na brojnim skupnim izložbama Udruženja likovnih umetnika Srbije, Udruženja likovnih umetnika Vojvodine, Mediteranskom bijenalu u Aleksandriji, Međunarodnom bijenalu skulpture na otvorenom u Antverpenu, Oktobarskom salonu u Beogradu, Salonu u Rijeci, Trijenalu u Beogradu, te na više reprezentativnih izložbi savremene jugoslovenske umetnosti u Briselu, Parizu i drugde.
Bio je pripadnik likovne grupe „Prostor 8“. Bavio se pedagoškim radom i delovao kao profesor na slikarskom odseku Više pedagoške škole u Novom Sadu. Autor je brojnih skulptura i spomenika.
Neka od njegovih dela su:
Spomenik „Streljanim rodoljubima“, Žabalj 1962.
Spomenik žrtvama racije „Porodica“, Novi Sad 1971.
Spomenik žrtvama racije, Čurug
Spomenik deci-žrtvama racije „Majka i dete“, Čurug
Spomen-park Sremski front
Jedan od najznačajnijih jugoslovenskih vajara koji je ceo svoj stvaralački opus od preko stotinu postavljenih skulptura i spomen obeležja, posvetio borbi za mir i humanizaciju života na ovoj planeti.
Soldatović je sad već davnih pedesetih godina bio jedan od pionira u pretvaranju Petrovaradinske tvrđave iz fortifikacijskog objekta u bastion kulture i umetnosti, koji je zahvaljuljući umetnicima koji su na njoj stvarali poslednjih decenija to i bio.
Uvek angažovan i čovek koji je uvek reagovao na društvena dešavanja u svetu, u godini prava čoveka 1968. god. pod pokroviteljstvom Ujedinjenih nacija i tadašnjeg generalnog sekretara U Tanta, u prilog povelji Ujedinjenih nacija u borbi za prava svih naroda i pojedinaca, velikom izložbom na Petrovaradinskoj tvrđavi, na kojoj je dominirala skulptura (figura sa mrtvim detetom - visine 10 m) Soldatović je osudio zločin atomske kataklizme u Hirošimi i Nagasakiju.
1972. god. preplavio je tvrđavu skulpturama ljudskih lobanja u umetničkoj akciji i opomeni »Dođe li rat, odoše ljudi«.
Sva nastojanja ovog izuzetno plodnog i angažovanog umetnika da se mračni delovi istorije preobraze u opšti ljudski humanizam, ovih dana demantovana su najstrašnijim razaranjima superiorne ratne tehnologije. Reagujući na ovu opštu tragediju Soldatović je na ruinama starog petrovaradinskog mosta ponovo postavio svoje skulpture sa apelom na ljudski razum i savest, da se rat odmah prekine.
Iako odvojen od svog ateljea na drugoj strani Dunava Soldatović ovim umetničkim činom poručuje da ljudski duh i humana težnja premošćuje sve reke koje nas dele i da čovečanstvo može da opstane samo u miru.