Godina izdanja: 2006
ISBN: 86-427-0699-6
Oblast: Istorija umetnosti
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Autor - osoba Walter, Christopher
Naslov Ikonografija Vaseljenskih sabora / Kristofer Valter ; prevela sa francuskog Kornelija Nikčević
Jedinstveni naslov ǂL`ǂIconographie des Conciles dans la Tradition Bыzantine. scc
Vrsta građe stručna monografija
Jezik srpski
Izdavanje i proizvodnja Podgorica ; Cetinje : Unireks : Svetigora
Fizički opis 315 str. : ilustr. ; 25 cm
Drugi autori - osoba Nikčević, Kornelija (prevodilac)
(karton)
Napomene Tiraž 1000
Pojmovnik: str. 302-314.
Predmetne odrednice Vaseljenski sabori – Ikonografija

VASELJENSKI SABORI: UTVRĐIVANJE PRAVILA HRIŠĆANSKE UMJETNOSTI

Podjela Rimskog carstva označila je epohu prihvatanja hrišćanstva kao zvanične religije na teritorijama države koja se prostirala od Britanskog ostrva na sjeveru do Persije i Nubije na jugu. Istovremeno, to je početak epohe u kojoj je Istočni dio rimske imperije počeo da traži svoje prve korijene, lik spopstvene civilizacije – to nije bio samo povratak tradiciji helenstva, već tradicijama svih prehelenskih naroda i civilizacija koje je u titanskom vojnom pohodu objedinio u kratkovjeku jedinstvenu državu Aleksandar Tračanin-Makedonski, poznije nazvan Veliki. Carska vlast Zapadnog dijela imperije smatrala je da je njena suprematija nad svim teritorijama, ne samo Zapada već i Istoka, nepobitna – ideološki kanon rimske države utemeljio je Vergilije „Eneidom”, porukom da su Rimljani potomci tadašnjih Trojanaca, izbjeglih i voljom bogova spaseni od helenske najezde, te da je njihovo pravo, dato pokoravanjem Helade, da vladaju duhom nad oba svijeta, nesporno. Dva ideološka koncepta stvorena u umjetnosti helenističke epohe, Aleksandrovo pravo na jug i pravo Rima na Evropu, pravo potomaka Atrejevih i pravo potomaka Prijamovih, odredili su dalju sudbinu jedinstvene rimske države…

U knjizi Iconographie des Conciles dans la Tradition Byzantine, Walter analizira način na koji su vaseljenski i lokalni crkveni sabori predstavljani u vizantijskom slikarskom nasleđu – na freskama, mozaicima, ikonama i iluminacijama rukopisa. On detaljno istražuje kako se ikonografski motiv sabora razvio od ranohrišćanskog prikaza otaca Crkve do složenih postikonoklastičkih kompozicija u kojima su sabori predstavljeni kao simbol pobede pravoslavne dogme nad jeresi. Knjiga je zasnovana na preciznim uporednim analizama i terenskim istraživanjima u manastirima i muzejima, te je postala ključno delo u razumevanju veze između umetnosti, liturgije i crkvene istorije u Vizantiji.
Uvod
Spisak spomenika
Tekstovi
Minijature
Mozaici
Freske
Bareljef
Uloga sabora u ukupnim odnosima između cara i sveštenstva
Saborski natpisi
Antički izvori ikonografije sabora
Analogije ikonografije sabora u Hrišćanskoj umetnosti
Ikonografija sabora
Dodatak
Napomene
Ikonografija sabora na spomenicima navedenim u knjizi
Pojmovnik


Christopher Walter rođen je 1925. godine u Engleskoj. Studirao je klasične jezike i istoriju umetnosti na Univerzitetu u Oksfordu, gde je stekao temelje u vizantologiji i hrišćanskoj ikonografiji. Veći deo karijere proveo je u Francuskoj, radeći u okviru Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS), i sarađivao s vodećim vizantolozima kao što su André Grabar i Paul Underwood. Njegova istraživanja obuhvatala su ikonografiju svetaca, hristoloških scena i liturgijskih tema, a posebno je bio zainteresovan za odnos između teoloških tekstova i vizuelnog izraza.
Autor je niza kapitalnih monografija, među kojima se izdvajaju The Warrior Saints in Byzantine Art and Tradition, Art and Ritual of the Byzantine Church, Saints and Sacred Matter i pomenuta Iconographie des Conciles dans la Tradition Byzantine. Walter je bio poznat po svom izuzetno preciznom i filološkom pristupu ikonografiji – u njegovim analizama svaka figura, gest i inskripcija dobija teološki smisao i umetničku funkciju. Preminuo je 1998. godine u Parizu. Njegov opus ostaje nezaobilazan u savremenim vizantološkim studijama, jer je uspeo da pokaže kako vizantijska umetnost nije samo estetska pojava, već i složeni teološki jezik kojim se Crkva izražavala kroz vekove.

MG P40 (N)