ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1995
Autor: Domaći
Oblast: Slikarstvo
Jezik: Srpski

65875) Protosinđel Nikodim Brkić akademski slikar , Uglješa Rajčević , Sremska Mitrovica 1995 ,

Za Nikodima (Nemanju) Brkića, rodom iz Martinaca, kažu da je bio jedan od najobrazovanijih i najvrednijih likovnih stvaralaca, teoretičara i pedagoga svog vremena. Ponikao u siromašnoj i čestitoj porodici Brkić, od oca Živana, krojača, i majke Angeline, rođene Mareček, mali Nemanja je u ovom sremskom selu proživeo srećno detinjstvo, uz brata Miloša i sestre Vidu i Veru. Kasnije, kada se zamonaši i stekne zavidno likovno obrazovanje, biće svrstan među veoma značajne srpske slikare, profesore, konzervatore, autore stručnih članaka, rasprava i knjiga.

Rodio se, dakle, u Martincima, 3. decembra 1912, a osnovno i srednje školovanje otpočeo i završio u Rumi. U tamošnjoj Državnoj realnoj gimnaziji je maturirao juna 1932, potom upisao Bogoslovski fakultet u Beogradu, da bi diplomu teologa stekao u roku, 1936. godine. Kako je već tada pokazivao smisao i talenat za slikarstvo, Nikodim (monaško ime) je dobio stipendiju i upisao se u Umetničku školu – odeljenje za nastavnike crtanja i pisanja. Prema sačuvanoj diplomi Kraljevske umetničke škole u Beogradu, članovi komisije su mu bili ugledni stvaraoci i pedagozi Ljuba Ivanović, Ivan Radović, M. Jevtić i M. Vukelić.

Talentovan i uporan, materijalno potpomognut od strane Srpske pravoslavne crkve, Nikodim Brkić se ubrzo našao u umetničkom Minhenu, kao hospitant na Tehnološkom fakultetu. Vredan i radoznao, koristio je slobodno vreme za praktičan rad u umetničkim ateljeima, kao i posete čuvenoj Pinakoteci. Nažalost, početak rata primoraće ga da pre vremena okonča likovno usavršavanje i vrati se u domovinu.

Pošto je u manastiru Vrdniku (sremskoj Ravanici) primio monaški čin, otac Nikodim će celim svojim bićem biti posvećen Crkvi i svom narodu. Obaveze ga, najpre, odvode u Prizrensku bogosloviju, gde kao suplent predaje mladim bogoslovima. Pred rad odlazi u Šabac, radi kao sekretar episkopa u Eparhijskom dvoru i tu dočekuje oslobođenje. Sa službom, potom, prelazi u Beograd, gde pune tri godine (1944 – 1947), kao sveštenik, radi u crkvi Ružici na Kalemegdanu.

Konačno, godina 1947. doneće Nikodimu Brkiću veliki preokret i životnu radost. Monah i slikar, dobar poznavalac tehnologije likovnih umetnosti, biva primljen za docenta na Likovnoj akademiji u Beogradu – predmet Slikarska tehnologija. Posle pet godina unapređen je u zvanje vanrednog profesora, a u tom zvanju, 17. novembra 1969, smrt prerano prekida njegovu uspešnu stvaralačku i pedagošku karijeru. Iza oca Nikodima ostala je kapitalna knjiga – „Tehnologija slikarstva, vajarstva i ikonografije“ – praktikum, koji i danas predstavlja dragoceno štivo za slikare, konzervatore i istraživače crkvene umetnosti.

O monahu i slikaru Nikodimu (Nemanji) Brkiću, za i posle njegovog života, uglavnom su pisali teolozi, prof. Dušan Glumac, Dušan Kolundžić i drugi. Do sada najkompletnije delo o njegovom stvaralaštvu je ponudio istoričar umetnosti i književnik mr Uglješa Rajčević (rođen 1931, u Beogradu). Monografiju pod nazivom „Protosinđel Nikodim Brkić (1912 – 1969), akademski slikar“, objavila je, 1995, Kulturno-prosvetna zajednica Sremske Mitrovice – Projekat „Ja volim Mitrovicu“ (urednik Dušan Poznanović, rešenje korica Dragan Martinović).
mek povez, format 16,5 x 24 cm , ilustrovano, ćirilica , 61 strana