Godina izdanja: Ostalo
ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Jezik: Engleski
Oblast: Slikarstvo

makedonski i engleski tekst


retko!

posveta slikara


Васко Ташковски (Нижеполе, Битолско, 31 август 1937) — македонски сликар[1], водечки претставник на надреализмот, фантастичното сликарство, еколошките и космичките теми во македонската ликовна уметност, со широка афирмација на Балканот, во Европа и светот[2].

Живот и дело
Завршил средно уметничко училиште во Скопје во 1958 година, а потоа дипломирал на Академијата за применета уметност во Белград во 1964 година. Освен со сликарство се занимава и со наменска сценографија за театар, телевизиски и филмски прокти, како и сценографии за разни манифестации (музички и театарски фестивали, јавни настани од областа на културата). Подолго време работел како сценограф во Македонската телевизија (1965-1991), со над 300 реализирани сценографии[2]. Работел и како илустратор на повеќе изданија. Се занимава со сликарство, сценографија, илустрација и др. Покрај сликањето во маслена техника, работи и акварел, цртежи и графика. Повремено работи и графички дизајн.

Ликовно творештво
Во својот творечки опус, Васко Ташковски има повеќе циклуси составени од најразлични теми насловени како: „Екологија“, „Урбани мравјалници“, „Крајбрежни случувања“, „Пристаништа“, „Коњи“, „Корења и организми“ и други слободни мотиви. Во рамки на своето богато уметничко творештво реализирал над 750 слики во маслена техника, 2500 акварели, 1000 цртежи, над 10.000 скици и голем број графики. Неговите дела се наоѓаат во голем број приватни колекции, галерии, музеи и установи во земјата и светот, од Македонија и Европа, до САД, Австралија и Националниот музеј на Кина во Пекинг (2005). Има остварено 50 самостојни изложби во земјата и во светот светот, меѓу кои во: Шибеник (1965), Скопје (1969, 1970, 1973, 1982, 1987, 1988, 1990, 1994, 1995, 1998, 1999, 200, 2002, 2005, 2007 и јубилејот по повод 50 години творештво во 2015 во ликовниот салон на МАНУ), Каиро (1981), Париз (1992), Анкара (1996, 1998), Њујорк (2000), Виена (2001), Цирих (1996), Крајова (1996), Битола (1969, 1983, 1988, 2001), Струмица (1970), Охрид (1988, 1996), Струга (1988, 2005), Велес (1988), Штип (2003), Белград (1977), Загреб (1977, 1989), Зрењанин (1988), Ниш (1988) итн[2]. Учествувал на повеќе групни изложби во земјата и надвор, на тематски изложби итн. По повод 50 години од првата изложба, во месец септември 2015 во ликовниот салон на МАНУ ја одржал својата изложба на 51 слика во маслена техника насловена како „Енергии во просторот“.

Книжевно творештво
Ташковски е автор на две прозни дела: „Ѕуница околу пирустијата: автобиографски записи“ (2007) и „Прозни записи“ (2019). Три негови кратки раскази се застапени во антологијата на македонскито краток расказ, „Џинџуџе во земјата на афионите“ (Темплум, 2022).[3]

Награди и признанија
Добитник е на 17 награди и признанија, меѓу кои: „4 јули` во 1977 г., Октомвриска награда (за сликарство) во 1978 г. и др. Застапен е во прегледеи и монографии за историјата на светската уметност, а за неговото творештво се снимени 8 телевизиски филмови во продукција на Радио-телевизија Скопје, меѓу кои „Приквечерина“ (1981) по сценарио и режија на Коле Манев, „Во ателјето на Васко Ташковски“ (1983), „Пустината расте“ (1988), „Ташковски“ (1994), „Слики што го говорат човекот“ (1998) итн[2]. Избран е за дописен член на МАНУ во 1994, а потоа и за редовен член на МАНУ е избран во 1996 година.

Vasko Taškovski (Nižepole, Bitolj, 31. avgust 1937) — makedonski slikar[1], vodeći predstavnik nadrealizma, fantastičnog slikarstva, ekoloških i kosmičkih tema u makedonskoj likovnoj umetnosti, sa širokom afirmacijom na Balkanu, u Evropi i svetu[2 ].

Život i rad
Srednju umetničku školu završio je u Skoplju 1958. godine, a zatim diplomirao na Akademiji primenjenih umetnosti u Beogradu 1964. godine. Pored slikarstva, bavi se i namenskom scenografijom za pozorišne, televizijske i filmske projekte, kao i scenografijom za različite manifestacije (muzički i pozorišni festivali, javne manifestacije iz oblasti kulture). Dugo je radio kao scenograf u Makedonskoj televiziji (1965-1991), sa preko 300 realizovanih scenografija[2]. Radio je i kao ilustrator za nekoliko publikacija. Bavi se slikarstvom, scenografijom, ilustracijom itd. Pored slikarstva u tehnici ulja, bavi se i akvarelom, crtežom i grafikom. Povremeno se bavi i grafičkim dizajnom.

Umetničko stvaralaštvo
U svom stvaralačkom opusu Vasko Taškovski ima nekoliko ciklusa sastavljenih od različitih tema pod nazivom: „Ekologija“, „Urbani mravinjaci“, „Obalni razvoj“, „Luke“, „Konji“, „Koreni i organizmi“ i drugi slobodni motivi. U okviru svog bogatog umetničkog stvaralaštva stvorio je preko 750 uljanih slika, 2500 akvarela, 1000 crteža, preko 10.000 skica i veliki broj grafika. Njegovi radovi se nalaze u nizu privatnih kolekcija, galerija, muzeja i institucija u zemlji i svetu, od Makedonije i Evrope, do SAD, Australije i Nacionalnog muzeja Kine u Pekingu (2005). Održao 50 samostalnih izložbi u zemlji i svetu, među kojima u: Šibeniku (1965), Skoplju (1969, 1970, 1973, 1982, 1987, 1988, 1990, 1994, 1995, 1998, 1902, 1902, 2002. 2005, 2007. i godišnjica povodom 50 godina stvaralaštva 2015. u umetničkoj galeriji MANU, Kairo (1981), Pariz (1992), Ankara (1996, 1998), Njujork (2000), Beč (2001) , Cirih (1996), Krajova (1996), Bitolj (1969, 1983, 1988, 2001), Strumica (1970), Ohrid (1988, 1996), Struga (1988, 2005), Veles (1988), Štip (1988) , Beograd (1977), Zagreb (1977, 1989), Zrenjanin (1988), Niš (1988) itd[2]. Učestvovao je na više grupnih izložbi u zemlji i inostranstvu, na tematskim izložbama i dr. Povodom 50 godina od prve izložbe, u septembru 2015. godine, u likovnom salonu MANU, održao je svoju izložbu od 51 slike u tehnici ulja pod nazivom „Energije u svemiru“.

Književno stvaralaštvo
Taškovski je autor dva prozna dela: „Žunica kos pirustija: autobiografski zapisi” (2007) i „Prozni zapisi” (2019). Tri njegove pripovetke zastupljene su u makedonskoj antologiji kratkih priča „Džindže u zemlji maka“ (Templum, 2022).[3]

Nagrade i priznanja
Dobitnik je 17 nagrada i priznanja, među kojima: „4. jul” 1977. godine, Oktobarske nagrade (za slikarstvo) 1978. godine itd. Zastupljen je u prikazima i monografijama o istoriji svetske umetnosti, a njegovo delo je snimljeno 8. televizijski filmovi u produkciji Radio-televizije Skoplje, uključujući `Prikvečerina` (1981) po scenariju i režiji Koleta Maneva, `U studiju Vaska Taškovskog` (1983), `Pustinata raste` (1988), `Taškovski` (1994), „Slike koje govore čoveku“ (1998) itd.[2] Za dopisnog člana MANU izabran je 1994, a potom i za redovnog člana MANU 1996. godine.


tags:
vladimir veličković moderna umetnost xx veka makedonski slikari monografija jugoslovensko slikarstvo jugoslovenski makedonski nadrealizam