ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2012.
Autor: Domaći
Oblast: Slikarstvo
Jezik: Srpski

Milena Pavlović Barili: »... spajajući vale sa zvezdama...« / Jelica Milojković


Katalog izložbe održane u Trstu od 31. maja do 17. juna 2012.



Trst ,Italija 2012. Mek povez sa klapnama, bogato ilustrovano, tekst uporedo na srpskom i italijanskom jeziku, veliki format (27 cm), 48 strana.
Katalog je odlično očuvan (kao nov).



U svojoj razvijenoj intelektualnoj ličnosti, Milena Pavlović je sjedinila nekoliko različitih kultura, pre svega patrijarhalno srpsku i poetsko mediteransku, kao što je prihvatila zračenje španske romantičnosti, nemačke morbidnosti i francuskog racionalizma. To ukrštanje različitih evropskih mentaliteta nije bež značaja za njeno stvaralaštvo, mada se čini da pravi duhovni izvor njenog opredeljenja treba tražiti u Španiji i Italiji.
U Španiji, gde se obrela već 1930. godino ona je videla čarobnu, bizarnu realnost španskih majstora od Velaskeza do Goje, naročito onih manjih i ne mnogo poznatih slikara od Barselone do Sevilje, u čijim delima ima paklenih prizora, svireposti, mučenja, narodne pobožnosti i romantične fantastike. Najzad, u Španiji je upoznala i najbolja dela Jeronimusa Boša, najvećeg maga među magičarima, čije je slike još Filip II pokupio po Evropi.
Italija i De Kirkoova metafizika došli su prirodno, kao dalja nadgradnja, pa zato u njenim akvarelskim prozračnim slikama, rađenim između 1932. i 1936, duva blag mediteranski vetar, koji je obojio italijansku umetnost od Morandija do Kampilja.
U tom periodu njena poezija leti ružičastim krilima do oborenih antičkih stubova, slomljenih kapitela, polupanih paganskih bista - iza velova i zalepršanih haljina, u dimu i u izmaglici odlaze pesnici i filozofi, efebi i nimfe, i neke krupne melanholične vizantijske oči, reklo bi se njen autoportret, koji se provlači iz slike u sliku. Ikonografija ovog perioda je nerazgovetna, izvor inspiracije nejasan, poruka enigmatična, a metod psihičkog automatizma sproveden na poseban način. To nije dovođenje dva predmeta u neočekivan, u prirodi nemoguć odnos, kao u francuskih nadrealista, već igra i kombinacija čistih simbola kojima se izgrađuje fantastično poetski svet.
Kolorit ovih slika je nežan, a linija je njihovo osnovno izražajno sredstvo: ona se barokno uvija i uznemireno pada, odvaja planove i ume da sliku povede u magičnu dubinu bez prostora.
Lazar Trifunović
»Srpsko slikarstvo 1900-1950«