Godina izdanja: 2019
ISBN: 978-86-86259-34-9
Autor: Domaći
Oblast: Feminizam, književnost, slikarstvo, performans
Jezik: Srpski

Publikacija „Teorijski diskursi savremene ženske kulture“ okuplja tekstove izlaganja/predavanja koja su se održala tokom dva izdanja programa Multimedijalne platforme K. A. T. (2017, 2018), posvećenog istraživanju, predstavljanju i afirmaciji ženske kulture, aktivizma i teorije.

Naslov Teorijski diskursi savremene ženske kulture / priredile Silvia Dražić i Vera Kopicl
Ostali naslovi The theoretical discourses of contemporary womem`s culture
Multimedijalna platforma K.A.T.
Vrsta građe zbornik
Jezik srpski
Godina 2019
Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Pokrajinski zavod za ravnopravnost polova, 2019 (Novi Sad : Sajnos)
Fizički opis 229 str. : fotogr. u bojama ; 24 cm
Drugi autori - osoba Dražić, Silvia, 1955- = Dražić, Silvia, 1955-
Kopicl, Vera, 1962- = Kopicl, Vera, 1962-
Zbirka ǂEdicija ǂSavremeno i istorijsko stvaralaštvo žena `Milena Pavlović Barili`
(broš.)
Napomene Zbornik sadrži radove sa Multimedijalne platforme K.A.T. 2017. i 2018.
Sadrži biobibliografske beleške o autorima s njihovim slikama
Tiraž 300
Str. 7-10: O Zborniku / Silvia Dražić i Vera Kopicl
O autorkama [i. e.] priređivačicama: str. 228
Napomene i bibliografske reference uz tekst
Bibliografija uz pojedine radove
Summary: The theoretical discourses of contemporary womem`s culture: str. 11-12.
Predmetne odrednice Kultura -- Žene -- Srbija -- Zbornici
Umetnost -- Žene -- Srbija -- Zbornici

O Zborniku
Feminizam kao politička ideologija osvojio je za ženu status političkog subjekta i pružio joj mogućnost učešća i odlučivanja u polju političkog. Ali feministička politika ne interveniše samo na polju politike u strogom smislu, nego je reorganizovala i različita područja znanja i teorijskog promišljanja. Ne manje bitno, ona je uzdrmala i redefinisala polje umetnosti. Od političkog i socijalnog pokreta feminizam je prerastao u jednu teorijsku perspektivu koja sa svoje strane postaja referentno područje, epistemološki i metodološki instrument za istraživanje polja društvenog, za proizvodnju znanja u različitim teorijskim disciplinama i, ne manje bitno, za produkciju i recepciju različitih umetničkih praksi.
Poslednjih godina, uporedo sa ulaskom pitanja rodne ravnopravnosti u zakonske tokove, ali i sa sve oskudnijim finansiranjem nezavisnih ženskih organizacija, pre svega u području kulture i umetnosti, vidno je njihovo sve veće osipanje i nedostatak uzajamne saradnje.
I pored toga, žene i dalje deluju u različitim medijima umetničkog stvaranja, teoriji i politici, mada je njihovo delovanje rasuto, nedovoljno teoretizovano i vidljivo. Stoga je program K. A. T. /kultura, aktivizam, teorija/ pokrenut i zamišljen sa idejom da - okupljajući umetnice, teoretičarke i aktivistkinje kako iz Srbije tako i iz regiona i sveta - predstavi aktuelnu žensku scenu u različitim područjima njenog delovanja i istovremeno to delovanje kontekstualizuje i poveže sa ženskim kulturnim nasleđem, koje još uvek nije dovoljno poznato ni vidljivo niti u javnom diskursu, niti u topografiji našeg grada.
Zbornik radova Teorijski diskursi savremene ženske kulture svojevrsna je postprodukcija događaja, konferencija, panela i debata koji su bili sastavni deo do sada održanih programa SFO „(Re)konekcija”. Dok umetnički projekti, izložbe, akcije, performansi i sl., i pored svoje privremenosti ili ograničenog trajanja, nastavljaju da žive i obnavljaju se u polju umetnosti kao umetnička dokumentacija koja svedoči o tome 
da se nešto dogodilo, sam govorni program, bez obzira na to koliko provokativan ili uzbudljiv bio, često ostaje samo kao trag u ne uvek pouzdanom i uvek interpretativno pristrasnom sećanju. Otud potreba da se i izgovorene reči, upravo zbog svoje efermernosti, sačuvaju u nekom trajnijem mediju.
Tekstovi su svrstani u nekoliko celina, koji, u jednoj ne baš strogoj klasifikaciji, prate tematske fokuse održanih programa. Svi oni, u najboljoj tradiciji feminizma i feminističkih istraživanja, baštine njihov subverzivni potencijal i propituju i dovode u pitanje važeće kanone i obrasce ponašanja, mišljenja i umetničkog delovanja, a time i aktuelne strukture moći koje ih propisuju i podržavaju.
Knjigu započinjemo izlaganjima Katalin Ladik, Branke Parlić, Nine Živančević, Sanje Kojić Mladenov, Isidore Todorović i Andree Palašti, koja tematizuju uzajamnu interakciju umetnosti i obrazovanja, bilo u okviru jednog autopoetičkog promišljanja bilo kao istraživanje i osvajanje novih prostora i pedagoških praksi unutar sistema institucionalnog obrazovanja.
Potom sledi dijalog dizajnerskog dvojca, sestara Tijane i Mile Popović, koje reflektuju pravila i zahteve odgovornog stvaranja, ili odgovornog/pametnog dizajna kao jednog mogućeg, urgentnog i kreativnog odgovora na hiperprodukcijsko i konzumerisitičko ubrzanje koje razara savremeno društvo. Svakako nam je bio cilj da pametni dizajn sestara Popović povežemo sa sve aktuelnijim strategijama ekogfeminizma koje velike međunarodne institucije poput Ujedinjenih nacija (UN Women) preuzimaju kao delotvorne politike.
S druge strane, Suzana Milevska propituje značaj feminističkog istraživanja i feminističke metodologije za savremenu vizuelnu umetnost, modalitete kroz koje se osnovni politički interes feminizma u polju umetnosti proširuje i artikuliše.
Na koji način mogu da se prepliću umetnost, aktivizam i teorija, pokazuje tekst Tanje Ostojić o projektu tzv. „žive umetnosti”, preuzet iz knjige Leksikon Tanja Ostojić, koja predstavlja egzemplaran slučaj istraživačkog i participativnog umetničkog projekta zasnovanog na uspostavljanju mreže odnosa između vlastitog imena, identiteta i pripadanja. 
Tekst Sonje Jankov bavi se performativnošću savremenih umetničkih praksi, njihovom kontekstualnom utemeljenošću i odnosom prema dokumentu. U sličnom teorijskom okviru, Dejan Vasić izlaže kustoski koncept izložbe Perfomans, performativnost i dokument, koja je održana u okviru programa K. A. T. 2018. godine, pokazujući pritom da je pitanje ženskog identiteta postalo jedno od problemskih uporišta umetničkih praksi sa kraja XX i početka XXI veka.
Žena kao politički subjekt, kao subjekt znanja i umetničkog delovanja nije apstraktni entitet, nego polna, telesna egzistencija opterećena i određena kako korpusom vlastitog iskustva tako i intervencijama, preuređivanjem i preoznačavanjem poteklim iz aktuelnih politika i društvenih struktura moći. Tekstovi i nastupi Milese Milinković, Vlaste Delimar i Maje Sedlarević u fokus uzimaju telo kao društveni i politički konstrukt i istražuju mogućnosti i modele njegove subverzije kroz umetničke prakse i aktivističke i društvene inicijative.
Vladislava Gordić Petković se na primerima književnog stvaralaštva spisateljica sa tla bivše Jugoslavije, Daše Drndić i Mire Otašević, bavi graničnim područjima koja dele, ali i povezuju umetnost i polje političkog, društvenog, istoriju, istorijska istraživanja i dokument.
Traumatična iskustva migracija, izbivanja ili gubljenje doma, te pitanje da li uopšte postoji mesto nazvano dom, autentična udomljenost, tematski su okvir u kojem Jelena Anđelovska i Vitomirka Trebovac kreiraju zbirku poezije Ovo nije dom. U ovom tekstu, u kojem obrazlažu koncept izbora pesnikinja, autorke otvaraju i drugačija tumačenja samog pojma migracija upravo na osnovu arhetipa doma kao jedne od kanonizovanih tema ženskog pisma.
Poslednji blok tekstova bavi se ženskim kulturnim nasleđem i strategijama njegovog očuvanja i prezentacije. U ovoj temi se na najbolji način vide posledice marginalizacije ženske kulture, koja tako nevidljiva ne može ni da postane deo korpusa nacionalnog kulturnog nasleđa, što znači ni deo obrazovnih programa, muzejskih kolekcija, istorije. Naš koncept je da u ovom zborniku predstavimo načine aktivnog odnosa prema ovom problemu u duhu savremenih metodologija baziranih na korišćenju različitih umetničkih formata i na mogućnostima novih 
tehnologija. Tako Olivera Pančić Svirčev u tekstu One pokazuje svoju istraživačku poziciju van feminističkih krugova i, što je naročito važno, to kako je koristila moć medija koju kao javni servis ima RTS, ali i njegove resurse u kreiranju dokumentarnog serijala One su pomerale granice; Gordana Stojaković pak opisuje kako je rezultate istraživanja o znamenitim ženama naše kulture, tradicije, privrede i politike prevela u obrazovne, umetničke i preduzetničke projekte, dok Gordana Todorić, kroz neku vrstu interkulturalnog dijaloga, istražuje život i rad Laure Papo Bohoreta, prve sefardske feministkinje na Balkanu. Da i savremeno društvo pokazuje iste tendencije prema ženskoj umetnosti, pokazuje istraživanje kustoskinje Jelene Ognjanović o prisutnosti i zastupljenosti autorki u muzejskim kolekcijama.
Povodom upravo ovakvih činjenica knjigu završavamo tekstom Lidije Mustedanagić o modelu ženskih muzeja, kao najcelishodnijeg načina rešavanja problema marginalizacije ženskog kulturnog nasleđa, i njihovu ulogu i značaj za predstavljanje istorije, kulture, umetnosti iz rodne perspektive.
Silvia Dražić i Vera Kopicl

Eustahija Arsić
Judita Horovic
Marija Trandafil
Milica Stojadinović Srpkinja
Savka Subotić
Draga Dejanović
Draga Gavrilović
Milica i Anka Ninković
Adel Nemešanji
Milica Tomić
Jelena Kon
Eržika Mičatekova
Ljudmila Hurbanova
Mileva Marić Ajnštajn
Anica Savić Rebac
Ankica Oprešnik
Judita Šalgo
Katalin Ladik
MG48 (N)