Godina izdanja: Ostalo
ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Oblast: Slikarstvo
Jezik: Srpski

S posvetom i crtežom autora


Književna radionica Istočnik

Političke karikature

Izdavac: Knjizevna radionica Istocnik
Godina izdanja: 1989.
Broj strana: 168.
Format: 21 cm


Milenko Mihajlović (Beograd, 19. novembar 1953[1]) je srpski slikar, karikaturista i crtač stripa.[2]

Milenko Mihajlović
Datum rođenja
19. novembar 1953. (68 god.)
Mesto rođenja
Beograd
FNR Jugoslavija
Polje
slikarstvo, strip
Život Uredi

Završio je Fakultet likovnih umetnosti Univerziteta umetnosti u Beogradu, na odseku za slikarstvo u klasi profesorke Mirjane Mihać. Magistrirao je 1987. sa izložbom iz ciklusa „Lokvanji“.[3]

Jedan je od autora simbola građanskog otpora Beograđana, Srbije i Jugoslavije u danima agresije NATO (1999), u obliku par crnih i belih koncentričnih krugova. Radio je kao urednik karikature i stripa u satiričnim listovima „Student” (1985—1987), „Danga” (1993—1998) i „Naša krmača“.[4][3]

Godine 1985. osvoji je drugo mesto na konkursu karikature PJER, a 1986. je osvojio treće mesto.[4]

Član je Udruženja likovnih umetnika Srbije (ULUS) i Udruženja stripskih umetnika Srbije (USUS).

Izložbe Uredi

Svoj slikarski opus deli na cikluse-samostalne izložbe[3][4]:

„Bosna“ (1985)
„Lokvanji“ (1987)
„Beogradski krovovi noću“ (1989)
„Sopoćani“ (1990)
„Magija Beograda“ (1990)
„Ptice“ (1991)
„Žrtva“ (1991)
„Kože“ (1992)
„O reci“ (1993)
„Kartoni “(1993)
„Hilandar“ (1995)
„Hodočašće“ (1997)
„Okamenjeno more“ (2000)
„Crno beli svet“ (2002)
„Džez i bluz portreti“ (2003)
„Beograd od kafane do kafane“ (2004)
„Hodočašće Beograda“ (2005)
„Meteori“ (2007)
„Služb“ (2008)
„Beograd (u malom) koga više nema“ (2010)
„Nešto s anđelima“, Mali izložbeni salon, Banski dvor, Banja Luka (2011)
„Nešto s anđelima“ (2012)
„Beogradski krug olovkom“ – crteži olovkom (2013)
„Savamala“ – crteži tušem (2013)
Priznanja (sekcija pod izradom) Uredi

Zvanje Vitez od duha i humora (Gašin sabor, 2018), dodeljuju Centar za umetnost stripa Beograd pri Udruženju stripskih umetnika Srbije i Dečji kulturni centar Beograd[5]