ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1981
Autor: Domaći
Oblast: Slikarstvo
Jezik: Srpski

SADRŽAJ:
1. Roman o Ljubi
2. Temperatura dana (razgovor sa Ljubom Popovićem)
3. Živojin Pavlović: Tanatos
4. Rene de Solije: Elementi
5. Rene Gustav Hoke: Para-realizam i neo-manirizam
6. Dragoš kalajić: Anatomija poslednjeg čoveka
7. Dušan Makavejev: Ljuba - svetlost viđena iznutra
8. Žan Kristof Baji: Ljubina pra-zemlja
9. Ivon Karuč: Anamorfoza zveri
10. Žan-Klaran Lamber: Mala hipnerotomahija po Ljubi
(priredio Branko Kukić)


Ljubomir Ljuba Popović je rođen 1934. godine u Tuzli, a preminuo je 2016. godine u Beogradu. Pred početak Drugog svetskog rata se doselio u Valjevo sa porodicom, gde je završio osnovnu školu i Valjevsku gimnaziju. Studirao je na Akademiji primenjenih umetnosti – odsek za zidno (dekorativno) slikarstvo, ali je 1958. godine prešao na Akademiju likovnih umetnosti gde je nastavio studije u klasi profesora Marka Čelebonovića, Đorđa Andrejevića Kuna i Mila Milunovića. Pre preseljenja u Pariz, 1963. godine, izlagao je zajedno sa grupom Mediala u Galeriji grafičkog kolektiva (1960-1961) i uzeo učešće na kolektivnoj izložbi „Novi oblici nadrealizma i relacionizma“ u galeriji Kulturnog centra u Beogradu 1962. godine.
Posle 1963. godine razvija likovni jezik i motive sa prikazima elemenata antičke arhitekture, akta, likova-utvara i do apstrakcije dovedonog pejzaža, po kojima je njegovo slikarstvo prepoznatljivo. Zahvaljujući prvoj monografiji objavljenoj 1971. godine, čiji je pisac bio Rene de Solije, i kontaktima sa galeristima, slikarstvo Ljube Popovića postaje predmet brojnih samostalnih i kolektivnih izložbi u Parizu, Briselu, Njujorku, Minhenu, Ženevi. Istovremeno Ljuba Popović izlaže i u Beogradu, Subotici, Valjevu i Budvi. U intervjuu, koji je dao Mišel Elenbergeru, ukazuje na želju da eksteriorizuje subjektivnu viziju savremenog sveta uz pomoć saznanja o renesansnom slikarstvu. Kao umetnike kojima se divi, između ostalih, navodi: pozno barokne slikare Salvatora Rozu, umetnika za čije predstave pejzaža se vezuje pojam orrida bellezza (divlja lepota) i Monsu Deziderija, poznatog po prikazima arhitekture, zatim Džona Martina, engleskog predstavnika romantizma; predstavnike simbolističkog pokreta XIX veka – Gistava Moroa, Odilon Redona, Alfreda Kubina, Felisijena Ropsa, Baltusa. U intervjuu sa Alenom Vijoom, govori o dejstvu likovnih elemenata slike i kritikuje predstavljačko i ilustrativno, ističući da s jedne strane tema slikarstva može biti jedino samo slikarstvo, dok sa druge strane, pred slikarstvo treba postaviti zadatak adekvatne materijalizacije simboličkih i emocionalnih sadržaja. Danas se njegova dela čuvaju u Muzeju savremene umetnosti u Beogradu, Muzeju Zepter, Modernoj galeriji Valjevo, privatnim kolekcijama.
MG29