ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Jezik: Engleski
Oblast: Istorija umetnosti
Godina izdanja: K6

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Engleski jezik!

Đurđe Bošković (11. april 1904, Beograd — 29. novembar 1990, Beograd) je bio srpski istoričar umetnosti, jedan od najznačajnijih istraživača srpske srednjovekovne arhitekture.

Biografija
Školovao se u Beogradu. Studirao je na Tehničkom fakultetu Univerziteta u Beogradu gde je diplomirao 1928. godine na odseku za arhitekturu. Radio je kao kustos Narodnog muzeja u Beogradu između 1930. i 1939. godine. Docent Tehničkog fakulteta postao je 1939, vanredni profesor 1946. i redovni 1950. godine. Od 1954. bio je upravnik Arheološkog instituta Srpske akademije nauka i umetnosti. Bio je istaknuti pedagod u oblastima arheologije i istorije umetnosti, a oko sebe je okupljao studente zainteresovane za konzervatorski i istraživački rad. Bio je urednik časopisa Starinar koji se afirmisao kao jedan od najznačajnijih srpskih časopisa na polju arheologije i njoj srodnih oblasti. Tokom njegove uprave Arheološki institut se razvio u prvorazrednu naučnu ustanovu koja je ostvarivala saradnju sa najznačajnijim svetskim arheološkim centrima.

Naučni rad
Osnovna tema Boškovićevog istraživačkog interesovanja bila je srpska srednjovekovna arhitektura. Veliki broj radova posvetio je proučavanju nepoznatih ili slabo poznatih spomenika arhitekture iz srednjovekovne Srbije. Rezultate svog naučnog rada objavljivao je uglavnom u obliku analitičkih studija u periodičnim publikacijama, zatim u obliku izveštaja i beležaka sa putovanja. Bio je jedan od autora monografije o manastiru Manasija. U monografiji o Dečanima, koja je za ono vreme u izuzetnoj opremi izdata neposredno pred Drugi svetski rat, napisao je iscrpni deo o arhitekturi i skulpturi ovog crkvenog spomenika. Nakon rata radio je na terenskim istraživanjima arhitektonskih spomenika srednjovekovne Srbije. Objavio je monografije o Gradcu (sa S. Nenadovićem), o Velući, o benediktinskom manastiru Sv. Marije na Ratcu kod Bara (sa Vojislavom Koraćem). U okvirima delatnosti Arheološkog instituta radio je na evidentiranju, proučavanju i publikovanju rezultata proučavanja o spomenicima kulture na teritoriji Srbije. Nakon dugotrajnih i složenih terenskih istraživanja sa grupom saradnika objavio je monografiju o Starom Baru. Iako je najveći deo svojih istraživačkih napora usmerio ka srpskoj srednjovekovnoj arhitekturi Bošković se bavio i arhitekturom drugih područja i epoha. U vezi sa istorijom arhitekture na teritoriji Srbije bavio se poznoantičkim i vizantijskim arhitektonskim spomenicima, a takođe se bavio i opštom srednjovekovnom istorijom arhitekture. Najobimnije radove iz srednjovekovne i vizantijske arhitekture objavio je u višetomnoj ruskoj Opštoj istoriji arhitekture. U vezi sa ovim istraživanjima je i njegova Arhitektura srednjeg veka koja je korišćena kao univerzitetski udžbenik. Đurđe Bošković unapredio je istoriju arhitekture i istoriju umetnosti višestranim istraživanjima arhitektonskog nasleđa. Baveći se arhitekturom zalazio je i u oblasti srednjovekovnog slikarstva i starih natpisa. Posebnu komponentu njegovog rada predstavljaju napori na zaštiti kulturnih dobara gde je radio naposredno u svojstvu savetnika ili kao član ekspertskih grupa i komisija. Bibliografija Boškovićevih radova objavljena je u trećem izdanju njegove Arhitekture srednjeg veka iz 1967. godine i u Starinaru broj 20 za 1969. godinu.


SREDNJOVEKOVNA UMETNOST U SRBIJI I MAKEDONIJI