ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2011.
Autor: Domaći
Oblast: Istorija umetnosti
Jezik: Srpski

Bela Duranci, AUTOBIOGRAFIJA SA BELOM KONDOROM, Moderna galerija „Likovni susreti“, Subotica, 2011. – prevod na srpski: Aleksandar Dognar

Originalni tvrdi kartonski povez.
Odlična očuvanost, potpuno nova, nekorišćena.
Jezik srpski i mađarski, latinica, 544 str.
Ilustrovano crno-belim i kolornim slikama Bele Kondora.
Štampa: „AMB Ekonomik“ Novi Sad.

NAPOMENE:
DURÁNCI BÉLA: slovačko-hrvatski vojvođanski istoričar umetnosti, likovni kritičar, hroničar, pisac i erudita, rođak Ljudevita Lajča Budanovića, čiji se deda, Đena (Eugen) Dulić, smatra preporoditeljem bunjevačkih Hrvata u Srbiji (jedna osnovna škola u Đurđinu u Bačkoj nosi njegovo ime); rođen je u Baču 1931. godine. Nanon što su na njega veliki utisak u mladim danima ostavile freske Hristifora Žefarovića u Bođanima (Bačka), posvetio se istoriji umetnosti koju je završio u Beogradu, na Filozofskom fakultetu. Živeo je i radio u Bajmoku i Subotici (kao kustos u Gradskom muzeju, kao porezni inspektor, kao profesor likovne kulture u subotičkoj gimnaziji), a govorio je mađarski, srpski i nemački jezik. Za svoje poznavanje stila secesije u Subotici dobio je nagradu „Ferenc Bodrogvari“ koju jednom godišnje dodeljuje Kulturno-prosvetna zajednica Subotice, 2001. godine. Godine 1962. osnovao je galeriju „Likovni susret“ (danas Savremena galerija Subotica) koja je i izdavač ove knjige.

KONDOR BÉLA: mađarski slikar, fotograf, prozni pisac, pesnik i avangardni grafičar iz Budimpešte (1931-1972). Srednju školu završio je u svom rodnom gradu, a likovno obrazovanje stekao je najviše u Parizu u periodu 1957-1961. Nakon toga, izlaže u Majamiju, Sekešfehervaru (Stolnom Beogradu), Luganu, Tokiju, Beču, Tihanju i u Budimpešti. Umro je u 41. godini zbog problema sa srcem. Za svoj umetnički rad dobio je prestižnu nagradu „Košut“ koju mađarski Parlament dodeljuje svake godine za posebne zasluge na polju umetnosti, nauke, kulture, i to posebno u fazi izgradnje socijalizma u toj zemlji; nagradu dodeljuje predsednik Mađarske. Kondor ju je dobio dosta posle smrti, dakle posthumno, tek 1990. godine. Sahranjen je u Budimpešti, gde na trgu Lajoša Košuta stoji njegov spomenik.

„AUTOBIOGRAFIJA SA BELOM KONDOROM je mnogo više od autobiografije njenog autora, poznatog subotičkog istoričara umestosti, Bele Durancija. Na prvom mestu, to je priča o prijateljstvu Durancija i vodećeg mađarskog posleratnog umetnika, Bele Kondora. Međutim, njihovi susreti tek su granične linije u okviru kojih Duranci iscrtava portret dva društva – onodobnog jugoslovenskog, potonjeg srpskog – i mađarskog. Prožimanje te dve kulture, njihovi razlazi i dodiri, postali su tema Durancijevog rada i obeležili njegovu karijeru. Razgovori, druženja, podsticajne razmene misli sa vodećim intelektualnima onog vremena (Kondor, Lajoš Nemet, Lajoš Kašak, Lazar Trifunović, Milan Konjović, Todor Manojlović) daju pečat ovoj knjizi i uzbudljivo ispričanom životu njenog autora.“

Knjiga je prvi put promovisana u utorak, 3. septembra 2011. godine u 19 časova u Modernoj galeriji „Likovni susreti“ u Subotici, a kao govornici učestvovali su: Sava Stepanov, Ljubica Kiselički, Nela Tonković i Bela Duranci.