ISBN: Ostalo
Oblast: Arhitektura
Godina izdanja: Ms
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!


GRAD U HISTORIJI: Njegov postanak, njegovo mijenjanje, njegovi izgledi

Izdavač: Naprijed, Zagreb
Prevod: Vladimir Ivir
Povez: tvrd
Broj strana: 692
Ilustrovano.


Mumfordovo monumentalno djelo „Grad u historiji“ objavljeno je prvi put 1962. godine i odmah proglašeno kapitalnim djelom kulture našega vremena. Prema riječima talijanskog urbanista Marija Laba, Mumford je u ovoj svojoj knjizi dao „definiciju grada koja nadmašuje definicije svih historičara i filozofa koji su se tim problemom bavili prije njega“.

S A D R Ž A J:

1. Svetište, selo i utvrđenje
2. Kristalizacija grada
3. Oblici i obrasci predaka grada
4. Priroda antičkoga grada
5. Pojava polisa
6. Građanin i idealni grad
7. Helenistički apsolutizam i urbanost
8. Od megalopolisa do nekropolisa
9. Samostan i zajednica
10. Unutarnje uređenje srednjovjekovnog grada
11. Raspadanje srednjeg i najava novog vijeka
12. Struktura barokne moći
13. Dvor, parada, prijestolnica
14. Trgovačka ekspanzija i urbano rastvaranje
15. Paleotehnički raj: „Ugljeni grad“
16. Od predgrađa do grada budućnosti
17. Mit megalopolisa
18. Retrospektiva i perspektiva


Luis Mamford (oktobar 19. 1895. – januar 26. 1990) je bio američki istoričar, sociolog, filozof i književni kritičar.[1] Bio je posebno primećen zbog svojih istraživanja o gradovima i urbanoj arhitekturi ali je takođe imao značajnu karijeru kao pisac. Mamford je bio inspirisan radom škotskog teoretičara Ser Patrika Gedesa i blisko je sarađivao sa njegovim saradnikom Viktorom Branfordom.

Biografija
Luis Mamford je rođen u Njujorku (Flašing, Kvins). Studirao je na Njujorškom univerzitetu,[1] smer sociološka istraživanja, ali se razboleo od tuberkuloze i morao je da napusti studije.[2] Godine 1918. Pridružio se mornarici kako bi učestvovao u Prvom svetskom ratu, gde je bio u službi radio električara. Otpušten je 1919. godine i iste godine postaje kourednik tada jednog od najuticajnijih madernističkih književnih časopisa , The Dial. Kasnije je radio za časopis The New Yorker,[1] gde je pisao kritiku arhitekture i davao komentare na aktuelne probleme. Mamfordove prve knjige iz oblasti književne kritike imaju trajan uticaj na savremene američke književne kritike. Njegova knjiga Zlatni dan ujedno je i oživela naučne radove iz 1850. godine raznih američkih autora, među kojima je i Herman Melvil: Učenje o njegovom životi kao i njegova vizija efikasno je pokrenula oživljavanje radova Herman Melvila. Ubrzo nakon toga sa knjigom The Brown Decades, počeo je jasno da se definiše kao važan organ kada se radi o američkoj kulturi i modernom stilu života, koji je on uvek interpretirao u sociološkom kontekstu. U svojoj knjizi Stanje čoveka (1944), objasnio je svojpogled na učenje o čovečanstvu kao organski humanizam . Ovaj termin je važan zato što stavlja ograničenja na ljudske mogućnosti, ograničenja koja se slažu sa prirodom ljudskog tela. Mamford nikada nije zaboravljao na kvalitet vazduha, dostupnost hrane, kvalitet vode, ugodnost prostora, stvari koje čovek mora da poštuje kako bi napredovao.

Ideje
Po njegovom mišljenju, tehnologija i proces nikada ne bi bili na izmaku dokle god je organski humanizam tu da služi kao kočnica. Iz ove perspektive je gledao ljudski mozak i okarakterisao ga hiperaktivnim, što je dobro jer je pomoglo čovečanstvu da prevaziđe mnoge prirodne poteškoće, ali i potencijalno loše ako nije stimulisano na pravi način.[1] Mamfordovo poštovanje prema ljudskoj prirodi, poslužilo je kao osnova za priču o tehnologiji. Njegova kritika i saveti sa poštovanjem prema gradu i tehnologiji su organizovani oko teme organskog humanizma koji mu je pripisan. Iz perspektive organskog humanizma je objavio kritičku procenu Maršala MekLuhana, koji je istakao da će tehnologija pre prirodnog okruženja, na kraju preuzeti glavnu ulogu u prirodi čovečanstva. Tu mogućnost je Mamford već prepoznao ali je gledao na nju kao na najgori mogući ishod.