Godina : 1978.
Detaljno stanje: Odlično

Istorijski muzej Srbije - Beograd
Turistička štampa - Beograd
nepoznata godina izdanja
nova...

Najčuveniji portret zahvaljujući kome svaki Srbin danas zna da u glavi reprodukuje izgled Đorđa Petrovića, poznatijeg kao Crni Đorđe odnosno Karađorđe, tog veličanstvenog vožda Srpske revolucije — rad je poznatog ruskog slikara Vladimira Lukiča Borikovskog iz 1816. godine.

Čekajući audijenciju kod sveruskog imperatora — za kojeg je mislio da mu je prijatelj a koji ga je zaboravio jednako brzo kao i ono obećanje dato Srbima pre Napoleonove invazije da će da ih štiti po svaku cenu — koju nikada nije dočekao, pozirao je Borikovskom.

„Njegovi oči su pune nekakve tuge“, zapisao je onovremenik o izgledu voždovom na toj slici, i čini se da je, tumačeći ondašnje zapise njemu bliskih ljudi, doživeo nervni slom nakon propasti ustanka te da je patio od melanholije ili depresije (mada se to u ono vreme nije tako zvalo).

Već je tada, naime, bio živa legenda u Evropi, budući da je 1812. mađarski dramaturg Ištvan Balog napisao pozorišni komad „Crni Đorđe“, premijerno izveden avgusta meseca te godine, da je Puškin 1820. napisao „Pesmu o Crnom Đorđu“, da je irski pesnik Džordž Kroli napisao baladu, da je Njegoš svoj „Gorski vijenac“ posvetio „prahu oca Srbije“.

Čak je i Onore de Balzak u svom romanu „Početak u životu“ (fr. Un début dans la vie) odredio nekog Crnog Đorđa za dedu jednog od glavnih likova, a navodno je i prezime Karamazovih u slavnom romanu Dostojevskog delimično inspirisano njegovim prefiskom „kara-“, koji je popularizovan u Rusiji baš zahvaljujući njegovoj legendi.

Rusi su ga naposletku pustili i on se krišom, uz pomoć revolucionarne grčke organizacije „Heterija“, koje je bio član, prebacio na teritoriju Beogradskog pašaluka, odnosno Kneževine Srbije, ali je likvidiran u Radovanjskom lugu.