ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 507
Autor: Domaći
Oblast: Fudbal
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Ljubomir Petrović Ljupko (Velika Brusnica, 15. maja 1947) jeste bivši jugoslovenski fudbaler i danas fudbalski trener. Sa Crvenom zvezdom je osvojio Kup evropskih šampiona.

Karijera
Igračka karijera
Fudbalom je počeo da se bavi u NK Darda, a nastavio u NK Osijek za koji je igrao punih 12 godina, od 1967. do 1979. godine i za ovaj klub postigao čak 149 golova. Zatim je nastupao u SAD od 1979. do 1982. godine igrajući mali fudbal najpre u dresu Bafalo Stelionsa do 1981. godine, gde je na 70 mečeva postigao čak 79 golova, a zatim za Kanzas siti Komets od 1981. do 1982. godine, kada je u 25 utakmica 15 puta pogađao mrežu. Kratko je igrao i za Finiks Inferno (15 mečeva, osam golova) tokom 1982. godine.

Trenerska
Kao trener najpre je predvodio omladinski tim Osijeka od 1982. do 1984. godine, Metalac iz Osijeka, bio je pomoćni trener u Espanjolu 1984, pa je predvodio prvi tim Osijeka od 1984. do 1987. godine. Nakon toga je preuzeo reprezentaciju Jugoslavije do 18 godina 1987. i selekciju do 21 godine 1988. godine, kada je uveo i subotički Spartak u elitni rang takmičenja. U sezoni 1988/89. sa novosadskom Vojvodinom stigao je do šampionske titule, druge u klupskoj istoriji i za sada poslednje koju je ovaj klub osvojio. Kratko je vodio i Rad 1990. godine, kada je afirmisao i mladog Vladimira Jugovića na čijem je povratku u Zvezdu insistirao po preuzimanju kormila.

Nakon toga se proslavio na klupi Crvene zvezde i postao jedini trener sa ovih prostora koji je bio klupski šampion Evrope. Posle tog velikog uspeha preuzeo je španski Espanjol 1991. godine, a kasnije je vodio urugvajski Penjarol 1992, PAOK iz Soluna 1992/93, Olimpijakos 1993. godine, da bi nakon drugog uspešnog boravka u Zvezdi posle duple krune preuzeo austrijski GAK iz Graca tokom sezone 1995/96, koju je započeo u Zvezdi, da bi Pižon odveo crveno-bele do trofeja u Kupu gde je do njegovog dolaska Ljupko prošao nekoliko kola, pa se u mnogim izvorima navodi da je i Ljupko učestvovao u osvajanju ovog trofeja.

Drugi put je preuzeo Vojvodinu 1996. godine i vodio je do 1997, da bi nakon toga stigao i do Al Ahlija iz Dubaija (1998/99), zatim preuzeo ekipu Šangaj Šenhua (1999/2000 iz Kine, a prvi trofej posle Zvezde osvojio je u Bugarskoj, gde je u sezoni 2000/01. odveo Levski iz Sofije do šampionske titule, da bi se ponovo vratio u Kinu, gde je od 2002. do 2003. godine bio trener Pekinga sa kojim 2003. osvaja kineski FA kup.

Nakon toga se vraća u Bugarsku i sa Liteksom osvaja Kup 2004. godine, a posle kratke epizode u Zvezdi ponovo će sesti na klupu Liteksa koji predvodi od 2005. do 2007. godine. Bio je strateg i u OFK Beogradu 2008, a nakon toga je postao prvi Srbin na klupi nekog tima iz Hrvatske posle rata, kada je 2008. promovisan u trenera Sesveta.[1] Tu se takođe kratko zadržao, da bi i Vojvodinu preuzeo treći put (2008/09), što je pored Zvezde jedini klub koji je vodio u tri navrata. Posle pauze je u sezoni 2010/11. bio na klupi zagrebačke Lokomotive, da bi od 2011. do 2013. godine bio trener kazahstanskog Taraza. Tokom 2015. godine preuzeo je APR iz Ruande, a zatim još jednom seo na klupu Liteksa.

Privatno
Ima zvanje magistra fizičke kulture i radi kao predavač na Univerzitetu u Novom Sadu. Oženjen je Snežanom sa kojom ima sina Srđana i kćerku Svetlanu. Ima troje unučadi, Nikolu, Anastasiju i Viktora.