ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 242
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

I izdanje !!!

Začetnikom klasične genetike smatra se Gregor Mendel, koji je vršio kontrolisana ukrštanja između različitih sorti (linija) baštenskog graška kod kojih je pratio određene osobine. Njegovi eksperimenti na grašku trajali su osam godina i zahvaljujući njima stvorene su prve predstave o osnovnim principima nasleđivanja. Dotle se smatralo da se osobine potomaka ne mogu predvideti jer se telesne tečnosti njihovih roditelja mešaju. Bio je kaluđer u Brnu(Češka).



Gregor Johan Mendel (nem. Gregor Johann Mendel, (češ. Řehoř Jan Mendel;[1]; Hinčice, 20. jul 1822[2] — Brno, 6. januar 1884) je bio austrijski sveštenik, biolog, botaničar i matematičar koji se smatra začetnikom klasične genetike.


Rođen je 20. jula 1822. godine u selu Hajzendorf (nem. Heinzendorf bei Odrau, sada Hinčice, češ. Hynčice), u Šleziji, zu Austrija kao Johan, a ime Gregor uzima postavši avgustinski fratar. Gimnaziju je pohađao u Tropau (danas Opava), a studije na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Olomoucu (nem. Olmütz). Zbog očeve bolesti i nedostatka novca primoran je da 1843. godine postane fratar, pa teološku školu završava u Brinu (današnje Brno).

Diplomirao je matematiku 1850. godine i pokušao da se upiše na prirodne nauke (biologiju), ali nije položio ispit. Bez obzira na ovu ironiju sudbine, postao je poznat upravo u toj nauci, a znanje matematike i odlično baratanje brojkama mu je u tome pomoglo. Vrlo uspešno je povezao ove dve nauke i stvorio, a i ne znajući da je to uradio, genetiku.

Iako nije uspeo da položi ispit za upis na studije biologije ipak dospeva, zahvaljujući razumevanju starešine samostana, u Beč, gde izučava zoologiju, botaniku, fiziku, hemiju i matematiku. Vraća se u Brno 1854. g. gde predaje na Visokoj tehničkoj školi. Posle više neuspešnih pokušaja 1856. godine odustaje u nameri da položi državni test za učitelja. Po nekim podacima se smatra da ga je u tome sprečila bolest.

Eksperimente na baštenskom grašku započinje 1856. g. da bi 1865. godine rezultate tih eksperimenata saopštio na zasedanju Prirodno-istorijskog naučnog društva u Brnu, a iduće, 1866, objavio svoj rad Eksperimenti sa biljnim hibridima (Experiments with Plant Hybrids) u zborniku istog društva. Kopiju svog rada šalje tadašnjem poznatom austrijskom botaničaru K. V. Negeliju (nem. Karl Wilhelm von Nägeli). Negeli ne prepoznaje genijalnost i značaj ovog rada, pa Mendel, što iz razočarenja, a što i pritisnut obavezama samostanskog starešine, prestaje sa svojim eksperimentima.


Fink, Nikola, hrvatski zoolog (Zagreb, 10. XI. 1894 – Zagreb, 1. XI. 1968). Biologiju diplomirao na Filozofskom fakultetu u Zagrebu (1916), gdje je i doktorirao (1917). Od 1927. kustos Hrvatskoga narodnoga zoološkog muzeja, a od 1946. redoviti profesor zoologije na Prirodoslovno-matematičkom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu. Glavno područje njegova rada bila je entomologija, posebno entomofauna naših krajeva. Bio je voditelj Gradskoga zoološkog vrta (1945–50). Napisao više od 200 znanstvenih, stručnih i popularnoznanstvenih radova, članaka i prikaza. Glavna djela: Nasljeđivanje (1919), Razvoj živih bića (1919) i udžbenici zoologije (Ognev–Fink: Zoologija kralježnjaka, 1956). Priredio Brehmovo djelo Kako žive životinje. U Imeniku znanstvenih naziva životinja (1956) M. Hirtza obradio zoološke nazive vodozemaca, gmazova, ptica i riba.