Godina izdanja: 1990
ISBN: 86-379-0192-1
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Prvo izdanje, odlično očuvano. NIN-ova nagrada 1990.

Autor - osoba Josić Višnjić, Miroslav, 1946-2015 = Josić Višnjić, Miroslav, 1946-2015
Naslov Odbrana i propast Bodroga u sedam burnih godišnjih doba / Miroslav Josić Višnjić ; predgovor Marko Nedić
Vrsta građe roman
Ciljna grupa odrasli, opšte (lepa književnost)
Jezik srpski
Godina 1990
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Srpska književna zadruga, 1990 (Beograd : `Slobodan Jović`)
Fizički opis XXXV, 294 str. : ilustr. ; 19 cm
Drugi autori - osoba Nedić, Marko (autor dodatnog teksta)
Zbirka Srpska književna zadruga. kolo 83 ; knj. 550
(Karton)
Napomene Tiraž 5000
Str. IX-XXXV: Moderna narativna vizija istorijskog pamćenja / Marko Nedić
Beleška o piscu: str. 289-290.
Predmetne odrednice Josić Višnjić, Miroslav, 1946-

Dobitnik Ninove nagrade

Jedinstvenim lirskim stilom Miroslav Josić Višnjić u ovom svom najznačajnijem delu umešno pripoveda o revolucionarnim događajima tokom 1848. i 1849. godine i oživljava duh 19. veka, njegovu svakodnevicu i dramatične prizore pobune srpskog naroda protiv mađarskog terora.
Roman prati odlučnost i junaštvo srpskih ustanika tokom odbrane grada Bodroga, ali i pruža duboku analizu ljudske prirode, hrabrosti i otpora pod teškim i nemogućim okolnostima. Kroz živopisne prizore i složene likove prepliću se priče o ljubavi, prijateljstvu i tragičnim gubicima u vrtlogu burnih događaja. Slikovitim jezikom, obogaćenim arhaizmima i elementima narodne poezije i folklora, autor omogućava čitaocu da se bolje poveže sa likovima i njihovim sudbinama. Josićeva književna veština prepliće istorijske činjenice s poetskom imaginacijom, stvarajući delo koje nadilazi puki opis ratnih sukoba i donosi dublje razumevanje ljudske sudbine i borbe za identitet i slobodu.
Odbrana i propast Bodroga u sedam burnih godišnjih doba Miroslava Josića Višnjića spomenik je koji opominje i podseća, upozorava i poučava buduće naraštaje da je trajanje svakog naroda sudbinski vezano za sećanje na podvige heroja.

„U svojim delima on se, poput svih dobrih pisaca, klonio tendencioznosti i neposrednog političkog angažmana, a među savremenicima se izdvajao rafinovanim stilom i jezikom, u kojem su kritičari zapažali sličnosti sa lirskom prozom Miloša Crnjanskog.“ – Iz pogovora Vladislave Ribnikar

Miroslav Josić Višnjić rođen je 1946. godine u Staparu (Bačka), a preminuo je 2015. godine u Beogradu. Osnovnu školu završio je u rodnom mestu, Učiteljsku školu u Somboru, a na Filološkom fakultetu u Beogradu apsolvirao je na grupi za opštu književnost i teoriju književnosti. Godine 1966. postao je član Udruženja književnika Srbije i od tada, pa sve do smrti, živeo je i radio u Beogradu povremeno boraveći u rodnom Staparu.
Bavio se najrazličitijim poslovima u vezi sa knjigom (jedan je od prvih privatnih izdavača u to doba – Književna fabrika „MJV i deca“).
Objavio je u više izdanja knjige pripovedaka: Lepa Jelena, Dvanaest godova, Kvartet, Novi godovi, O dudu i grobu, Priče iz trapa, Đurđevdan i drugi datumi; novelu Roman o smrti Galerije, romane: Češka škola, Pristup u svetlost, Odbrana i propast Bodroga u sedam burnih godišnjih doba, Pristup u kap i seme, Svetovno trojstvo, Pristup u počinak, Roman bez romana, Dok nas smrt ne rastavi, Stablo Marijino, Baron iz šaraga; prepisku iz vremena bombardovanja Ratna pošta i komentari; knjige tekstova U drugom krugu, Đerdan od divana, Pisma srpskim piscima, Margina, Dok srce kuca; dva izbora: Azbučnik prideva u srpskoj prozi dvadesetog veka i Antologiju srpskih pripovedača 19. i 20. veka; knjige pesama Azbuka smeha, Osim sveta i Zaveštanje... itd.
Njegova proza objavljena je u više antologija i zbornika, u zemlji i inostranstvu, a prevođena je na francuski, poljski, engleski, nemački, mađarski, holandski, italijanski, slovački, bugarski, češki i makedonski jezik.
Dobio je više književnih priznanja za životno delo: gračanički Zlatni krst kneza Lazara (2003), Nagradu Todor Manojlović (2004), Račansku povelju (2006) i Veljkovu golubicu (2007), kao i za pojedine knjige: Nagradu Isidora Sekulić (1969), lista Mladost (1971), Ljubiša Jocić (1978), Ninovu nagradu kritike (1990), Borbinu nagradu (1992), Stanislav Vinaver (1992), Borisav Stanković (1992), Oktobarske nagrade Beograda i Sombora (1994), Ivo Andrić (1998), Jovan Skerlić (2010) i Svetozar Ćorović (2015).

MG P16 (K)