ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2023
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

NOVO izdanje RETKE knjige Žike TOdorovića ŽIKA STRIP
o devojkama sumnjivog morala koje su prolazile kroz njegov život
njegovu mansardu na Terazijama
njegovo pero
šezdesetih godina XX Veka.
Evo šta o Ziki piše u Wiki:

Žika Todorović (1925−1969)

Lični podaci
Puno ime (Živojin ili Živorad) Todorović
Druga imena Žak Sebastijan
Žika Strip
Datum rođenja 1925.
Mesto rođenja Aranđelovac, Kraljevina SHS
Datum smrti 1969. (43/44 god.)
Mesto smrti Beograd, SFRJ
Umetnički rad
Period 1946—1969
Polje Strip, Slikarstvo, Ilustracija, Književnost,
Najvažnija dela
Romani: Spavači
Pokeraši
Noćne ptice

Žika Todorović (Aranđelovac, 1925 — Beograd, 1969)
bio je srpski strip crtač, pisac i boem.
Poznatiji je bio pod različitim drugim nadimcima i pseudonimima,
a najpoznatiji su Žika Strip (kao autor stripova) i Žak Sebastijan (u književnosti).
O njemu se veoma malo zna,
pa je tako ostala i nedoumica oko njegovog pravog imena.
Bogdan Tirnanić piše o Živojinu, Branislav V. Nedeljković Živoradu,
a on sam potpisivao se jednostavno kao Žika.[3]

Bio je jedan od prvih srpskih ilustratora stripa u periodu posle Drugog svetskog rata, s kraja 50-tih i početkom 60-tih godina. Osim toga bavio se i ilustrovanjem knjiga, slikao ulja na platnu, pisao krimi romane, šlagere i tri kratka autobiografska romana, svojevrsne hronike koje svedoče o Beogradu tog vremena. Kao čuveni beogradski boem družio se sa mnogim tadašnjim poznatim ličnostima iz sveta kulture i umetnosti, ali i različitim ljudima sa dna društvene lestvice. O njemu su svojevremeno pisali Momo Kapor, Slobodan Novaković, Jaša Grobarov, Branislav V. Nedeljković, a stihove ispevali Matija Bećković, Slobodan Marković, Brana Petrović, Duško Radović i Božidar Šujica. Bogdan Tirnanić mu je, u svojoj knjizi Beograd za početnike, posvetio celo jedno poglavlje (19. poglavlje).[4] Umro je relativno mlad, u 44. godini i bio gotovo zaboravljen, sve dok 2017. godine izdavačka kuća Rende nije ponovo objavila njegov prvi autobiografski roman „Spavači”.
Biografija
Zgrada na Terazijama u kojoj je, u malom stanu u potkrovlju, živeo i umro Žika Todorović

Žika Todorović (Žak Sebastijan, Žika Strip), rođen je 1925. godine u Aranđelovcu. Njegov otac Ilija Todorović, kujundžija po zanatu, za život porodice zarađivao je prodajući po vašarima različitu robu, pa Žikino detinjstvo nije bilo ni malo lako, jer je morao je da pomaže ocu i starijoj braći u teškim poslovima. Ipak, vrlo rano u životu otkrio je svoje talente — da dobro crta, komponuje, ali i boksuje. Krišom je crtao na pak-papiru u koji je bila umotana roba koja je stizala njegovom ocu, naučio da svira usnu harmoniku i na njoj, kao 11-togodišnjak, komponovao svoju prvu pesmu „Himna Beogradu”.

Kada su početkom rata ljotićevci streljali njegovog starijeg brata Raju, roditelji su Žiku sklonili u Beograd. Nastavio je školovanje u Trećoj muškoj gimnaziji i učio crtanje u Josićevoj umetničkoj školi.[2] Kao 19-togodišnjak borio se na Sremskom frontu. Po završetku rata sa svojom jedinicom vratio se u Kruševac, gde je demobilisan i odakle se vratio u Beograd.[6]

U Beogradu se Žika Todorović nastanio u jednom potkrovlju na Terazijama broj 38. Živeo je boemskim životom i bavio se različitim stvarima. Družio se sa mnogim tadašnjim poznatim ličnostima iz sveta kulture i umetnosti, ali i različitim ljudima sa dna društvene lestvice. Njegova mansarda postala je čuveno okupljalište beogradskih boema, što je opisao u svom romanu „Spavači”. Njegovo omiljeno mesto za izlazak bila je kafana „Bezistan” na Terazijama.[b] Kada, zbog bolesti, više nije mogao da hoda prijatelji su ga na rukama tamo odnosili i noću vraćali kući. Umro je usamljen na svom potkrovlju 1969. godine. Svoj život opisao je u tri autobiografske hronike.[7]
Karijera

Ovaj kontroverzni boem i kockar promenio je više zanimanja. Zbog bolesti koja ga je zadesila okrenuo se slikarstvu, ilustraciji, reklami, ekonomskoj propagandi, pisanju kriminalističkih romana i crtanju stripova.[4] Vasa Pavković, u svom autorskom tekstu u časopisu Vreme za njega kaže da je bio „andergraund pre andergraunda i neoavangardist pre neoavangarde”.

Ilustrator i strip-crtač
Žika Todorović, u svetu stripa najpoznatiji kao Žika Strip, bio je jedan od prvih domaćih ilustratora stripa u vremenu komunizma u SFRJ, s kraja 50-tih i početkom 60-tih godina. Borio se protiv predrasuda da je sve što dolazi sa Zapada loše.[9] Još pre rata, kao gimnazijalac, bio je saradnik strip-magazina „Mikijevo carstvo”.
Posle oslobođenja počeo je da sarađuje kao ilustrator u raznim listovima i časopisima. Svojim crtežima opremio je i nekoliko knjiga, a šezdesetih godina ilustruje naučno-fantastičnu priču „Pravac Mars”. Pored toga radio je reklamne plakate i etikete i uređivao sajamske štandove.

Pored poslova od kojih je zarađivao za život Žika se povremeno vraćao i stripu. Godine 1951. u listu „Lokomotiva” objavljena mu je jedna tabla. Tih godina Slobodan Glumac, tadašnji glavni urednik tek osnovanih „Večernjih novosti”, prihvata njegovu ponudu za naučno fantastični strip „Let na Veneru”,
koji je izlazio tri meseca.
Godine 1959. zajedno sa Marom Ratić izdaje jednu svesku svog naučno-fantastičnog stripa „Dirigovana planeta — fantastičan strip o veštačkom satelitu“.
Njih dvoje pokrenuli su krajem 1960. zabavnik „Raketa“. uspeli su da objave pet brojeva. U svim brojevima kao izdavač potpisan je „Zenit“ iz Subotice, izuzev četvrtog u kome su kao izdavači naznačeni autori.
U „Raketi” je Žika stripovao i svoje kriminalističke roto-romane romane „Telefon ubica” i „Telefon smrti”.
Pisac

Pored stripova Žika Todorović je sa Marijom Ratić započeo izdavanje kriminalističkih i naučno-fantastičnih roto romana.[14] Ipak, najznačajnija njegova dela su tri autobiografske hronike u kojima je opisao svoj život, ali i vredno svedočanstvo o boemskom život posleratnog Beograda:[7]

Spavači (1967; Rende, 2017
Pokeraši (1968)
Noćne ptice (1968)

Ova tri kratka romana napisao je pred sam kraj života. Sam ih je ilustrovao i objavio. Prvi roman „Spavači” 2017. godine reizdala je izdavačka kuća Rende:[8] Sva tri romana objavio je pod pseudonimom Žak Sebastijan.

U prvom romanu „Spavači” opisuje svoj život u malom stanu u potkrovlju, u kom je utočište pružao mnogim likovima sa društvene margine, ali i poznatim beogradskim umetnicima sa kojima se družio. U njegovo mansardi spavali su razni glumci, slikari, barske dame, prostitutke, tapkaroši, studenti, jedan docent, jedan pukovnik, jedan epileptičar, bacač noževa, pevač u crkvenom horu, najmanji čovek u Jugoslaviji...[19] Svoj život i stan u kojem je živeo u knjizi opisuje ovako:[20]
„ Stanujem na jednoj terazijskoj mansardi. I stan i atelje u jednoj sobi. Bio sam u ratu dobar borac, ali u miru vrlo loš plivač. ”

Drugi roman „Pokeraši” posvećen je Todorovićevom kockarskom ludilu, poroku kojem se odao tokom rata i sa kojim nije mogao da prekine do kraja života. U romanu opisuje zabavnu, ali i patološku stranu kockarskog života.

Treća knjiga „Noćne ptice” posvećena je prostitutkama. Opisujući ih u suštini kao žrtve društva, zabeležio je mnoge životne priče i bizarne anegdote, uz dosta humora i tek malo ogorčenosti.