ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2015.
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Službeni glasnik, 2015.

Reč je o delu posvećenom najvećem srpskom impresionisti Kosti Miličeviću (1877–1920), i nastanku njegove slike „Vido, ostrvo smrti“ iz 1919. godine, stradaloj u nemačkom bombardovanju tokom Drugog svetskog rata. Roman upozorava da je umetničko delo neuništivo i kad mislimo da je uništeno, jer je život Veliki Kreator nezamislivih čuda!

Ovo je roman o pisanju romana i potrazi za građom o tragičnoj sudbini jednog od najzaslužnijih slikara srpskog umetničkog eksperimenta, koji su upustili duh i dah moderne Evrope u Srbiju, ali i sudbinama svih preosetljivih, nespremnih da zarad sitnih, trenutnih interesa izgube vekovima građen identitet. Takođe, to je roman o ljubavima, nesporazumima, željama i nadanjima, emocijama isprepletenim kroz savremene ali i događaje iz prošlosti, koje pisac kao glavni akter kroz nametnutu mu igru, u koju je uvučen spletom gotovo nemogućih okolnosti, prikuplja i od njih gradi autentičnu priču prilagodljivu svakom vremenu.

Izvesni Matematičar u svom iznajmljenom stanu, u nekadašnjoj prvoj Srpskoj crtačkoj i slikarskoj školi na Dorćolu, otkriva sef sa sedam crteža, koje je Kosta Miličević crtao u kupeu Orijent ekspresa na putu iz Minhena za Beograd 1903. godine, kao predskazanje Velikog rata (1914–1918). Igrom kombinatorike, Matematičar bira saveznike ali i bizaran način, pa i mesto – rusku knjižaru u centru Beograda – gde će im ostaviti crteže, svestan da će ih tek oni, svojim jakim senzibilom i povezanim sudbinama, sklopiti u jednu sliku kao magični pazl – čuvenu sliku „Vido, ostrvo smrti“, vraćajući je u život, ali i istoriju umetnosti.

Čitajući CRVENI PRESEK saznaćete koju sliku dobijemo kada ljubav i samoću prevedemo u oblik geometrijskog tela?

Laura Barna

Laura Barna (Jazovo, 6. februar 1964) srpska je književnica i istoričarka umetnosti.[1][2] Piše prozu (romane, pripovetke, eseje) i stručne radove iz istorije umetnosti, koje objavljuje u domaćoj i inostranoj književnoj periodici. Njena dela su prevođena na mađarski, slovački, poljski i engleski. Član je Udruženja književnika Srbije. Živi u Beogradu.
Biografija

Školovala se u Herceg Novom, Splitu i Beogradu. Od 1995. godine objavljuje priče, eseje, studije, likovne kritike i stručne radove iz istorije umetnosti u domaćoj i inostranoj književnoj periodici, a piše i recenzije i predgovore (preko 300 publikovanih radova). Priče, eseji, kao i likovne kritike zastupljeni su u domaćim i inostranim časopisima, antologijama, zbornicima, almanasima i godišnjacima. Roman Crveni presek (2015) preveden je na mađarski jezik[3].

U saradnji sa Gradskom opštinom Savski venac i Kućom kralja Petra I od 2009. godine uređuje i vodi književne i kulturološke tribine u okviru autorskog projekta Isidora nas sluša. Kroz ovaj projekat predstavljeni su najznačajniji i najaktuelniji srpski pisci i umetnici, kao i dobitnici prestižnih srpskih i međunarodnih nagrada i priznanja.

Učestvovala je u organizaciji mnogih likovnih izložbi, od kojih je najznačajnija Moda srpske elite (1804–1918), u saradnji sa Kućom kralja Petra I i Centrom za istraživanje digitalne kulture.

Autor je izložbe Isidora održane početkom 2016. godine u Kući kralja Petra I[4], gde su prvi put od književničine smrti izneseni njeni lični predmeti iz Legata „Isidora Sekulić“ koji se čuva u Univerzitetskoj biblioteci „Svetozar Marković“ u Beogradu, i u vidu književničine rekonstruisane radne sobe, nakon pedeset i osam godina, predstavljeni na uvid široj javnosti.

Kao poznavalac lika i dela Isidore Sekulić učestvovala je u snimanju filma o njenom životu, radu i saputnicima. U produkciji TV MAG iz Obrenovca i Biblioteke “Vlada Aksentijević” iz Obrenovca, film „Isidora“ prikazuje se uz autorkino predavanje o velikoj književnici u bibliotekama i školama širom Srbije i Republike Srpske. Jedna je od članova žirija za idejno rešenje spomenika Isidori Sekulić, a koji je zaslugom Fonda Isidora Sekulić i GO Savski venac postavljen na Topčiderskom brdu.

U saradnji sa Fondom „Laza Kostić“ iz Novog Sada i Centrom za predavačku delatnost Zadužbine Ilije M. Kolarca, u Kolarčevoj zadužbini otvorila je seriju predavanja Velikani nauke u limbu zaborava, gde je održala predavanje Kuća pamti – Veselin Čajkanović (1881–1946).

U saradnji sa slovačkim mesečnikom za književnost i kulturu Novi život, vodila je razgovor o identitetu i ukrštaju nacija sa slovačkom filozofkinjom i spisateljicom Etelom Farkašovom, što je uz dva reprezentativna njena eseja objavljeno paralelno na srpskom i slovačkom jeziku.

Živi i radi u Beogradu kao slobodni umetnik i lektor za srpski jezik.
Bibliografija

Književnost

Protovir, arheološki roman, „Ars Libri“, Beograd, i „Besjeda“, Banja Luka, 2003.
Nevolje gospodina T. ili suteren (roman), „Narodna knjiga“ - „Alfa“, Beograd, 2005.
Crno telo (roman), „Dereta“, Beograd, 2007; drugo, dopunjeno i prerađeno izdanje: Zavod za udžbenike, Beograd, 2010.
Dijalog o kamenu (zbirka priča), Društvo ljubitelja fantastike „Lazar Komarčić“, Beograd, 2008.
Moja poslednja glavobolja (romansirana biografija Isidore Sekulić), Zavod za udžbenike, Beograd, 2008.
Četiri elementa (roman za decu), Zavod za udžbenike, Beograd, 2009.
Sanatorijum pod belim (roman), „Dereta“, Beograd, 2009.
Tamo neka zanimanja, paradoksi jedenja vremena (zbirka priča), „Besjeda“, Banja Luka, 2010.
Đorđeoneova kletva (roman), Zavod za udžbenike, Beograd, 2011.
Pad klavira (roman), Zavod za udžbenike, Beograd, 2012[5][6].
Crveni presek (roman), Službeni glasnik, 2015.
Jugo uvek okreće na buru (roman), Laguna, Beograd, 2018.
Muzej ne radi (zbirka priča), Zadužbina Vladeta Jerotić i Ars Libri, Beograd, 2020.

Istorija umetnosti

Devet srednjovekovnih manastira u Bosni (monografija), „Luča“, Subotica, 2006/2007.
Umetnost nema definiciju (eseji), „Unus Mundus“, Niš, 2007.

Nagrade i priznanja

`Šumadijske metafore` 2003.
`Milutin Uskoković` 2007. za najbolju pripovetku objavljenu na srpskom jeziku (pripovetka „Zapis“).
`Miroslav Dereta` 2007. (Crno telo)[7]
Nagrada Branko Ćopić 2009. (Moja poslednja glavobolja)[8]
Nagrada Dimitrije Mitrinović, 2008. (Moja poslednja glavobolja)[9]
Najuži izbor za NIN-ovu nagradu 2008. (Moja poslednja glavobolja)