ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1979.
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Autorsko izdanje, 1979.
Zabranjeno, izuzetno retko u ponudi, gotovo nenalazivo.
Odlično očuvano.

Momčilo Selić je rođen u Beogradu 8. januara 1946. u partizanskoj i
komunističkoj porodici. Diplomirao je na Arhitektonskom fakultetu juna
1971. godine, 1968. objavio prvu priču u beogradskom `Studentu`. Zbog
samizdata `Časovnik` (zamišljenog pod nazivom `Vremekaz`), izdatog
1979. godine, kažnjen uslovno zbog bespravnog izdavaštva. Bio je to
prvi jugoslovenski samizdat časopis. Selić je 1980. osuđen na
čudovišnu kaznu od sedam godina robije zbog članka `Sadržaj`, takođe u
samizdatu. Odležao je dve godine i tri meseca u Beogradskom CZ-u i
KPD-u Zabela. Prema sopstvenom uverenju, ondašnja `ubilačka služba`
odustala je od ideje `trajnog uklanjanja` zbog činjenice da je njegov
otac Vladeta Selić bio visoki funkcioner bezbednosti i besprekornom
revolucionarnom biografijom. Potom je 1983. otišao u emigraciju. Dobio
je politički azil u Kanadi 1984. Ali ovaj `državni neprijatelj` tek
tada postaje noćna mora svih režima do danas. Treba podsetiti i
zašto... Od odlaska u emigraciju do povratka iz nje, Selić je bio:
Član AMNESTY INTERNATIONAL-a od 1983-1990. godine, saradnik njujorškog
FREEDOM HOUSE-a i HELSINKI WATCH-a, kopredsednik ODBORA ZA ODBRANU
DEMOKRATSKIH DISIDENATA U JUGOSLAVIJI iz Njujorka i Upravnog odbora
SRPSKE NARODNE ODBRANE za Ameriku i Kanadu do 1990. godine. Od 1987.
do 1989. godine pomoćnik je glavnog urednika američkog književno-
političkog časopisa CHRONICLES. Tek 1990. godine vratio se sa suprugom
i četvoro dece u Beograd. Njegova supruga i njegov najbliži saradnik,
kritičar i sagovornik, Ana Selić je rođena 21. septembra 1950. u
Beogradu, u poznatoj komunističkoj porodici Marković. Završila je
studije italijanskog jezika na Univerzitetu u Beogradu 1972. i
magistrirala 1976. godine. Radila je u beogradskoj BORBI kao novinar
od 1974. do 1983. Udala se za Momčila Selića aprila 1978, ispratila ga
u antituberkulozni dispanzer nekoliko meseci kasnije, a u zatvor
februara 1980. Otišla je zajedno sa njim u emigraciju sa troje male
dece avgusta 1983. U Kanadi je završila studije engleskog jezika i
književnosti i radila kao prevodilac za kanadsku vladu. Danas radi kao
prevodilac. Član je Udruženja književnih prevodilaca Srbije. U njenom
briljantnom prevodu je 2004. godine, prvi put na srpskom jeziku,
objavljena celovita knjiga Rebeke Vest `Crno jagnje i sivi soko`.
Momčilo Selić je, uprkos nezapamćenom medijskom bojkotu koji je
godinama pratio i njega i njegova dela, do današnjih dana ostao
najpoželjnija intriga celokupnog moralnog i intelektualnog taloga
srpskog govornog prostora. Zbog njegovog polemičkog teksta pod nazivom
`Strava` objavljenog u nedeljniku NIN 1992. godine, dobitnik NIN-ove
nagrade za roman godine, (Milisav Savić), vratio je priznanje. U
javnosti je to protumačeno kao gest prozvanog i povređenog, mada je
bila reč o čistoj pozi i bezobrazluku provincijskog poluinteligenta.
Naime, Selić je te godine takođe ušao u najuži izbor za NIN-ovu
nagradu, a njegov roman `Izgon` je te 1992. bio bez konkurencije
najbolji. Ipak, neko se gadno uplašio od same pomisli kakve bi bile
posledice nagrađivanja Selićevog romana, i šta bi on kao nagrađeni
autor sve kazao u medijskom prostoru koji ga je sledovao.
Selić je do sada objavio pet knjiga: ZAMOR MATERIJALA, roman, 1979.
godine, IZGON, roman, 1991. godine, NAPAD NA GORNJI KLAK, ratne priče,
1994. godine, RATNI KRST, roman, 1996. godine, TARIN LUG, roman, 2001.
godine.
Dobitnik je književnih nagrada `FOR THE ARTIST IN THE WORL` književnog
fonda `POUR L` IMAGINAIRE` iz Londona, 1985. godine, i nagrade `MILOŠ
CRNJANSKI` 1992. godine.