ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2010.
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Laguna, 2010.
Drugi roman Igora Marojevića Dvadeset i četiri zida – čije je novo, znatno prerađeno izdanje pred čitaocem – predstavlja prvo prozno ispitivanje side u srpskoj književnosti i znatno šire. Kako u danima demonstracija 1996/97 vodi paralelni život jedna alternativna grupa ljudi, čiji značajan deo čine i oboleli od „kuge dvadeset prvog veka“? Upečatljiva, potresna i vrlo pregledna ljubavna priča ovog dela pretvorila ga je i u kultnu pozorišnu adaptaciju koja je u Beogradskom dramskom pozorištu igrana 2003. i 2004. godine.

Za razliku od ljubavnog romana, koji prikazuje ljubav, a da ništa ne govori o njoj, Marojevićev roman o ljubavi implicitno odgovara i na pitanje šta je to ljubav. Piščeva suptilnost te indirektnost, tako je nužan korektiv preteće patetike (...) Marojević pripoveda nepostmoderno o jednoj postmodernoj bolesti i jednom klasičnom ljudskom fenomenu, i to je ono što ovaj roman čini važnim i čitljivim i sada.iz pogovora Slobodana Vladušića
U prvim knjigama Igora Marojevića vide se ogromne mogućnosti nove srpske proze.
iz Kratke istorije srpske književnosti Jovana Deretića

Marojević koristi open end i uvlači čitaoca u djelo, prebacujući mu loptu i, angažujući ga, daje mogućnosti bezbroj krajeva ovog romana.
Farah Tahirbegović, Vizija, Sarajevo

Roman Dvadeset i četiri zida Igora Marojevića priča moćnu a ipak suptilnu priču o ljubavi koja se razvija u neobičnim okolnostima.
Doris fon Draten Vogue

Igor Marojević rođen je 1968. u Vrbasu. Diplomirao je Srpski jezik i književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu i studirao master iz Svetske književnosti na Univerzitetu Autonoma u Barseloni.

Objavio je Beogradsko petoknjižje: romane „Dvadeset četiri zida“ (1998, 2010), „Parter“ (2009), „Prave Beograđanke“ (2017) i „Tuđine“ (2018) i zbirku priča „Beograđanke“ (2014, šest izdanja), kao i četiri romana iz „Etnofikcije“, još nedovršene pentalogije: „Žega“ (2004, 2008), „Šnit“ (2007, 2008, 2014), „Majčina ruka“ (2011) i „Ostaci sveta“ (2020, 2022). Ostala dela: novela „Obmana boga“ (1997), zbirke priča „Tragači“ (2001), „Mediterani“ (2006, 2008) i „Sve za lepotu“ (izbor kratke proze, 2021), knjigu sociokulturnih eseja „Kroz glavu“ (2012) i „Roman o pijanstvima“ (2019). Napisao je i drame: „Nomadi“ (u produkciji barselonskog Instituta za teatar izvođena 2004. na katalonskom i španskom, na kojem je i napisana), „Tvrđava Evropa“ (prevod prethodnog komada sa španskog, BELEF 2008) i „Bar sam svoj čovek“ (Beogradsko dramsko pozorište 2009‒2011). Prema njegovom romanu „Dvadeset četiri zida“ istoimena pozorišna adaptacija izvođena je takođe u BDP, 2003/2004. Njegova dela objavljivana su na španskom, ukrajinskom, katalonskom, mađarskom, portugalskom, slovenačkom i makedonskom jeziku. Zastupljen u desetak reprezentativnih antologija srpske, ex-YU, južnoistočnoevropske i evropske kratke proze. Dobio je više od deset književnih nagrada, između ostalih Andrićevu, „Meša Selimović“, Nagradu grada Beograda, „Zlatni Beočug“, „Károly Szirmai“, Nagradu iz Fonda „Borislav Pekić“, „Desimir Tošić“…

Izbor iz svojih književnih eseja sprema za zbirku pod radnim naslovom „Preteče“. Piše i knjigu pripovedaka „Granična stanja“. Preveo je preko 20 proznih knjiga sa španskog i katalonskog jezika. Član je Srpskog i Katalonskog PEN-a i Udruženja književnih prevodilaca Srbije te jedan od osnivača Srpskog književnog društva, preko kojeg od 2002. ostvaruje status samostalnog umetnika.

Živi u Zemunu.