Uspomene Bekima Fehmiua čitaju se kao dokumentarni roman. Prvom knjigom ovaj čuveni jugoslovenski glumac tada se vratio u javni život posle dugogodišnjeg odsustvovanja, jer se bio povukao iz javnosti u znak protesta protiv antialbanske propagande i širenja mržnje prema Albancima. Posle 14 godina koje su obeležile rat i mržnja, odlučio je da se vrati publici i napisao je knjigu. Ona je napisana u izuzetno lirskom tonu, i vešto prepliće privatnu istoriju jednog čoveka sa događajima koji predstavljaju zvaničnu istoriju. “…Stilistički blistavo (riječ je o jednoj od najbolje napisanih knjiga na srpskom jeziku u poslednjih deset godina), uz iznimno ekonomiziranje riječima, koje čitatelj gotovo da doživi kao dug mentalitetu, Fehmiu niže slike albanskog obiteljskog amarkorda kroz dvadeseto stoljeće…’’ Miljenko Jergović