ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1988
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Izdavač : Revija – Izdavački centar Radničkog sveučilišta “Božidar Maslarić”, Osijek
Godina : 1988
Povez : mek
Stranica : 251
Stanje : očuvana,

Prevod s ruskog: Vera Zogović
Prepev stihova: Radovan Zogović

Ponovo proživljavanje evaluacije prošlog života osobe koja, nakon teškog srčanog udara, otkriva svet oko sebe i sebe novim očima i to na dva nivoa – jedan je grozničavi kaleidoskop snova i sećanja a drugi pravi dijalog između ljudi koji se nalaze na životnoj raskrsnici.

Nodar Dumbadze (14. jul 1928 – 4. septembar 1984) bio je gruzijski pisac i jedan od najpopularnijih autora u Gruziji krajem 20. veka. Rođen je u Tbilisiju, diplomirao je na Pravnom fakultetu Državnog univerziteta u Tbilisiju 1950. godine. Iste godine, njegove prve pesme i humoristične priče pojavile su se u gruzijskoj štampi. Uređivao je satirični časopis „Nijangi“ od 1967. do 1972. godine, kada je postao sekretar Saveza gruzijskih pisaca i član prezidijuma Saveza sovjetskih pisaca 1972. godine. Najveću slavu stekao je romanima „Ja, bako, Iliko i Ilarioni“ (1960), „Vidim sunce“ (1962), „Sunčana noć“ (1967), „Ne boj se, majko!“ (1971), „Beli barjaci“ (1973) i „Zakon večnosti“ (1978). Njegova dela su izuzetna po jednostavnosti i lirizmu proze, humoru i melanholiji uparenoj sa optimizmom. Dobitnik je državne nagrade Šota Rustaveli 1975. i Lenjinove nagrade 1980. godine. Većina njegovih glavnih dela je dramatizovana i/ili filmovana. Umro je u Tbilisiju i tamo je sahranjen, u Dečjem gradu „Mziuri“ koji je osnovao.

Nodar Dumbadze (July 14, 1928 – September 4, 1984) was a Georgian writer and one of the most popular authors in the late 20th-century Georgia.
Born in Tbilisi, he graduated from the Faculty of Law at Tbilisi State University in 1950. The same year, his first poems and humorous stories appeared in the Georgian press. He edited the satirical magazine Niangi from 1967 until 1972 when he became a secretary of the Union of Georgian Writers and a member of the presidium of the Union of Soviet Writers in 1972. Most of his fame came through his novels Me, Grandma, Iliko and Ilarioni (1960), I Can See the Sun (1962), A Sunny Night (1967), Don’t Be Afraid, Mother! (1971), The White Banners (1973), and The Law of Eternity (1978). His works are remarkable for simplicity and lyricism of the prose, humor, and melancholy coupled with optimism. He was awarded the Shota Rustaveli State Prize in 1975 and the Lenin Prize in 1980. Most of his major works have been dramatized and/or filmed. He died in Tbilisi and was buried there, at the Children’s Town `Mziuri` founded by him.

Moje ostale knjige možete pogledati preko sledećeg linka:

https://www.limundo.com/Clan/diktionaer/SpisakAukcija
ili
https://www.kupindo.com/Clan/diktionaer/SpisakPredmeta

Kat. Br. DBBN3