ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1975
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spolja kao na fotografijama, unutra odlično očuvano.

Autor - osoba Vygotskij, Lev Semjonovič, 1896-1934 = Vыgotskiй, Lev Semënovič, 1896-1934
Naslov Psihologija umetnosti / Lav Vigotski ; redakcija izvornog izdanja i komentari Vjačeslav Vsevolodovič Ivanov ; preveo Jovan Janićijević
Jedinstveni naslov Psihologiя iskusstva. srp
Vrsta građe naučna monog.
Ciljna grupa odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.)
Jezik srpski
Godina 1975
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Nolit, 1975 (Subotica : Birografika)
Fizički opis 588 str. ; 21 cm
Drugi autori - osoba Ivanov, Vsevolod Vjačeslavovič (pisac anotacija)
Janićijević, Jovan, 1936-2015 (prevodilac)
Janićijević, Jovan, 1936-2015 (prevodilac)
Zbirka Književnost i civilizacija
(Karton sa omotom)
Napomene Prevod dela: Psihologiя iskusstva / L. S. Vыgotskiй
Komentari: str. 515-519
Napomene: str. 520-580
Bibliografija: str. 581-588.
Predmetne odrednice Umetnost – Psihologija


Knjiga Lava Vigotskog Psihologija umetnosti napisana je još 1932, ali je prvi put objavljena tek 1965, a već 1968. je doživela drugo izdanje i stekla opšte priznanje i postala jedan od osnovnih radova iz oblasti teorije umetnosti u SSSR. Istaknuti psiholog Vigotski (1896–1934) tvorac je originalne teorije u čijoj se osnovi nalazi učenje o društveno-istorijskoj prirodi čovekove svesti. Pored Psihologije umetnosti, najznačajniji su mu radovi: Mišljenje i govor, Razvitak viših psihičkih funkcija i drugi.
Suštinu učenja Vigotskog čine: zainteresovanost za reč i znak, za odnos intelekta i afekta, pojedinaca i kolektiva. Otkako mu se dela češće pojavljuju – tek posle 1956 – Vigotski postaje poznat i priznat, kao jedan od najkrupnijih psihologa prve polovine ovog veka. Ostavio je trag i na nauke koje u njegovo, vreme još nisu postojale: na psiholingvistiku, semiotiku, kibernetiku. Psihologiji umetnosti Vigotski pristupa na veoma smeo i originalan način: on ne polazi od psihološkog materijala koji nalazimo u umetnosti, emocija i doživljaja u lirskim pesmama, preživljavanja ličnosti u romanu ili drami – što se do njega smatralo prvorazrednom građom za psihološko istraživanje umetnosti – već istražuje naš doživljaj umetničke forme, jer jedno umetničko delo pre svega doživljavamo kao jednu svojevrsnu organizaciju i strukturu.
Ne podležući lakim zamkama formalizma, Vigotski uspeva da probleme umetnosti osvetli na način na koji oni još nisu bili osvetljeni i da pruži osnove za jednu temeljno zasnovanu marksističku psihologiju umetnosti.

MG163 (NS)