ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2004.
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Iza zida tišine: Adolescenti poslije smrti roditelja / Nadežda Savjak



Beograd 2004. Mek povez, ilustrovano, 238 strana.
Knjiga je odlično očuvana.



Period od 1991. do 1996. godine bio je za mnoge mališane i adolescente na teritoriji bivše Jugoslavije `vrijeme smrti” bliskih osoba. U Bosni i Hercegovini, samo na teritoriji Republike Srpske oko 14.000 djece izgubilo je jednog, a 550 oba roditelja.
Rat i smrt ruše mit o bezbrižnosti djetinjstva. U pokušaju izbjegavanja sopstvene bespomoćnosti pri pružanju zaštite djeci, odraslima ostaje iluzija kako su ona `Isuviše mala da shvate” tragična zbivanja. Konfrontirani sa činjenicom da se radi o događajima koji pred stavljaju ozbiljan rizik i za mentalno zdravlje odraslih, optimisti (ali i ignoranti) traže izlaz u tradicionalnoj poruci: ”Vrijeme liječi rane”. Bolje informisani nemaju takvu utjehu.
Sudeći prema istraživanjima posljedica smrti roditelja u djetinjstvu, možemo očekivati dalekosežne psihološke probleme, pogotovo na emocionalnom planu. Višestruka ratna traumatizacija, nestabilne okolnosti oporavka i poslijeratna viktimizacija nesumnjivo povećavaju rizik nepovoljnog razvojnog ishoda.
Ova knjiga osvjetljava neke aspekte hronične traumatizovanosti mladih koji su ostali bez oca, a razvijali se u ratnom okruženju. Prilika za ovako tužno istraživanje pružila se u okviru projekta `Psihološka pomoć adolescentima traumatizovanim u ratu`, koji su od 1997-2000. godine realizovali pedagozi srednjih škola Republike Srpske. Program je tekao pod pokroviteljstvom UNICEF-a, u organizaciji Republičkog pedagoškog zavoda. Veliku stručnu pomoć pedagozima i djeci pružili su eksperti Psihijatrijskog instituta za traumu Univerziteta u Los Angelesu (UCLA) sa dr Roberta Pynoosom na čelu. Dr Christofer Layne je marljivo kreirao i usavršavao priručnik za psihološku intervenciju u grupama traumatizovanih. Zahvaljujući priručniku, pedagozi će biti efikasniji u ublažavanju patnje traumatizovane djece i tokom budućih preventivnih aktivnosti.
U ispitivanje psiholoških posljedica rata uključena su 1997. godine 883 učenika iz 7 gradova Republike Srpske: Banjaluke, Gradiške, Doboja, Prijedora, Dervente, Bijeljine i Srbinja. Snimanje stanja poslužilo je kao osnov za primjenu intervencije fokusirane na traumu i tugovanje. Tokom 1997/98. školske godine 49 visokotraumatizo vanih učenika svrstani su u 8 grupa, od kojih su svaku vodila 2 pedagoga. Kao klinički supervizor programa, imala sam priliku da jednoj grupi pružim neposrednu pomoć i ispitam potencijale škole kao okvira za realizaciju programa selektivne prevencije.