ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 285
Oblast: Biologija
Jezik: Engleski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Eng. Jezik! Zastitni omotac pohaban, sama knjiga u dobrom i urednom stanju!

Enciklopedija biljnog carstva

Anthony Julian Huxley (2. prosinca 1920. - 26. prosinca 1992.) bio je britanski botaničar. Uređivao je Amateur Gardening od 1967. do 1971., a bio je potpredsjednik Kraljevskog hortikulturnog društva 1991. godine.

Bio je sin Juliana Huxleya. Obrazovao se u Dauntsey`s School i Trinity College, Cambridge.

Standardna autorska skraćenica Huxley koristi se za označavanje ove osobe kao autora kada se navodi botanički naziv.

Botanika je grana biologije koja se bavi naučnim proučavanjem biljaka. Ime potiče od grčke reči βοτανικός, botanikós - koji se odnosi na biljke ( βοτάνη, botánē - trava, biljka). U novije vreme često se označava i terminima „nauka o biljkama` i „biologija biljaka`. Obuhvata više disciplina koje proučavaju izgled, građu, rast, razviće, reprodukciju, metabolizam, fiziologiju, oboljenja, ekologiju, srodnost i evolutivnu istoriju biljaka.


Biljka - predmet proučavanja botaničkih disciplina
Tradicionalno, botaničari su istraživali sve organizme koji nisu bili označeni kao životinje (na primer, svi oni koji vode sesilan način života, vrše fotosintezu). Napredak u poznavanju ovih „specijalnih` organizama, naročito mikroorganizama, doveo je do odvajanja zasebnih grana od botanike - u prvom redu mikrobiologije i mikologije. Još uvek je, međutim, široko rasprostranjena praksa opisivanja ovih ne-biljnih organizama u uvodnim kursevima botanike.

Istorija botanike ukratko
Među prvim botaničkim radovima, napisanim oko 300.god. pne., su i dva velika Teofrastova dela - Istorija biljaka i Uzroci biljaka (tj. Priroda biljaka) - u kojima je opisao mnogo vrsta kao i njihovu primenu. Rimski lekar Dioskorides je dopunio Teofrastove spiskove biljaka i više pažnje posvetio upotrebi lekovitih biljaka. Ove knjige su tokom antičkih vremena bile najvažniji doprinos botanici, i na njih su se oslanjali istraživači i lekari i tokom Srednjeg veka. Sa „otkrićem` Novog Sveta, počinje i dalji razvoj botanike, jer su Evropljani došli u kontakt sa potpuno nepoznatim vrstama. Ključne tačke u razvoju botaničke misli su i Lineov sistem binomijalne nomenklature i pokušaj klasifikacije biljaka na osnovu građe cvetova, otkriće ćelije, Darvinovo uspostavljanje teorije evolucije, otkriće biljnih hormona, razviće genetike i molekularne biologije krajem 20. veka. Paralelno sa obogaćivanjem botaničkog znanja, došlo je i do značajnog unapređenja metodologije istraživanja, zahvaljujući razvoju tehnike i tehnologije...