ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 250
Oblast: Biologija
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Fiziologija biljaka je biološka nauka koja proučava životne procese i funkcije biljnih organizama. Kao samostalna nauka, u suvremenom stmislu ovog pojma, definirana je krajem 18. stoljeća, kada je Francuz Žan Senebije (Jean Senebier) objavio obimna djela iz ove oblasti, istovretneno predlažući nazive Physiologie des plantes, odnosno Physiologie vegetale, (u slobodnotn prijevo­ du: fiziologija biljaka, odnosno biljna fiziologija) u suvremenom naučnom kmuniciranju te odrednice sve češće sažimaju se u trmin fitofiziologija.[1] [2]

Ogroman značaj poznavanja funkcija biljnog organizma posebno ilustrira činjenica da opstanak cjelokupnog živog svijeta na Zemlji ovisi o organskoj produkciji biljaka i rijetkih autotrofnih mikroorganizama. Jedino one sposobne su da kinetićku energi­ju Sunca pretvore u potencijalnu energiju organskih spojeva, te je na taj način učine dostupnom za održanje života i ostalih heterotrofnih organizatna – nefotosintetskih biljnih i svih životinjskih vrsta (uključujuci i čovjeka). Zato je sasvim opravdana tvrdnja da su biljke `genijalni inženjeri ptirode` i da ih je u tom smislu neophodno brižljivo čuvati i proučavati. Svijet biljaka obuhvata 95 % ukupne biomae svih živih bića na planeti Zetnlji. One su temelj piramide života, nezamjenljiv izvor hrane i obitavalište mnogih živih bića.

Fiziologija biljaka proučava, u najširem smislu, životne pojave i procese koji se u biljkama odvijaju tokom njihovog života. Njen osnovni zadatak je da otkriva i objašnjava zakonitosti dinamičkih funkcija i sisteme uzročnoposljedičnih procesa koji osigu­ravaju održanje kontinuiteta energije, rasta i razvića, te stvaranje reprodukcijskih struktura i elemenata za fonniranje novih generacija. U tom cilju fiziologija biljaka oslanja se na cijeli niz osnovnih bioloških nauka, kao što su citologija, biohemija, genetika, anatomija, morfologija, ekologija, evolucija. Među tim naukama, fiziologija je povezana ćitavom mrežom interdisciplinamih i interaktivnih područja, kao što su citofiziologija (fiziologija biljne ćelije), fiziološka anatomija biljaka, ekofiziologija biljaka i dr. U proučavanju najbitnijih detalja organizacije i funkcije životnih procesa na biohemijskotn i submikroskopskom nivou, fiziologija biljaka posebno se koristi dostignućima molekulske biologije, biohemije, biofizike, opće fiziologije, genetike, te primjenljivim otkrićima fizike i hemije na kojima su bazirani metodi elektronske, polarizacijske, ultavioletne, skenirajuće i faznokontrastne mikroskopije.[3]

U suvrernenim fitofiziološkim istraživanjima značajni su i mnogi drugi fizički, fizičkohemijski i općebiološki metodi različite prirode i namjene. Tako npr., pomocu ultramikrotoma (ultramnikrotomije) prave se (sub)mikroskopski tanki presjeci. U izolaciji i prepoznavanju sastava i aktivnosti odredenih supstanci kombiniraju se specijalni metodi koji počivaju na njihovoj osobenoj pokretljivosti u električnotn polju (elektroforeza) ili rasporedu i broju monomera u složenim makromolekulama (sekvenciranje – odredivanje redoslijeda i broja aminokiselina u bjelančevinama, odnosno nukleotida u nukleinskih kiselinmna i sl.). Kao komplemenracijski ili posebni metodi u takvim istraživanjima često se primjenjuju i standardni postupci određivanja sposobnosti upijanja ili razlaganja određenih dijelova svjetlosnog spektra (spektrofotometrija), optičke gustoće (denzitometrija), ultrazvučni testovi i imunološke analize na razini ćelijskih fizioloških procesa (imunocitohemija) itd.

Posebno buran razvoj ova nauka ostvarila je tokom posljednjih pedesetak godina, kada su njena dostignuća u oblasti kultura biljnih ćelija, tkiva i organa in vitro (u sterilnim laboratotijskim uvjetima) i spoznaje najbitnijih procesa u ishrani biljaka napravila pravu tehnološku revoluciju u proizvodnji hrane, cvjećarstvu, šumarstvu i drugitn oblastima suvretnene biologije i biotehnike. Njen praktični značaj primarn je umjeren u pravcu neposrednog podizanja produktivnosti i poboljšanja kvaliteta kultiviranih vrsta, a moderni fiziološki metodi čine osnov daljeg razvoja genetike i oplemenjivanja biljaka. Osnovni interes ove biološke nauke usmjeren je u pravcima obogaćivanja u teorijskih znanja, na kojima počivaju praktične aktivnosti na unapređenje produktivnosti biljaka...