ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1999
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Autor - osoba Petković, Radoslav, 1953-2024 = Petković, Radoslav, 1953-2024
Naslov Čovek koji je živeo u snovima / Radoslav Petković
Vrsta građe kratka proza
Jezik srpski
Godina 1999
Izdanje 2. izd.
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Stubovi kulture ; Vrbas : Vitalova književna fondacija, 1999 (Beograd : Reporter)
Fizički opis 189 str. : autorova slika ; 17 cm
Drugi autori - osoba Petković, Novica, 1941-2008 (autor dodatnog teksta) (drugo)
Vučković, Radovan, 1935-2016 (autor dodatnog teksta)
Delić, Jovan, 1949- (autor dodatnog teksta)
Zbirka ǂBiblioteka ǂMinut ; ǂknj. ǂ44
(Plast. sa omotom)
Napomene `Vitalova knjiga godine 1998.` --> omot
Tiraž 1.500
Str. 167-172: Stvarno i prividno / Novica Petković
Str. 173-178: Priče o snovima / Radovan Vučković
Str. 179-184: Petkovićev Čovek koji je živeo u snovima u komparativnom kontekstu / Jovan Delić
Napomena o ovom izdanju: str. 185-186
Beleška o autoru: str. 189.
Predmetne odrednice Petković, Radoslav, 1953- -- `Čovek koji je živeo u snovima`

„Čovek koji je živeo“ u snovima je zbirka pripovedaka srpskog pisca Radoslava Petkovića, objavljena 1998. godine. Za ovo delo, Petković ja osvojio Vitalovu nagradu.
Sadržaj
Zbirka sadrži 10 pripovedaka.
Pavle u Rimu
Prelaz preko Stiksa
Teološki dijalog u savremenom okruženju (1)
Objava
Smanjivanje
Grad, svitanje
Hrist nad Zemunom
Čovek koji je živeo u snovima
Teološki dijalog u savremenom okruženju (2)
Umesto zaključka

Radoslav Petković (1953, Beograd – 2024, Novi Sad), diplomirao je na Grupi za jugoslovensku i opštu književnost na Beogradskom univerzitetu godine 1982. Od 1983. do 1987. bio je glavni urednik časopisa Književna kritika. Od 1988. do 1994. godine radio je kao sekretar zadužbine „Ivo Andrić“. U periodu od 1994. do 2001. godine delovao je u statusu slobodnog umetnika. Od 2001. do 2004. godine bio je generalni direktor Zavoda za udžbenike i nastavna sredstva u Beogradu. Sledeće radno mesto mu je, od februara 2009, pa do odlaska u penziju, bilo na funkciji zamenika pokrajinskog sekretara za kulturu Autonomne pokrajine Vojvodine. Objavio je romane Put u Dvigrad (1979; Nagrada „Miloš Crnjanski“), Zapisi iz godine jagoda (1983), Senke na zidu (1985), Sudbina i komentari (1993; NIN-ova nagrada, Nagrada „Meša Selimović“, Borbina nagrada za knjigu godine, Nagrada kluba „Jazzbina“ i Radija B92 za najbolju knjigu godine) i Savršeno sećanje na smrt (2008; Nagrada „Bora Stanković“). Povodom jubileja NIN-ove nagrade, roman Sudbina i komentari je, glasovima književnih kritičara, uvršten u deset najboljih NIN-ovih romana. Za celokupan pripovedački opus dobio je Nagradu „Ramonda Serbica“ (2008). Godine 2020. dobio je Nagradu „Stefan Mitrov Ljubiša“ za ukupno književno stvaralaštvo. Nagradu „Veljkova golubica“ koju dodeljuje biblioteka „Karlo Bjelicki“ u Somboru dobio je 2022. godine „za složen i višeznačan spoj istorije, sudbine i priče u svojim knjigama“. Autor je dve zbirke priča: to su Izveštaj o kugi (1989, Andrićeva nagrada) i Čovek koji je živeo u snovima (1998, Vitalova nagrada). Objavio je i sledeće esejističke knjige: Ogled o mački (1995), O Mikelanđelu govoreći (2006), Vizantijski internet (2007), Upotreba vilenjaka (2008) i Kolumbovo jaje (2017; Nagrada „Dušan Vasiljev“); njegove kolumne objavljivane u beogradskom dnevnom licu Blic sakupljene su u knjizi Događaj godine (2010). U saradnji sa uglednim vizantologom Radivojem Radićem objavio je knjigu Srednjovekovni putovođa (2011). Za rukopis Upotreba vilenjaka nagradu „Istok – Zapad“ zaječarske biblioteke „Svetozar Marković“. Tri njegova romana (Senke na zidu, Sudbina i komentari i Savršeno sećanje na smrt) i obe zbirke priča prevedeni su na francuski jezik i objavljeni u Francuskoj; njegova dela prevođena su i na mađarski (Sudbina i komentari, Čovek koji je živeo u snovima, Vizantijski internet), grčki (Sudbina i komentari), engleski (Sudbina i komentari i pojedine priče), italijanski (Sudbina i komentari i pojedine priče), slovenački (Sudbina i komentari), slovački (Senke na zidu), nemački (Senke na zidu i Sudbina i komentari) i bugarski (Sudbina i komentari, Čovek koji je živeo u snovima). Mađarski prevod Sudbine i komentara objavljen je u izdanju uglednog izdavača Jelenkor i pobrao je izvanredne kritike u vodećim mađarskim dnevnim listovima; ubrzo po objavljivanju, dospeo je na listu deset najprodavanijih proznih knjiga na mađarskom jeziku. Francuski prevod Savršenog sećanja na smrt dobio je pohvalne prikaze u Le Monde-u. Proza mu je zastupljena u brojnim antologijama savremene srpske književnosti na engleskom, francuskom, italijanskom jeziku, a predstavljena je i u okviru tematskoj brojeva nemačkih i poljskih časopisa posvećenih srpskoj književnosti. Bavio se i prevođenjem sa engleskog: prevodio je prozu Tolkina, Čestertona, Roberta Luisa Stivensona i Danijela Defoa. Tokom devedesetih bio je kolumnista NIN-a, dnevnog lista Demokratija, kao i stalni saradnik Vremena i Evropljanina. Više od deset godina bio je redovni kolumnista najtiražnijeg srpskog dnevnog lista Blic. Živeo je u rodnom Beogradu do 2000. godine, kada se seli u Pančevo, a od 2006. nastanjuje se u Novom Sadu. Preminuo je nakon duge i teške bolesti 27. oktobra 2024. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.

MG P47 (N)