Godina izdanja: Ostalo
ISBN: Ostalo
Jezik: Hrvatski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Autor - osoba Manganelli, Giorgio, 1922-1990
Naslov Centurija : sto malih romana rijeka / Giorgio Manganelli ; prijevod Morana Čale
Vrsta građe roman
Ciljna grupa odrasli, opšte (lepa književnost)
Jezik hrvatski
Godina 1982
Izdavanje i proizvodnja Zagreb : Grafički zavod Hrvatske, 1982
Fizički opis 211 str. ; 19 cm
Drugi autori - osoba Čale, Morana
Zbirka ǂBibliotekaǂ Zora ; 18
(Broš.)
Napomene Prevod dela: Centuria cento piccoli romanzi fiume / Giorgio Manganelli
Manganellijeva inventura svijeta / Morana Čale: str. 205-211.


Dobitnik srebrnog medaljona za knjigu godine časopisa ForeWord 2005. Napomena: Tri priče su se pojavile u izdanju časopisa Harpers iz ožujka 2005., a dvanaest priča u proljetnom izdanju „Zukofsky“ Chicago Reviewa 2005. godine.

Italo Kalvino je jednom primijetio da u Giorgiju Manganelliju „talijanska književnost ima pisca koji ne nalikuje ni na koga drugog, nepogrešivog u svakoj svojoj frazi, izumitelja koji je neodoljiv i neiscrpan u svojim igrama jezikom i idejama.“ Nigdje to nije istinitije nego u ovom Dekameronu fikcija, od kojih je svaka sastavljena na jednom listu papira za tipkanje. Ipak, što su oni? Minijaturne psihodrame, pjesme u prozi, priče, iznenadna iluminacija, zlonamjerne sofistike, fabliaux, paranoični izleti, egzistencijalni oksimoroni ili čudesni, štetni apsurdi? Uvijek provokativni, drski, zlokobni i vrlo često smiješni, ovih 100 strip-romana napučeni su sasvim običnim ljubavnicima, mučenicima, ubojicama, lopovima, manijacima, carevima, razbojnicima, spavačima, arhitektima, lovcima, zatvorenicima, piscima, halucinacijama, piscima , zmajevi, dvojnici, vitezovi, vile, anđeli, inkarnacije životinja i Dreamstuff. Svaki se „roman“ konstruira u svojevrsnu Mbiusovu traku, u kojoj se, kako je primijetio jedan kritičar, „vrijeme vrti u krug i grize rep“ poput Ouroborousa. U svakom slučaju, Centuria nudi 100 nekategoriziranih razloga da doživite i proslavite nemjerljivo divnog pisca.


Giorgio Manganelli (15. novembra 1922 – 28. maja 1990.) bio je italijanski novinar, avantgardni pisac, prevodilac i književni kritičar. Rođen u Milanu, bio je jedan od lidera avantgardnog književnog pokreta u Italiji 1960-ih, Gruppo 63. Bio je barok i ekspresionistički pisac. Manganeli je preveo celu priču i autore Edgar Allana Poea kao što su T. S. Eliot, Henri James, Eric Ambler, O. Henri, Ezra Pound, Robert Louis Stevenson, Biron“s Manfred i drugi na italijanski. Objavio je eksperimentalni rad fikcije, Hilarotragoedia, 1964. godine, u vrijeme kada je bio član avangardne Gruppo 63 (Grupa 63). Centuria, koja je osvojila nagradu Viareggio, vjerovatno mu je najprimernija; Preveo je na engleski na engleskom 2005. Henri Martin. Agli dei ulteriori sadrži povezanu zbirku kratkih delova uključujući razmenu pisama između Hamleta i princeze od Klevea i završava se lažnim naučenim člankom na jeziku mrtvih. Umro je u Rimu 1990. Bio je ateista. Italo Kalvino ga je nazvao „piscem, za razliku od bilo kog drugog, neiscrpnog i neodoljivog pronalazača u igri jezika i ideja“.

Đorđo Manganeli (Giorgio Manganelli; 1922, Milano – 1990, Rim), italijanski je neoavangardni pripovedač i esejista, novinar, književni kritičar, teoretičar i prevodilac. U Milanu je pohađao gimnaziju, a u Paviji studije na Fakultetu političkih nauka. Godine 1953. seli se u Rim, gde radi kao profesor engleskog jezika na Pedagoškom fakultetu i započinje saradnju s italijanskom državnom televizijom i književnim časopisima, za koje objavljuje prve kritičke prikaze. Od 1959. zbog duševnih smetnji posećuje jungovskog psihoanalitičara Ernsta Bernharda. Godine 1963. prisustvuje osnivanju Grupe 63 u Palermu i tom prilikom prilaže esej „Književnost kao laž“. Pod istim naslovom, pet godina kasnije, objavljuje zbirku književnih ogleda. Nakon preseljenja u Bolonju putuje kao novinar u Kinu, Maleziju i na Filipine. Pisao je za nedeljnike L’Espresso, Il Mondo, L’Europeo, Epoca i dnevne listove Corriere della Sera, La Stampa, Il Giorno, Il Messaggero. S engleskog je prevodio Bajrona, Džejmsa, Eliota, Poa, O’Henrija. Pripovedački opus, koji su posebno obeležila dela Urnebesna tragedija (Hilarotragoedia, 1964), Novi komentar (Nuovo commento, 1969), Daljim bogovima (Agli dei ulteriori, 1972), Pinokio: jedna uporedna knjiga (Pinocchio: un libro parallelo, 1977), Centurija: sto malih romana reka (Centuria: cento piccoli romanzi fiume, 1979), Iz pakla (Dall’inferno, 1982), stoji u znaku apsurda, hermetičnosti, eksperimenata s topikom i žanrovskim obrascima (često pribegavanje oblicima koji su neka vrsta sinteze traktata i vizije), kao i rafinirane ironije, koja često prelazi u sarkazam. Nekoliko zbirki književnih ogleda, novinskih članaka, putopisnih zapisa i intervjua mu je posthumno objavljeno.
MG121 (L)