ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 366
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, korice se odvojile od tabaka i nulta strasnica se odvojila i od korica i od tabaka, nista starsno. Sve ostalo uredno!

1966.

Dragiša Vitošević (Bare, Gruža, 14. jun 1935 – Sisak, 4. avgust 1987) bio je srpski književni istoričar, teoretičar i kritičar, pripovedač i antologičar.

Biografija
Rodio se u gružanskom selu Bare (opština Knić). U Beogradu je završio Filološki fakultet (Grupa za jugoslovensku i svetsku književnost), na kome je, potom, magistrirao 1964. godine (rad `Smisao sličnosti u književnosti`) i, 1973. godine, doktorirao s tezom „Srpsko pesništvo 1901 — 1914`. Usavršavao se u Parizu, na Sorboni (od 1964. do 1967. godine) i Moskvi i Lenjingradu (1977 – 1978). Radio je kao naučni savetnik u Institutu za književnost i umetnost u Beogradu od 1969. godine. Pokrenuo je i bio glavni i odgovorni urednik časopisa „Raskovnik“ (1968 – 1982) koji se bavio narodnim stvaralaštvom i kulturom sela. Časopis je posebno podržavao pokret pesnika seljaka i podsticao na sakupljanje nezabeleženih narodnih umotvorina, kojih je bilo veoma mnogo, jer je postojala zabluda da je Vuk Karadžić sve sakupio. Vitošević je oko časopisa okupio veliki broj pesnika i stvaralaca sa sela, ali i naučnika koji su se bavili etnologijom, sociologijom, jezikom i kulturološkim istraživanjima ruralne sredine. Iz tog kruga ponikla su mnoga docnije poznata srpska književna i naučna imena.

U književnosti se javio 1952. godine u beogradskim listovima `Svedočanstva` i `Republika`, a 1954. nagrađen je na konkursu `Zadruge` za priču i na konkursu `Mlade kulture` za esej. Oblasti njegovog interesovanja su bile mnogostruke – od proučavanja narodne tradicije, rada na očuvanju narodnih umotvorina i običaja, negovanja izvorne čistote srpskog jezika do istraživanja časopisne istorije i bavljenja književnom teorijom, kritikom, esejistikom i uopšte književnošću.

Stradao je u saobraćajnoj nezgodi u blizini Siska 4. avgusta 1987. na putu za Pariz.

Njegovu bogatu zaostavštinu za štampu priređuju i objavljuju takođe književnice supruga Vjera Vukšić Vitošević i ćerka Nevena Vitošević Ćeklić.

Biblioteka u beogradskom naselju Mirijevo nosi ime Dragiše Vitoševića, kao i biblioteka u Kniću, a takođe i po jedna ulica u Beogradu i Kragujevcu. Njegova bista, rad vajarke Drinke Radovanović, nalazi se kao javni spomenik ispred Doma invalida na Bežanijskoj kosi.