ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1983
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Autor - osoba Guberina, Veljko
Naslov Branio sam --- 3 / Veljko Guberina
Vrsta građe knjiga
Jezik srpski
Godina 1983
Izdavanje i proizvodnja Beograd : autor, 1983 (Aranđelovac : Napredak)
Fizički opis 314 str. ; 20 cm
(Broš.)
Predmetne odrednice Osuđenici -- U uspomenama
Ubistva -- U uspomenama
Advokatura -- U uspomenama

Veljko Guberina (Vrginmost, 9. septembar 1925 – Beograd, 31. decembar 2015) bio je srpski advokat.
Rođen je 9. septembra 1925. godine u Vrginmostu, na Kordunu, od oca Nikole i majke Mile. Do 1941. godine, živeo je u Karlovcu, gde je završio srpsku osnovnu školu „Sveti Sava“ i pet razreda gimnazije. Jula meseca 1941. godine, bio je prinuđen da sa porodicom prebegne u Srbiju, tačnije u Jagodinu, gde je za vreme nemačke okupacije živeo sa majkom i sestrom. Deset članova majčine porodice pobile su ustaše u glinskoj crkvi.
Godine 1944. završio je u Jagodini gimnaziju da bi u proleće 1945. godine prešao u Beograd, gde je 28. avgusta 1945. godine, uhapšen i osuđen na tri godine zatvora zbog „delovanja protiv naroda i države”, jer su kod njega pronađeni leci u kojima se opisuje ostavka Milana Grola. Kaznu je izvršavao u KPD Niš, odakle je pušten maja 1947. godine (2009. je rehabilitovan). Zaposlio se u Beogradu, gde je živeo sa majkom. Pošto se nije mogao upisati na fakultet u Beogradu – jer „nije bio podoban”, odlučio je da upiše i završi Pravni fakultet u Ljubljani, kao vanredni student, diplomirajući 1951. godine. Posle odsluženja vojnog roka, 1953. godine, započeo je rad kao advokatski pripravnik kod advokata Milana Tadića i u Okružnom sudu u Beogradu. Advokatsku kancelariju otvorio je u Beogradu, 1956. u Ulici kneza Miloša.
Kako je za vreme stažiranja u Okružnom sudu bio zapažen kao vredan, radan i ambiciozan, počeo je dobijati odbrane po službenoj dužnosti iz oblasti mladalačke delinkvencije.
Sinod Srpske pravoslavne crkve odlikovao ga je 1997. Ordenom Svetog Save prvog stepena, a 2002. predsednik SRJ odlikovao ga je Ordenom rada. Bio je kandidat za dopisnog člana SANU na Izbornoj skupštini 2006. godine. Za počasnog člana Udruženja književnika Srbije je izabran 2011. Od Advokatske komore Srbije dobio je 2012. Zlatnu plaketu za životno delo, za doprinos unapređenju advokature i njenoj afirmaciji u javnosti.
Bio je branilac optuženih za ubistvo u 700 predmeta i uspeo je da svojim znanjem i advokatskom veštinom oslobodi 51 branjenika. Tokom više od 50 godina aktivnog bavljenja advokaturom, Veljko Guberina se bavio krivičnim pravom. Još mnogo pre današnjih reformatora, uspeo je da izmeni krivični postupak u korist okrivljenih i doprineo je ukidanju verbalnog delikta. Kao energični pristalica ukidanja smrtne kazne, bio je jedan od osnivača „Udruženja za borbu protiv smrtne kazne“ 1981. godine.
Kratko je ušao u politiku krajem 1980-ih godina i bio predsednik Narodne radikalne stranke obnovljene 1990. godine, manje od godinu dana. Februara 1991. godine prestaje da se bavi politikom i nastavlja rad kao advokat. U to vreme potpredsednik stranke bio je Tomislav Nikolić.
Preminuo je u Beogradu 31. decembra 2015. godine u 91. godini života.
Dela
Žalba Vrhovnom sudu Jugoslavije: slučaj Točilovac, (1970)
Branio sam, Samostalno autorsko izdanje, Beograd (1977, 1983, 1999)
To sam rekao, Beograd (1991, 1993)
Branio sam… 2: suđenja koja su uzburkala javnost, Jugoštampa, Beograd (1980)
Branio sam… 3, Beograd (1983)
Branio sam… 4: ubistvo turskog ambasadora , Beograd (1995)
Branio sam… 5, Beograd (1999)
Reagovanja, Knjiga, Beograd (1997)
Istorija jugoslovenske advokature, Knj 1–3, Savez advokatskih komora Jugoslavije, Beograd (1998, 2002)
Jedan dan do života,
Putevima pravde,
Svedok istorije,
Svedok istorije, Knj. 2, Knjiga, Vojna štamparija, Beograd (2004)
Svedok istorije, Knj. 3, (2004)
Svedok istorije, Knj. 4, Beosing, Beograd (2004)
Svedok istorije, Knj. 5, Grafopak, Sopot (2005)
Svedok istorije, Knj. 8, Beograd (2006)
Svedok istorije, Knj. 9, Budućnost, Novi Sad (2004)

MG P40 (N)