ISBN: Ostalo
Godina izdanja: ddd
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Geopolitika postmoderne Aleksandar Dugin

udzbenički format
300 strana
2009g

Veoma lepo očuvana

U teorijskom smislu, Dugin je, bez sumnje, najistaknutiji savremeni predstavnik političko-filozofske koncepcije koja se imenuje kao ( neo ) evroazijstvo. Ukratko, reč je o shvatanju Rusije kao specifične zemlje koja ne pripada sasvim niti Istoku, niti Zapadu, već predstavlja “kontinent za sebe”, odnosno osobenu celinu koja se formirala pod uticajem različitih drevnih civilizacija i kultura. Za razliku od uobičajenih “školskih” shvatanja, po kojima se Rusija odlikuje, pre svega, slovenskim etničkim elementom, pravoslavljem i pripadnošću evropskom kulturno-geografskom krugu, evroazijci smatraju da se Rusija istorijski formirala na sintezi slovenskog i turanskog (tatarskog) etničkog elementa, da su Rusi koliko Evropljani, toliko i Azijci, i da je ruska kultura, po svojim bitnim karakteristikama, tradicionalistička, kolektivistička i mesijanska. Iako verni pravoslavlju, evroazijci uvažavaju i sve ostale tradicionalne kulture, religije i civilizacije, poput islama, konfučijanizma, budizma i hinduizma. S druge strane, još je Nikolaj Trubeckoj, jedan od osnivača evroazijske geopolitičke koncepcije dvadesetih godina prošlog veka, tvrdio da su univerzalističke pretenzije Zapada da svoju kulturu i civilizaciju proglasi kao jedino verodostojne glavna pretnja duhovnoj samobitnosti i političkoj nezavisnosti Rusije i drugih azijskih država i naroda. Tokom vremena nadmoć Zapada (sa svim njegovim odlikama – agresivni militarizam, razulareni kapitalizam i socijalni egoizam) postala je tako teško podnošljiva da je Aleksandar Dugin, u još oštrijoj formi, definisao globalne dihotomije savremenog sveta i međunarodne politike. Pozivajući se, između ostalog, i na učenje nemačkog politikologa Karla Šmita, za ovog ruskog mislioca bazična činjenica evroazijske, pa i svetske istorije jeste sukob kopna i mora. Dok kopno simbolizuje tradicionalne vrednosti Evroazije, more je reprezent anglosaksonskog merkantilističkog društva i individualističkog pogleda na svet. Postojanje ovog dualiteta ne bi bilo problematično da Zapad, i pre svega SAD, ne nameću, na jedan agresivan način, svoje vrednosti i način života ostatku planete. Duhovno pokoravanje prate vojna inferiornost, ekonomska kolonizacija i političko-administrativna fragmentacija. Upravo se tim problemima – kako se odupreti globalnom Zapadu (agresivnoj geostrategiji Sjedinjenih Država) i kako odgovoriti na izazove koje on postavlja – bavi ova zanimljiva i inspirativna knjiga.

Deset godina pre Geopolitike postmoderne izašlo je iz štampe najznačajnije Duginovo delo Osnovi geopolitike. Taj rad se može okvalifikovati kao geopolitička studija. Međutim, u ovoj najnovijoj knjizi naglasak je stavljen, u skladu s duhom vremena (globalizacija i tehnološka revolucija), na fenomene koji su više politikološko-sociološke, a manje političko-geografske prirode. Struktura knjige je neuobičajena. Nakon svakog “klasičnog” poglavlja posvećenog određenom problemu, sledi kao dodatak Geopolitics on - line , odnosno prilozi u vidu intervjua koje je Dugin davao mnogobrojnim novinama, analitičkim portalima, u radio-emisijama, a ima i određenih beseda koje je on sam vodio sa odabranim gostima.

Tematika koju obrađuje je raznovrsna i teško ju je svesti pod nekakav zajednički imenitelj. U knjizi od 380 strana, ovaj ruski geopolitičar hvata se u koštac sa problemima definisanja postmoderne, suštinom i fenomenima globalizacije i geoekonomije i analizira postmoderne ratove i pojavu globalnog terorizma.