ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 390
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Posveta Autora!

Totalitarizam je jedan od oblika političkog poretka.[1][2] Najjednostavnije rečeno, totalitarizam je potpyna vlast jedne klace, kacte, političke opganizacije, sistem sveobuhvatne političke vladavine utemeljene na ideološkoj manipulaciji, teroru i brutalnosti. Totalitarizam teži ostvarenju „totalne moći” kroz politizaciju društvene i lične egzistencije i zato podrazumeva potpuno ukidanje građanskog društva i lične privatnosti.[3][4] Nastao je u 20. veku, mada njegovu pojavu prorekao je Tokvil tridesetih godina devetnaestog veka rekavši da će doći novi oblik despotizma sveobuhvatniji, takoreći totalan.[5] Definicija totalitarizma kao takvog je nastala u prvoj polovini 20. veka kada se pojavljuju prvi totalitarni režimi. Prvi koji je upotrebio taj izraz bio je Benito Musolini.[6]

Totalitarni režimi često se odlikuju opsežnom političkom represijom, potpunim nedostatkom demokratije, rasprostranjenim kultom ličnosti, apsolutnom kontrolom nad ekonomijom, masivnom cenzurom, masovnim nadzorom, ograničenom slobodom kretanja (naročito slobodom napuštanja zemlje) i širokom upotrebom državnog terora. Ostali aspekti totalitarnog režima uključuju upotrebu koncentracionih logora, represivnu tajnu policiju, verski progon, državnu veru ili državni ateizam, uobičajenu praksu pogubljenja, lažne izbore, moguće posedovanje oružja za masovno uništavanje i potencijal za državno potpomognuta masovna ubistva i genocide. Istoričar Robert Konkvest opisuje totalitarnu državu kao onu koja ne priznaje ograničenja svog autoriteta u bilo kojoj sferi javnog ili privatnog života i koja proširuje tu vlast do bilo koje ostvarive mere.[4]

Kao politička ideologija, totalitarizam je izrazito moderan i ima složene istorijske korene. Istoričar i filozof Karl Poper ustanovio je vezu sa koncepcijom države Georga Vilhelma Fridriha Hegela, a posebno političkom filozofijom Karla Marksa.[7] Drugi, poput Teodora Adorna i Maksa Horkhajmera, prate poreklo totalitarnih doktrina do prosvetiteljstva, a posebno do ideje da je čovek `postao gospodar sveta`, gospodar nevezan bilo kakvih veza sa prirodom, društvom i istorijom.[8] U dvadesetom veku ideju o `apsolutnoj državnoj moći` razvili su italijanski fašisti, i istovremeno u Nemačkoj, pravnik i kasniji nacistički akademik Karl Šmit radeći tokom Vajmarske republike (1920-ih). Italijanski fašista Benito Musolini proklamovao je: „Sve u državi, ništa izvan države, ništa protiv države“. Šmit je koristio termin Totalstaat u svom uticajnom delu Koncept političkog iz 1927. godine na pravnoj osnovi svemoćne države.[9] Izraz je dobio na značaju u zapadnom antikomunističkom političkom diskursu tokom doba Hladnog rata kao sredstvo za pretvaranje antifašizma iz perioda pre Drugog svetskog rata u posleratni antikomunizam.[10][11][12][13][14]

Totalitarni režimi se razlikuju od drugih autoritarnih režima. Potonji označavaju državu u kojoj pojedinačni nosilac vlasti, obično pojedinačni diktator, odbor, hunta ili inače mala grupa političke elite, monopolizuje političku moć. U tom smislu, „autoritarna država [...] se bavi samo političkom moći i sve dok se ne bude osporena daje društvu određeni stepen slobode.“[15] Radu Kinpos piše da autoritarnost „ne pokušava da promeni svet i ljudska priroda.“[15] Nasuprot tome, Ričard Pajps piše da totalitarni režim pokušava da kontroliše gotovo sve aspekte društvenog života, uključujući ekonomiju, obrazovanje, umetnost, nauku, privatni život i moral građana. Neke totalitarne vlade mogu promovisati sveobuhvatnu ideologiju, s tim što „zvanično proklamirana ideologija” prodire „u najdublje domete društvene strukture, i totalitarna vlada nastoji da u potpunosti kontroliše misli i postupke svojih građana.“[16] Ona takođe mobiliše celokupno stanovništvo u nastojanju za ostvarenjem svojih ciljeva. Karl Joahim Fridrih napisao je da su „totalistička ideologija, stranka ojačana tajnom policijom i monopol nad [...] industrijskim masovnim društvom“ tri odlike totalitarnih režima koje ih razlikuju od ostalih autokratija.`