Godina : 1951 - 1960.
Detaljno stanje: Dobro

Slavna italijanska filmska diva je izgradila mit o sebi kao o ženi kojoj je porodica svetinja, koja je mužu, slavnom producentu Karlu Pontiju, verna supruga, rodivši mu dva sina. Muškarci su je obožavali zbog bujnih zanosnih oblina, upoređujući je sa `rekom gorko-slatke crne čokolade`

Magija filmskog platna je potpunija kada vas sa njega gleda Sofija Loren, čuvena Lolo, tvrde filmofili širom sveta. Početkom šezdesetih godina prošlog veka postala je pravi seks-simbol, posebno posle filma `Atila, Bič Božji` sa Entonijem Kvinom. Rođena je u Rimu 20. septembra 1934. godine kao vanbračno dete u siromašnoj porodici. Pravo ime joj je Sofija Vilani Šikolone. Kao mlada devojka, živela je sama sa majkom, u bedi, na periferiji Napulja, sve dok nije, zahvaljujući svojoj mediteranskoj upadljivoj lepoti, bila primećena i pozvana da učestvuje u snimanju reklamnih spotova. Zatim je učestvovala i na konkursu za mis Italije, da bi posle toga počela da igra epizodne uloge u pojedinim filmovima.

Vrata filma su joj se širom otvorila zahvaljujući susretu sa Karlom Pontijem, koji joj je 1951. godine pod imenom Sofija Lazaro omogućio da recituje u ANI. Već 1952. godine ulogom u filmu `Najdraža` menja umetničko ime i počinje da nosi Loren sa kojim će postati poznata širom sveta. Snimala je sa najboljim rediteljima i glumcima kao što su Frenk Sinatra, Ričard Barton, Klerk Gebl, Marlon Brando, Čarli Čaplin i mnogi drugi.

Najpoznatiji filmovi su joj: `Grofica iz Hong Konga`, `Brak na italijanski način`, `Ponos i strast`, `Subota, nedelja, ponedeljak`. Oskar američke filmske akademije je dobila 1961. za `Coćaru`, a 1991. za životno delo. Na 24. Filmskom festivalu u Istanbulu dobila je, takođe, nagradu za životno delo.

U Meksiku se 1957. godine udala za Karla Pontija, što je izazvalo burna reagovanja i pravi skandal u katoličkom svetu, zbog njegovog prethodnog braka i velike razlike u godinama. Ponovili su venčanje u Italiji, 9. aprila 1966. godine. Svadba je naljutila moraliste i zbog toga su neki časopisi godinama bojkotovali filmove u kojima je Sofija igrala.

Snimila je preko stotinu najrazličitijih filmova, od tragedija do komedija. Sa Marčelom Mastrojanijem snimila je osam filmova, a prvi je bio `Kakva šteta što je takva`. U Holivudu je snimila `Čežnju pod brestovima` i `Crnu orhideju` sa Entoni Kvinom, `Lađu za stanovanje` sa Kerijem Grantom, zatim `Coćaru` i `Dve žene`. Za `Coćaru` Sofija će reći: `Pre Coćare bila sam izvođač, posle nje glumica`. Mnoge scene u tom filmu podudaraju se sa Sofijinim detinjstvom, kada se sa porodicom vraćala iz Napulja, posle povlačenja nemačkih nacista. U `Dve žene` je glumila udovicu koja sa decom pokušava da preživi rat u Italiji. Sa Čarlijem Čaplinom, kao rediteljem, snimila je `Groficu iz Hong Konga`. Čaplin je ovaj film režirao sa velikim entuzijazmom, a Sofija je u njemu glumila sa Marlonom Brandom. Film je bio dobar, ali ga je kritika proglasila staromodnim. Čarli Čaplin od tada više nije snimao, ali je ostao veliki prijatelj sa Sofijom. U SSSR-u snima `Suncokret`, sa Ričardom Bartonom 1973. `Putovanje`, a godinu dana kasnije film `Kratak susret`. Snimila je i jedan mjuzikl - `Čovek iz Manče`. Jedan od njenih poslednjih filmova je `Pret-a Portret` sa Kim Bejsindžer, Šer i Džulijom Roberts. Na 59. Filmskom festivalu u Veneciji 2002. godine, van takmičarskog dela programa, prikazan je film `Među neznancima` u kome je Sofija glumila sa Žerardom Deprdijeom, Klausom Marijom Brandauerom i Mirom Sorvino. Film je režirao njen sin Edvard Ponti. Tada se Sofija, posle dvadeset godina, ponovo pojavila na ovom filmskom festivalu.