ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2012.
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Beograd 2012. Tvrd povez, ćirilica, XXXVII + 645 strana.
Knjiga je odlično očuvana.



Izdanja poput Dela Stanislava Vinavera, spadaju u ona kojima jedna izdavačka kuća( u ovom slučaju su to Zavod za udžbenike i Službeni glasnik), sebe stavlja na najvišu i centralnu poziciju u kulturi jednog naroda. Ova Dela, u deset tomova, najpre potvrđuju i sistematski obrazlažu poznatu ocenu o Vinaveru, kao paradigmatičnom piscu srpske modernističke poetike, kao čudesnoj stvaralačkoj pojavi srpske avangarde, i pravom jezičkom magu i čudotvorcu, onome koji je u svoju kulturu i jezik preneo najvrednije iz duha evropske modernističke tradicije.

Dela Stanislava Vinavera prikazuju kao esejistu, kritičara (književnog, muzičkog, pozorišnog, likovnog, filmskog itd), pesnika, parodičara, polemičara, pripovedača i putopisca, novinara i reportera, književnog istoričara, znamenitog prevodioca s francuskog, nemačkog, engleskog, ruskog, španskog, poljskog i italijanskog jezika. To i takvo Vinaverovo delo kao da je nastalo u posvećenosti beskonačnoj katedrali pesništva.U prvom tomu, nakon teksta Radomira Konstantinovića, pod naslovom: Vinaverova minđuša, predstavljeni su rani Vinaverovi radovi, poezija, kritika i kraći eseji, priče i misli, nastali u periodu od 1908. do 1918. godine.



Uvek nestrpljiv, grozničav, zanesen, obilan i preobilan i kao omađijan nekim duhovima koji mu nisu dozvoljavali ni jednog jedinog časa da predahne, Vinaver je bio godinama, čitavih nekoliko decenija, od pre balkanskih ratova do najnovijeg vremena, do svoje smrti (1955), viđen i primećen, ali je dublje sagledan i shvaćen tek kada svojim tumačima nije mogao da priredi nikakvo novo iznenađenje. Van svake sumnje, ugradio je sebe u osnove najnovije srpske kulture jezika i stiha, ali je najčešće, po pravilu sredine u kojoj caruje ono što je on nazvao (bez ozlojeđenosti, sa osmehom) „mudrost lokalnih šereta“, oglašavan za duh koji se, istina, odlikuje takozvanom velikom kulturom, pa i lucidnošću kakve jedva da još ponegde ima, ali čija su se kultura i lucidnost rasejali, po zlosrećnoj njegovoj sudbini, na sve strane, tako da on nije uspeo nigde da se istinitije „nađe“, ni u esejistici, ni u poeziji. - Rade Konstantinović