ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1965
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Polovna knjiga, odlično očuvana.

Izdavač: Grafički zavod - Titograd,
1965. god.
Tvrd povez, obložen suđerom, plastificiran, 18,5 cm.
570 str.

Petar I Petrović Njegoš je rođen u Njegušima 1748. u porodici oca Marka i majke Anđelije (rođene Martinović). Njegovi preci su došli u Crnu Goru iz tadašnje Hercegovine, ispod planine Njegoš. Petar se zamonašio oko 1760. a sa svega 17 godina je bio đakon. Od 1765. se nalazio na školovanju u Rusiji. Nakon povratka rukopoložen je za jeromonaha i proizveden za arhimandrita. Petar je 1779. bio u jednoj crnogorskoj delegaciji koja je u Beču od austrijske carice Marije Terezije tražila pokroviteljstvo i finansijsku podršku crnogorskoj državi.

Poslije ubistva Šćepana Malog i imenovanja Arsenija Plamenca za vladiku (koji nije bio iz porodice Petrović-Njegoš kao njegovi prethodnici) u Crnoj Gori ponovo dolazi do velike plemenske anarhije. Poslije Plamenčeve smrti 1784. opšti crnogorski zbor je na vladičanski prijesto doveo Petra Petrovića Njegoša. Vladika je trebalo da bude hirotonisan u Rusiji, ali mu je ruski ambasador u Beču odbio izdati pasoš jer je mislio da je Petar, zbog njegovog učešća u obraćanju carici Mariji Tereziji 1779. godine, „austrijski čovjek“. Zbog toga je Petar hirotonisan u Sremskim Karlovcima od karlovačkog mitropolita Mojsija Putnika na dan 13. oktobra 1784.

Iz Sremskih Karlovaca je pošao u Rusiju na prijem kod carice Katarine II u cilju normalizacije sa ruskim dvorom posle vladavine Šćepana Malog. Vladika Petar I i njegov budući sekretar Frančesko Dolči naišli su u Rusiji na neljubazan prijem. Knez Grigorij Potemkin ga je čak dao proterati iz Petrograda. Jedna verzija govori da je razlog za to što je vladika posetio Srbina generala Simeona Zorića, kneževog protivnika; ali, nije isključena mogućnost da se u Petrogradu doznalo za tužbe crnogorske i lično Petrove na Rusiju u austrijskoj prestonici. Carica Katarina je, istina, pozvala vladiku natrag, još pre nego što je napustio rusku zemlju; ali, on se, duboko uvređen, nije hteo povratiti i zakleo se da njegova noga više neće preći preko ruske granice. Ipak, pri povratku iz Sankt Peterburga u domovinu, Petar je izjavio: „Ko je protivu Rusije, taj je i protivu svijeh Slovena“, čime su se upravljali i kasniji crnogorski vladari.