Godina izdanja: Ostalo
ISBN: 978-86-6053-088-4
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

2012
Tvrd povez
ćirilica
21 cm, 236 str.
`Agora`, Zrenjanin

Govoreći o literaturi iznutra, ali i spolja, o književnom životu i kontekstu, govoreći o vlastitim poetičkim utemeljenjima, ali i poetici niza savremenika, knjiga LJubavna pisma i druge lekcije nastavlja književnu igru poznate Savićeve Fusnote.
Pisana u formi proznog i esejističkog melanža, u zanosu «da su ovom svetu još potrebne priče» i potrebi pisca da se «do kraja ogoli», skoro dve decenije nakon Fusnote, ova knjiga prati pisca, njegovu poetiku i lektiru, s podrazumevanim pogledom iskosa, iz neočekivanog.
Iza biografske proze, kombinovane sa konkretnim iskustvom čitanja savremenika (V.Stevanovića, M. J. Višnjića, D. Mihajlovića, M. Pavića, S. Selenića, A. Tišme, LJ. Simovića, V. Ognjenović, B. Jovanović, S. Basare,...), ali i često zatamnjenih mesta iz istorije srpske književnosti (poput onih koja se tiču Dositeja, Milovana Vidakovića, Grigorija Božovića, pa i Crnjanskog), otkriva se mozaik koji afirmiše jedan važan sloj vrednosti nacionalne kulture.
Ovaj poetički bedeker, precizno svedočeći o nekim činjenicama naše literarne topografije i istorije, istovremeno dubinski i jednostavno, obaveštava o stalnosti dualiteta, življenja i pisanja, u koje je sapet pisac, o problemu biografije i biografskog u pisanju, o mestu stvarnosti u kojem se rađa literatura, na koncu, o istoriji književnih postupaka kao rodnom mestu literature.

Milisav Savić (Vlasovo kraj Raške, 1945), gimnaziju je završio u Novom Pazaru, a studije jugoslovenske i svetske književnosti na Filološkom fakultetu u Beogradu. Na istom fakultetu magistrirao je s temom Memoarska proza o prvom srpskom ustanku, a potom i doktorirao s temom Memoarsko-dnevnička proza o srpsko-turskim ratovima 1876–1878.
Bio je urednik „Studenta“ (1968–70) i „Mladosti“ (1970–72), glavni i odgovorni urednik „Književne reči“ (1972–1977) i „Književnih novina“ (1980–82). U izdavačkom preduzeću „Prosveta“ radio je od 1983. do 2004. godine, najpre kao glavni i odgovorni urednik a potom kao direktor. Bio je predsednik Srpske književne zadruge (2000–2001). Obavljao je dužnost ministra-savetnika u Ambasadi Srbije i Crne Gore, odnosno Srbije, u Rimu od 2005. do 2008. godine. Bio je i predavač srpskohrvatskog jezika i jugoslovenske književnosti na Londonskom univerzitetu (1987/88), Njujorškom državnom univerzitetu u Olbaniju (Albani, 1985/87), Univerzitetu u Firenci (1990/92) i Univerzitetu u Lođu (1999/2000). Od 2010. godine do 2014. godine bio je redovni profesor Državnog univerziteta u Novom Pazaru.
Romani su mu prevedeni na grčki, engleski, slovenački, makedonski, bugarski i rumunski. Autor je leksikona Ko je ko – pisci iz Jugoslavije (1994). Objavio je više knjiga prevoda sa engleskog i italijanskog i priredio antologije savremene američke pripovetke Psihopolis (1988), savremene australijske pripovetke Komuna te ne želi (1990), Savremena italijanska pripovetka (1992), te Modernu svetsku mini priču (sa Snežanom Brajović, 1993). Sastavljač je i antologije Najlepše srpske priče (izbor, predgovor, komentari, 1996).
Za životno delo dobio je nagrade „Stefan Prvovenčani“ (2008), „Ramonda Serbika“, „Milovan Vidaković“ (2014) i „Vitez srpske književnosti“ (2015). Za celokupno pripovedačko delo dobio je nagradu „Veljkova golubica“ (2012).
Knjige pripovedaka: Bugarska baraka (1969, nagrada lista „Mladost“), Mladići iz Raške (1977) i Ujak naše varoši (1977, Andrićeva nagrada).
Romani: Ljubavi Andrije Kurandića (1972), Topola na terasi (1985), Ćup komitskog vojvode (1990), Hleb i strah (1991, Ninova nagrada), Ožiljci tišine (1996, nagrada „Miroslavljevo jevanđelje“), Princ i serbski spisatelj (2008, nagrada „Laza Kostić“), Čvarčić (2010), La sans pareille (2015, nagrade „Meša Selimović“, „Borisav Stanković“, „Petar Kočić“, „Stefan Mitrov Ljubiša“ i „Vukova nagrada“), La sans pareille (englesko izdanje, prevod Persida Bošković, 2017), Doktora Valentina Trubara i sestre mu Valentine povest čudnovatih događaja u Srbiji (2018).
Druga dela: Ustanička proza (književno-istorijska studija, 1985, nagrada „Pavle Bihalji“), Sećanje i rat (2009), Dolina srpskih kraljeva (dvojezično izdanje, 2014, nagrade „Ljubomir P. Nenadović“, „Grigorije Božović“), Epska Srbija (2017, nagrada „Dejan Medaković“, i englesko izdanje Epic Serbia, prev. John White).
Multižanrovske knjige: Fusnota (1994), 30 plus 18 (2005), Rimski dnevnik, priče i jedan roman (2008, nagrada „Dušan Vasiljev“), Ljubavna pisma i druge lekcije (2013), Mali glosar kreativnog pisanja (2015), Od Čampar bara do kasine Valadije (2018).
Ima sina Strahinju i ćerku Mirjanu Savić Udovičić. Oženjen je glumicom Aleksandrom Nikolić. Živi u Beogradu.