ISBN: Ostalo
Godina izdanja: K114
Jezik: Srpski
Autor: Strani

U dobrom stanju!

Ovo je naučnofantastični roman sa filozofskim prizvukom. Opisuje napore naučnika na dekodiranju, prevođenju i razumevanju kosmičkog signala. Glas Gospodnji, zajedno sa Solarisom i Ciberiadom, jedno je od najpoznatijih djela pisca.

Stanislav Herman Lem (polj. Stanisław Herman Lem) je bio poljski književnik i pisac naučne fantastike.

Rođen je 12. septembra 1921. godine u Lavovu (u današnjoj Ukrajini) u ljekarskoj porodici.

Godine 1932. započinje gimnazijsko školovanje u Lavovu i maturira 1939. Od 1940. do 1941. studira na Medicinskom univerzitetu u Lavovu.[1] Posle njemačke okupacije Lavova 1942. počinje da radi kao mehaničar i zavarivač. Posle sovjetskog zauzimanja Lavova 1944. nastavlja studije medicine. Godine 1946. u okviru procesa repatrijacije sa porodicom se seli u Krakov.

Iste godine piše prvu pripovijetku Čovjek s Marsa, koju u nastavcima štampa časopis Novi svijet doživljaja. Od 1946. do 1948. sarađuje sa krakovskim nedeljnikom Opšti nedeljnik, u kome štampa pjesme i priče. Od 1947. do 1950. godine radi kao mlađi asistent na Naučnom konzervatorijumu koji je vodio Mječeslav Hojonovski, saradnik mjesečnika Život nauke. Godine 1970. dobija nagradu Ministarstva inostranih poslova za popularizaciju poljske kulture u inostranstvu. Dvije godine kasnije postaje član komisije Poljske akademije nauka „Poljska 2000“.

Godine 1973. dobija nagradu Ministarstva kulture i umjetnosti za književnost i postaje počasni član Udruženja pisaca naučne fantastike Amerike. Godine 1976. u Poljskoj dobija Državnu nagradu prvog stepena u oblasti književnosti. Počasni doktorat Vroclavske politehnike dobija 1981. Iste godine u Poljskoj je zavedena vojna uprava i Lem 1982. godine odlazi na godišnju stipendiju u Zapadni Berlin na Visenšaftkoleg. Od 1983. do 1988. godine živi u Beču. Godine 1988. vraća se u Poljsku, a 1991. dobija austrijsku nagradu „Franc Kafka“. Tri godine kasnije postaje član poljske akademije umjetnosti, 1996. dobija Orden sa bijelim orlom, a 1997. postaje počasni građanin Krakova. Godine 1998. dobija počasne doktorate Univerziteta u Opolu (Poljska), Lavovskog državnog medicinskog univerziteta (Ukrajina) i Jagelonskog univerziteta u Krakovu.

Umro je u Krakovu 27. marta 2006. godine.

Po njegovom romanu Solaris snimljena su dva filma, Solaris, Andreja Tarkovskog (1972) i Solaris Stivena Soderberga (2002).

Bibliografija
Bolnica promjene (1948)
Astronauti (1951)
Neizgubljeno vrijeme (1955)
Dijalozi (1957)
Zvjezdani dnevnici (1957)
Eden (1959)
Istraga (1959)
Dnevnik pronađen u kadi (1961)
Povratak sa zvijezda (1961)
Solaris (1961)
Nepobjedivi (1964)
Summa technologicae (1964)
Kiberijada (1965)
Visoki zamak (1966)
Priče o piloti Piraksu (1968)
Gospodarev glas (1968)
Savršena praznina (1971)
Uobražena veličina (1973)
Kijavica (1976)
Lokalna vizija (1982)
Fijasko (1987)
Mir na zemlji (1987)
Tren oka (2000)