ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Jezik: Srpski
Godina izdanja: Tv

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Jedini zenski cetnicki memoari. U vojsci generala Draze Mihailovica borilo se na stotine pripadnica lepseg pola. Najpoznatija od njih, Milka Bakovic Radosavljevic, uciteljica iz Bresnice kod Cacka, napisala je uzbudljivu pricu o svom vojevanju i ljudima koje je poznavala. Obimna, puna detalja i dokumentovana, ova knjiga pruza dragocena obavestenja o doskora zabranjenoj srpskoj istoriji i zauzima pocasno mesto u srpskoj memoaristici.

Milka Baković - Radosavljević (Bresnica, 13. jul 1915 − 9. januar 1999. Milvoki) bila je pripadnica Jugoslovenske vojske u Otadžbini.


Rođena je 13. jula 1915. u Bresnici kod Čačka, od oca Mihaila i majke Angeline. Rano je ostala bez oca, solunskog borca, tako da je vaspitavana u patrijarhalnom i nacionalnom duhu od strane svoga dede Jovana Bakovića. Osnovnu školu završila je u rodnom selu, nižu gimnaziju u Čačku, a učiteljsku školu u Kragujevcu 1936. Te iste godine, po odluci Ministarstva prosvjete poslata je da radi kao učiteljica u Han Pijesak. Neposredno pred Drugi svetski rat (1940) premeštena je na službu u Donju Gorevnicu kod Čačka i tu je zatiče april 1941. Već u avgustu iste godine priključuje se Jugoslovenskoj vojsci u otadžbini pod komandom Dragoljuba Mihailovića.[1]

Po obrazovanju Mrčajevske brigade JVuO postaje njen pripadnik i učestvuje u napadu na Čačak 30. septembra 1941. a kasnije i u borbama na Rapaj brdu i Kraljevu. Kasnije prelazi kod poručnika Predraga Rakovića u Ljubićku brigadu gdje ostaje do maja 1942. kada odlazi u Istočnu Srbiju - Homolje u štab Mlavskog korpusa komandanta Siniše Ocokoljića Pazarca kao iskusni kurir i obaveštajac. Iz štaba Mlavskog korpusa u proljeće 1943. po ličnom nalogu majora Ockoljića krenula je kao kurir za Crnu Goru u Vrhovnu komandu koja se nalazila u selu Gornje Lipovo. Tu se upoznala sa jednim od ideolaga Ravnogorskog pokreta advokatom Dragišom Vasićem. Iste godine vraća se u Srbiju, ovaj put kao član Vrhovne komande. Naredbom đenerala Mihailovića dodijeljena je na rad pri ilegalnoj štampariji koja se nalazila u Ovčarsko-kablarskoj regiji. Direktno je sarađivala sa dr. Đurom Đurovićem sekretarom Centralnog nacionalnog komiteta. Prilikom povlačenja u Bosnu pridružuje se šumadijskoj grupi korpusa JVuO od kojih se odvaja februara 1945. i ostaje u selu Okruglici - zbog trovanja krvi u nozi. Vrhovnoj komandi, koja se nalazila na planini Vučijaku se priključuje poslije mjesec dana i obavlja razne dužnosti u okviru Kulturne sekcije. Zarobljena je maja 1945. na Zelengori od jedne komunističke trojke.[2]

Osuđena je 1. decembra 1945. na 15 godina strogog zatvora i 10 godina gubitka građanskih prava. Iz zatvora u Požarevcu oslobođena je 1956. a 1964. odolazi u Milvoki, SAD. Tu se pridužuje mnogim emigrantskim organizacijama u kojim je ostaje aktivna sve do svoje smrti. Od 1984. uspešno je uređivala časopis „Srpska ravnogorska misao“. Preminula je na svoju krsnu slavu - Sveti arhiđakon Stefan, 9. januar 1999. Sahranjena je na srpskom pravoslavnom groblju pored manastira Nova Gračanica u Milvokiju, pored muža Radoja Radosavljevića.[3]

Objavila je knjigu Memoari jedne ravnogorke.