Godina izdanja: 1994
ISBN: 86-367-0717-X
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Izdavači: Skupština opštine Gornji Milanovac / Dečje novine
Povez: tvrd sa omotom
Broj strana: 276
Ilustrovano.
Spolja kao na slikama (omotnica sitno krznuta na jednom mestu).
Sa posvetom, manji obrisi tečnosti pri gornjim sastavima strana (bez posledica).
Bez predlista i poslednjeg lista (slika 4).
Uz prethodne napomene knjiga je lepo očuvana.

Čitajući Ratni dnevnik 1914-1918 Milete M. Prodanovića upoznajemo se sa određenim segmentima Velikog rata, njegovim uticajem i posledicama kako na čitav srpski narod tako i na pojedinca. Mileta M. Prodanović ovim dnevnikom uspeva da sačuva trag o značajnim istorijskim momentima, ali i o onome što se iza njih krije, a to su psihološka stanja srpskih vojnika u mučnim vremenima. Ime Milete M. Prodanovića široj zajednici neće biti među prvim asocijacijama kada se govori o Velikom ratu, ali za svoj puk, porodicu i zavičaj, on je ključna ličnost o čijim se postupcima i sto godina kasnije i te kako govori.

Prateći istorijske prilike koje obuhvataju mobilizaciju, kretanje vojske preko Albanije, Krfa, do Solunskog fronta kao i borbe i proboj Solunskog fronta, Maglensku ravnicu, položaj vojnika, pobedu i povratak u domovinu uočavamo i intimnu ispovest jednog čoveka, otrgnutog od svoje kuće, porodice i zavičaja. Upoznajemo se sa Miletom M. Prodanovićem, uglednim trgovcem koji je u svom kraju bio cenjen i poštovan što se nije promenilo ni tokom rata. Uviđamo da je bio stub Prve baterije Šumadijskog puka, oslonac ne samo vojnicima već i komandantima koji su u njemu videli osobu od poverenja i časti.

Ratni dnevnik 1914-1918 nosi veliku umetničku vrednost zbog toga što je prožet raznolikim poređenjima, metaforama, deskriptivnim slikama. Prodanović uverljivo opisuje trenutke kada je prvi put video aeroplan, kada je prvi put video more i morski brod. Opisuje svaki susret sa predelima i prirodom koja je drugačija od one kojoj nestrpljivo želi da se vrati. Takođe, Prodanović 1916. godine daje i opis fizičkog izgleda vojnika što se može povezati i sa njihovim stanjima u tom periodu. Prikazujući izgled srpskih vojnika postepeno iz prvog lica množine prelazi u treće lice jednine što kod čitaoca ostavlja utisak da se vojna formacija vremenom izobličava pretapajući se u masu koja se svodi na opis jednog pojedinca izmučenog lika karakterističnog za sve u Prvoj bateriji Šumadijskog puka.

Dnevnik završava povratkom u domovinu oktobra 1918. kada jašući ispred svoje baterije, zajedno sa pukovnikom Vukašinom, kroz razgovor evocira sećanja na Kosovski boj koja su sačuvana u narodnim, kosovskim pesmama. Nakon prikaza emotivnog susreta sa porodicom i olakšanja koje je osetio kada se uverio da je kod kuće sve u redu, da su deca porasla i da su svi zdravi, materijalno dobro obezbeđeni jer je otac o svemu brinuo, Prodanović završnu reč posvećuje Krfskoj deklaraciji potpisanoj 20. juna 1917.

(K-136)