ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1965
Jezik: Hrvatski
Autor: Strani

Omot malo iskrzan i repariran, unutra odlično očuvano. Naslovnu stranu dizajnirao Milan Vulpe.

Autor - osoba Gincburg, Natalija, 1916-1991
Naslov Dani jedne obitelji / Natalia Ginzburg ; [prevela Dušanka Orlandi]
Jedinstveni naslov ǂIl ǂLessico famigliare. hrvatski jezik
Vrsta građe roman
Ciljna grupa odrasli, opšte (lepa književnost)
Jezik hrvatski
Godina 1965
Izdavanje i proizvodnja Zagreb : Mladost, 1965 (Zagreb : `Ognjen Prica`)
Fizički opis 178 str. ; 20 cm
Drugi autori - osoba Orlandi, Dušanka
Zbirka ǂBiblioteka ǂSirius
Napomene Prevod djela: Il lessico famigliare
Str. 177-178: Bilješka o piscu.

Djelo Natalije Ginzburg „Dani jedne obitelji“ nije roman, to je neka vrst dnevnika, odnosno kronike. Autorica uopće ne piše o sebi. Crtajući atmosferu jedne nesvakidašnje obitelji ona je usput uspjela dati i cijelu galeriju poznatih ličnosti kao što su Filippo Turatti, Cesare Pavese i bezbroj drugih.
Natalia Ginzburg je u ovom djelu nastojala izbjeći bilo kakvo miješanje mašte i stvarnosti, sve su ličnosti prikazane pravim imenom i prezimenom, a među njima su i mnoga značajna imena u političkom, socijalnom, ekonomskom i kulturnom životu Italije. Tako je to djelo i neka vrst kronike antifašizma, gledanog očima jedne djevojčice. Ali ono ujedno odiše takvim humanizmom, vedrinom i nadom u bolju budućnost kao sigurno malo koja knjiga pisana na tu temu.

Natalija Ginzburg (1916–1991) bila je italijanska autorka čiji je rad istraživao porodične odnose, politiku tokom i nakon Drugog svetskog rata, fašizam i filozofiju. Kao aktivistkinja, 1930-ih je pripadala Komunističkoj partiji Italije. Godine 1983. izabrana je u parlament u Rimu kao nezavisna političarka. Rođena Sicilijanka, veći deo mladosti provela je u Torinu, gde je njen otac, poznati histolog Đuzepe Levi imao poziciju na Univerzitetu u Torinu. Roditelji su nju, njenu sestru i braću odgajali sekularno, kao ateiste, a njihov dom bio je centar kulturnog života, gde su često pozivani intelektualci, aktivisti i industrijalci. Njen prvi roman objavljen je pod pseudonimom `Alesandra Tornimparte` 1942. godine, tokom najantisemitskog perioda fašističke Italije, kada je Jevrejima bilo zabranjeno objavljivanje. Veći deo 1940-ih radila je za izdavača Einaudi u Torinu pored sopstvenog pisanja. Iskustva koja su ona i njen muž imali tokom rata promenila su njenu percepciju njene identifikacije kao Jevrejke. Duboko je razmišljala o pitanjima koja su izazvali rat i Holokaust, baveći se njima u fikciji i esejima. Postala je podrška katoličanstvu, izazivajući kontroverzu u svom krugu, jer je verovala da je Hristos bio progonjeni Jevrejin. Protivila se uklanjanju raspeća u javnim zgradama, ali njen navodni prelazak u katoličanstvo je kontroverzan i većina izvora je još uvek smatra „ateističkom Jevrejkom“. Počev od 1950. godine, kada se Ginzburg ponovo udala i preselila u Rim, ušla je u najplodniji period svoje književne karijere. Tokom narednih 20 godina objavila je većinu dela po kojima je najpoznatija. Pisala je romane, pripovetke i eseje, za koje je dobila nagradu Strega i nagradu Baguta.

Milan Vulpe rođen je 1918. godine u Dubrovniku, a na zagrebačkoj Akademiji likovnih umjetnosti završio je slikarstvo u klasi profesora Vladimira Becića. Nakon završetka studija zapošljava se u propagandnom odjelu Jadran filma u Zagrebu, dok nešto kasnije u statusu slobodnog suradnika surađuje s OZEHA-om, OZEBIH-om te Interpublicom. Premda je bio akademski slikar, slikarstvom se kao takvim nikada nije bavio već se vrlo rano odlučuje posvetiti grafičkom dizajnu, polju u kojem će provesti ostatak svog radnog vijeka. Iako bez formalne dizajnerske naobrazbe, eksperimentirajući u praksi formira vlastiti izraz. U ranijoj fazi on počiva na korištenju i kombiniranju apstraktnih oblika od kojih tvori složenije, stilizirane kompozicije razigranog kolorita. S vremenom sve veću ulogu u njegovoj praksi preuzimaju fotografija i kolaž. Od 1953. do 1959. radi cjelokupnu grafičku opremu i vizualni identitet tvornice Chromos. U sklopu toga projekta oblikuje jednu od svojih najprepoznatljivijih figura – malog ličioca, logo tvrtke, koji se kao centralni lik javlja i u većini kasnijih reklamnih materijala. Od 1956. počinje raditi za Plivu, a ta suradnje potrajala je čak 21 godinu. Sudjelovao je i kod izrade mnogih projekata i cjelokupne likovne opreme jugoslavenskih paviljona za međunarodne izložbe u inozemstvu. Nagrada za životno djelo na području likovne umjetnosti „Vladimir Nazor“ dodijeljena mu je 1980. godine. Milan Vulpe preminuo je 1990. godine u Zagrebu.

MG101 (N)