Godina izdanja: Ostalo
ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Kao na slikama


Aleksandar Piščević (Porečje, 17. maj 1764 — Skaljeva, 31. mart (po julijanskom - 20. marta) 1820)[1] bio je ruski vojnik srpskog porijekla.

Životopis[uredi | uredi izvor]
Sin je Simeona Piščevića. Sa 13 godina otac ga je odveo (1777) na školovanje u Peterburg. Stekavši obrazovanje u Inženjerijskom kadetskom korpusu, Aleksandar se u svojoj 19. godini za sav život zaputio tragovima svojih predaka u vojnu službu. 1783. bio je u Sanktpeterburškom dragonskom puku u vojsci kneza Potemkina koja je osvojila Krim od Turaka i Tatara i prisajedinila ga Rusiji (na Kavkazu je u čestim kontaktima sa nadređenim g. Potemkinom kojeg ne treba miješati sa knezom Potemkinom, koji živi u isto vrijeme).

Po volji oca prelazi u kavskasku vojsku 1784. godine. Sa svojim eskadronom učestvovao je u opsadi i jurišu na tursku tvrđavu Anapu, na obali Crnog mora, kad je poslije prodora u grad i osjetio zadovoljstvo vojničke pobjede i trijumfa. Ipak, na Kavkazu je bio nezadovoljan. U Rusiju, sa Kavkaza, vratio se narušenog zdravlja.

Oženio je ćerku dvorskog savjetnika, Srbina, Fjodora Platonoviča Jurišića, g. Mitendorf.[2] S njom je imao ćerku Ljubov. Mlađi brat mu je bio Ivan Semojonovič Piščević, polusestra (ćerka oca iz prvog braka) udovica bez potomstva g. Srebnjicka, sestre Ana (iz Novomirgoroda), Nadežda i Varvara. Otac mu je u testamentu ostavio obavezu da izgradi crkvu svetog Stefana (njihove krsne slave), pored očevog groba. Umire u 56. godini života, na imanju koje mu je pripadalo nakon očeve smrti.

Memoari[uredi | uredi izvor]
Za srpsku istoriju je značajan zbog memoara Moj život. U njima o svom porijeklu[3] piše:

Porodica Piščević je plemićka, srpske nacionalnosti. Ona potiče iz Dalmacije, iz provincije Paštrovića. To dokazuju mnogi porodični dokumenti koji su mi ostali posle očeve smrti... Tada je Rusija nameravala da preduzme nešto sa Srbima koji žive na obalama Dunava i Jadranskog mora.
Zanimljivosti[uredi | uredi izvor]
Aleksandar Piščević na mnogim mjestima u memoarima opisuje svoje ljubavne avanture sa raznim ženama. Imao je negativan odnos prema ocu, rodbini,[4] Nijemcima.

Rodbina me uopšte ne vezuje za sebe, nego je, naprotiv, omrzla mojoj duši svojim nesuglasicama. Srbe, moje zemljake, očima ne mogu da vidim zbog njihove škrtosti, a pored toga dojadili su mi preko svake mere i svojim izračunavanjem drevnog porekla svojih porodica, glupim diplomama, dostavama i tužbama i drugim dokazima svoje gluposti. I Malorusi, susedi Nove Srbije, čiji je život ispunjen potkazivanjima, dostavama i tužbama, žive u večitom međusobnom ratu.