ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Godina izdanja: K72
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!
Božidar Kovačević - Iz prošlosti: Clanci i ogledi

Božidar Kovačević (Studenica, 26. avgust 1902 — Beograd, 21. maj 1990) je bio pesnik, esejista, prevodilac, profesor Druge muške gimnazije i upravnik arhiva Srpske akademije nauka i umetnosti. Njegov legat i zaostavština nalaze se u Udruženju za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat”.

Rođen je u činovničkoj porodici koja se seli u Beograd kada je bio beba.[1] Osnovnu školu, kao i 3. mušku gimnaziju pohađao je u Beogradu. Za književnost se zanteresovao nakokn što mu je komšija pisac Dragutin Ilić poklonio knjigu. Na Filozofskom fakultetu u Beogradu završio je jugoslovensku i srpsku književnost, a na Sorboni je godinu dana bio na studijama francuske i ruske književnosti, sociologije i ruske istorije.[2] Bio je vaspitač prestolonaslednika Petra II Karađorđevića u periodu 1938–1939.[3]

Za vreme nemačke okupacije, bio je u logoru na Banjici, zato što je odbio da potpiše „Apel srpskom narodu”.[3]

O danima provedenim u logoru na Banjici zapisao je:

Nisam osobito hrabar, ali pošto su 11 (jedanaest) Kovačevića pali u ratovima od 1912. do 1918. godine bio sam spreman i da izgubim život, ali nikako obraz. Bio sam uveren da pod jarmom neprijatelja ne treba svojim radom davati nikakav privid da je u zemlji sve normalno, a ovamo o kandelabrima nasred prestonice vise obešeni Srbi... Preživeo sam te godine veoma teško, uglavnom na kačamaku, pa i njega nije bilo dovoljno. Deca su mi jela i magareće meso, ali se nikad, mirno kažem, apsolutno nikad, nisam ogrešio o vernost otadžbini. Vodio me duh moga oca koji je, boreći se protiv tiranije kralja Aleksandra Obrenovića, osuđen na dvadeset godina robije, pošto je, u stvari izbegao streljanje samo intervencijom velikih sila.[4]

Bio je najpoznatiji po svojoj poeziji, ali je pisao i mnoge pripovetke i novele koje su bile objavljivane u periodičnoj štampi između dva rata. U međuratnom periodu zapaženo je bilo njegovo teoretsko delo „Boj Apolonov s Marsijem - prilog proučavanju našeg pesništva”.[5]

Pisao je o brojnim činostima iz kulturnog i književnog života, posebno o autorima koji su bili skrajnuti ili zaboravljeni. Pisao je i o: Đurđu Dragišiću, Marku Maruliću, Ahmetu Hercegoviću, Savi Vladislaviću, Stjepanu Zanoviću, mitropolitu Stefanu Stratimiroviću, Gerasimu Zeliću, Petru Runjaninu, Antunu Sorkovčeviću, Stefanu Stefanoviću, pretečama beogradskog stila (Stefanu Živkoviću, proti Mateji Nenadoviću i njegovom sinu Ljubomiru), Nićiforu Ninkoviću, Đorđu Markoviću Koderu, Sofiji i Svetozaru Vujiću, Jovanu Subotiću, Jovanu Iliću, Lazaru Komarčiću, Luki Sariću, Dragiši Stanojeviću, Ljudevitu Vuličeviću, čiča Iliji Stanojeviću, Tadiji Kostiću, Belušu Jakšiću, Jaši Prodanoviću, Živojinu Balugdžiću, Todoru Popoviću, Danici Marković, Stojanu Živadinoviću, Delfi Ivanić, Stevanu Jakovljeviću, Siniši Kordiću, Milanu Jovanoviću Stojimiroviću, Zvonimiru Šubiću.[6]

Zahvaljujući Kovačeviću javnost i kritika su ponovo spoznali i počeli da se bave delom Đorđa Markovića Kodera.[6]

Priredio je delo „Smrt Uroša V“ Stefana Stefanovića 1951. godine.

Uređivao je časopis Srpski književni glasnik.[7]

Dela su mu prevođena na engleski, ruski, nemački, bugarski, češki, mađarski, slovački i slovenački.[8]

Završno sa 2014. izašle su četiri knjige njegovih izabranih dela.[6]

Legat Božidara Kovačevića
Njegov legat nalazi se u Udruženju za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat”.[3]

Deo Kovačevićeve biblioteke poklonila je njegova ćerka Tijana Kovačević, zahvaljujući zalaganju osnivača Adligata Srđana Stojančeva.[3]

Među poklonjenim materijalima nalazi se obiman fond francuske književnosti na francuskom, gde je proveo godinu dana kao stipendista.[3]

Dela
Najveći sevap, pripovetke, 1928.
Miris vekova, pripovetke, 1932.[9]
O helenskoj tragediji, ogled s jednim osvrtom na naš narodni duh, 1932.
Vuk, prigodna drama, 1937.
Milan Rakić, 1938.
Pesme, 1938.
Iz prošlosti, članci i ogledi, Srpska književna zadruga, Beograd 1949.
Esnafski ljudi, pripovetke, 1952.
Dositej Obradović u Prvom srpskom ustanku, Prosveta, Beograd 1953.
Njegoš : život i rad, Narodna knjiga, Beograd 1953.
Sluga Danilo i druge pripovetke, Narodna knjiga, Beograd 1955.
Zaustavljeni talas, pesme, Prosveta, Beograd 1956.
Miris vekova, zbirka pripovedaka objavljena posthumno, Prometej, Beograd 2010.