Godina izdanja: 2001
ISBN: 86-17-09059-6
Oblast: Autizmologija
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Izdavač: Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, Beograd
Autori: Svetomir Bojanin, Džek Pijašo, Nenad Glumbić
Povez: broširan
Broj strana: 275
Sadržaj priložen na slikama.
Odlično očuvana.
Retko u ponudi.

Autizam je prema zvaničnim klasifikacijama mentalnih poremećaja svrstan u kategoriju poremećaja psihološkog razvoja, odnosno pripada kategoriji Pervazivnih razvojnih poremećaja. Ovi poremećaji odlikuju se kvalitativnim oštećenjem recipročnih socijalnih interakcija i komunikacije uz prisustvo stereotipnog repertoara funkcionisanaja i aktivnosti koji se javljaju u prvih pet godina života deteta i koji prožimaju sve sfere funkcionisanja ličnosti deteta.

O autizmu u ovoj knjizi govori deset autora čija su interesovanja u različitm naučnim oblastima, te je na jednom mestu, po prvi put u našoj sredini, ukazano na raznolikost teme i pokazani su najrelevantniji podaci u ovom momentu u oblasti proučavanja autizma. Po prvi put našoj javnosti su prezentovani prevodi orginalnih radova Leo Kanera i Hans Aspergera, rodonačelnika autizma, ali i fenomenološko-egzistencijalistički pristup u pojavi autizma.

Knjiga se sastoji iz pet delova. Prvi deo sadrži orginalne delove Kanera i Aspergera, kao i rad dr Pijašoa, u kome on upoređuje početne radove ova dva autora. Leo Kaner opisuje autizam kao sindrom gde je dete “samozadovoljno”, “kao u ljušturi”, “potpuno ravnodušno prema svemu što ga okružuje”. Od Kanerovog sagledavanja autizma ostala su do danas poznata tri osnovna znaka autizma kod deteta: ekstremna potreba za socijalnom izolacijom, potreba za jednoobraznosti sveta koji ga okružuje i mutizam tj. postojanje govora koji nema svrhu komunikacije.
S druge strane, Hans Aspreger govori o autizmu u svetlu poremećaja ličnosti manifestovane u detinjstvu – tzv. “autistična psihopatija”, a kao osnovno izdvaja nedostatak harmonije afekta i inteligencije. Govoreći o autizmu on govori o: disharmoničnom razvoju, o zavisnosti mišljenja od prostora, o nerazumevanju ekspresije drugoga i o govoru kao prenosiocu emocija.

Drugi deo knjige sadrži opis autizma kao pojave: govori se o autizmu sa fenomenološko-egzistencijalističkog stanovišta, o autizmu kao problemu klasifikacije psihijatrijskih poremećaja u detinjstvu i o ranom dečijem autizmu.

Treći deo knjige obuhvata radove u kojima se raspravlja o kvalitetu emocionalnog života, inteligencije i opšte kognitivne organizovanosti dece sa autizmom. Pored toga, prikazana je klinička slika Aspergerovog sindroma, kao posebnog kliničkog entiteta u okviru autizma.

Četvrti deo knjige bavi se biološkom osnovnom autizma, napominjući da je multimodalni (integrativni) pristup biološkoj osnovi autizma najprihvatljiviji. Ukazano je na genetsku etiopatogenezu autizma, pri čemu je autizam sagledan sa etiološkog aspekta kao posledica oštećenja neurorazvoja i kao metabolički poremećaj; analizirana je i imunološka osnova autističnog poremećaja.

Peti deo opisuje diferencijalno-dijagnostičke probleme između autizma i Retovog sindroma i referiše o radovima sa poslednjeg kongresa o autizmu u Glazgovu 2000. godine.

(K-134)