ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1999
Autor: Domaći
Oblast: Fiziologija
Jezik: Srpski

Naziv: Paraproteini - struktura, funkcija, sinteza, efekti
Autor: Nadežda Milošević-Jovčić, Ljubinka Tošić, Nebojša Dovezenski, Tatjana Ristić, Vesna Ilić, Dragana Ćirić
Godina izdanja: 1999
Izdavač: Institut za medicinska istraživanja, Beograd
Povez: Tvrd
Pismo: Latinica
Stanje kao na slikama. Odlično očuvano. Unutrašnjost je nekorišćena. Na prvoj strani ima posvetu.

Opis:

PREDGOVOR

Kada je sredinom prošlog veka Henry Bence Jones (1847) otkrio postojanje nepoznate belančevine u mokraći Thomasa Me Beane-a, a John Darlymple (1846) kod istog bolesnika uočio ćelije koje će, po uvođenju termina multipli mijelom (Rustizky 1873), biti nazvane mijelomske ćelije, nije se moglo predpostaviti da će ovi nalazi biti osnov istraživanja koja će u drugoj polovini dvadesetog veka rasvetliti strukturu i funkciju imunoglobulina, nesumnjivo najsloženijih proteinskih molekula u živom svetu. Nepoznata belančevina u mokraći Mr Mc Beane-a su bili monoklonski laki lanci imunoglobulina za koje će se kasnije pokazati da predstavljaju deo strukture patoloških molekula imunoglobulina koji se javljaju i u serumu bolesnika sa multiplim mijelomom i koje će Apitz (1940)) nazvati paraproteinima.

Otkriće da su paraproteini imunoglobulini koji se stvaraju kao produkti klona (monoklona) B limfocita koji nekontrolisano proliferiše staviće ih u fokus svih proučavanja koja se odnose na imunoglobuline. Prvu elektroforetsku analizu seruma bolesnika sa multiplim mijelomom izvršio je Longsworth (1939), kada je uočena elektroforetska homogenost paraproteina, a 14 godina kasnije Grabar i Williams (1953) su opisali imunoelektrofrezu koja će bitno doprineti svim imunohemijskim ispitivanjima, imunoglobulina njihovih patoloških varijanti i time dijagnostici i razumevanju patofiziologije paraproteinemija. Od tada do danas paraproteini su predmet neprekidnih istraživanja u imunohemiji, imunologiji, hematologiji u novije vreme molekulskoj biologiji i genetici. istraživanja koja će, doprinoseči rasvetljavanju molekulske osnove mehanizama imunološke odbrane, istovremeno učiniti razumljivim kliničke manifestacije poremećaja za koje je karakteristična pojava ovih imunoglobulina. Ti poremećaji su nazvani monoklonske gamapatije (MG) Zahvaljujući visokoj koncentraciji u krvi (pre svega bolesnika sa malignim MG) i molekulskoj uniformnosti, ove molekule je bilo moguće izolovati u dovoljnoj količini i prečistiti 3to ih je učinilo nezamenljivim modelom antitela u istraživanjima gotovo svih aspekata biologije imunog odgovora. Otuda i većina postojećih znanja o strukturi, funkciji, fizičkohemijskim i imuno- hemuskim osobinama, raznovrsnosti i genskoj regulaciji sinteze imunoglobulina, potiče iz ispitivanja paraproteina.

S druge strane, ta ispitivanja su pokazala da paraproteini mogu imati specifične karakteristike (rastvorljivost, kinetika: polimerizacije, termodinamska svojstva, viskoznost, intermole kulsko povezivanje i dr.) što je sa svoje strane omogučilo da se određene kliničke manifestacije bolesti praćenih pojavom paraproteina posmatraju u kontekstu odnosa strukture i funkcije imunoglobulina. Time je unekoliko premošćen jaz koji je postojao izmedu kliničkih hematologa zainteresovanih prevashodno za patogenezu B-ćelijskih neoplazija i imunologa `okrenutih isklju čivo molekulskim aspektima imunoglobulinskih poremećaja.

Ova knjiga razmatra molekulske karakteristike paraproteina relevantne za one pravce u ispitivanju monoklonskih gamapatija čoveka koji su bitni za postavljanje dijagnoze, praćenje toka i prognozu ovih poremećaja. Knjiga je bazirana na podacima do kojih su njeni autori došli tokom dvadesetogodišnjeg proučavanja ovih imunoglobulina. Stavljeni u kontekst savremenih pristupa pokuša jima da se objasni molekulska (genska) osnova poremećaja u kojima se paraproteini javljaju, izneti podaci odslikavaju neke od brojnih teškoća sa kojima se suočava klinička medicina u nastojanju da stvori prostor izvesnijem terapijskom pristupu u ublažavanju patoloških efekata ovih imunoglobulina.

Autori