ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2020.
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Narodna biblioteka „Stefan Prvovenčani“, Kraljevo, 2020.
Vanserijska knjiga poezije!!!

Pet celina u knjizi poezije Biljane Dojčinović („Gradovi“, „Kuće“, „Aporije“, „Odavde se ne odlazi lako“ i „Prelaz“), sazdane od trideset četiri pesme, mapiraju svet premrežen ulogama, dužnostima i sećanjima. To je poezija krcata detaljima svakodnevice u kojoj rerne peku i frižideri predu sami za sebe, kao u uvodnoj „Pesmi“, u kojoj lirski ženski subjekt konstatuje da nije napisala pesmu punih trideset godina: „Ako i jesam / ta je istrulila /S korama od jabuka i / Ljuskama od krompira / Posečena / Nedorečena“.
Ne govori se u Sedmom nebu o izgubljenom vremenu: naprotiv, vreme o kom peva ova poezija ispunjeno je, premreženo što svakodnevnim poslovima, što putovanjima; što beleženjima porodičnih trenutaka – rađanja i umiranja bliskih i važnih, slavnih i nepoznatih – što polugorkim evidencijama slavljenja i poraza. Neretko je mudro raspoređeno vreme obeleženo i saučestvovanjem u mini-epopejama muževa, žena i dece iz najbližeg komšiluka, uz pomoć pedantnog kadriranja koje podseća koliko na Kišlovskog i njegov Dekalog, toliko i na lovljenje mirijada utisaka Virdžinije Vulf, koja je pesnikinji na mnogo načina bliska i bitna. Vreme je dobra investicija, neretko uložena u kruženje „po sivoj zmiji autoputa“ drugog i dalekog kontinenta, u radost posmatranja i posmatranje radovanja.
Unutrašnja dvorišta koja su „naličja fasada“ poslužiće pesnikinji da u istoimenoj pesmi ispiše mali narativni sinopsis ljudskih sudbina, ali i da uporedi načine predstavljanja utisaka: fotografija jednog istog dvorišta u Veneciji koju načini dvoje prijatelja u razmaku od godinu dana ne može biti ista, ne samo zato što ta dva snimka razlikuju detalji „nanizane posteljine“ ili u uglu nagomilanih novina, već i zato što je fotografija zabeležila i više od prizora: zabeležila je okončanje srećnog života svog autora, trenutak pred „neminovnu obznanu strave“. Pesnikinja, koja beleži to beleženje, demontira tako sopstvene iluzije o prethodno ustanovljenim bliskostima. I pesma iz prividno drugog i drugačijeg konteksta, „Smela strava“, progovoriće o smrti i nestanku iz perspektive pogrešnih čitanja: reklame koje zapazimo u prolazu nisu slučajno nađene formule mudrosti, već brzi testovi našeg opažanja, mali popisi rečitih omaški.

Biljana Dojčinović je vanredna profesorka na Katedri za opštu književnost i teoriju književnosti Filološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Jedna je od osnivačica Centra za ženske studije u Beogradu kao i Indok centra Asocijacije za žensku inicijativu. Glavna urednica Genera, časopisa za feminističku teoriju, od 2002. do 2008. Od 2009. članica je upravnog odbora COST Action IS0901, Women Writers in History: Toward a New Understanding of European Literary Culture (2009–2013). Od 2011. rukovoditeljka je istraživačkog projekta Knjiženstvo – teorija i istorija ženske književnosti na srpskom jeziku do 1915. godine. Objavila je knjige: Ginokritika: Rod i proučavanje književnosti koju su pisale žene (1993); Odabrana bibliografija radova iz feminističke teorije/ženskih studija 1974–1996 (1997); Gradovi, sobe, portreti (2006); GendeRingS: Gendered Readings in Serbian Women’s Writing (CD) (2006); Kartograf modernog sveta (2007); Susreti u tami: uvod u čitanje Virdžinije Vulf (2011). Članica je John Updike Society (JUS), kao i uredništva John Updike Review od njihovog osnivanja; u odboru direktora JUS nalazi se od 2015. godine.